ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΛΟΪΖΗ, ΝΑΤΑΣΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΟΥ ΚΑΙ ΚΩΣΝΤΑΝΤΙΝΑΣ ΠΑΣΙΟΥΡΟΥ*
Αποτελεί, αναμφίβολα, αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου, η προάσπιση των δικαιωμάτων του, ιδιαίτερα όταν αυτά απειλούνται. Έτσι κι εμείς, με μοναδικό μέλημά μας την αποφυγή οποιασδήποτε αδικίας εις βάρος μας, αποφασίσαμε τη δημιουργία της ομάδας Εκπαιδευτικών Ιδιωτικών Σχολείων.
Την ομάδα αποτελούμε εκπαιδευτικοί που εργαστήκαμε ή εργαζόμαστε σε ιδιωτικά σχολεία της Κύπρου, όλων των βαθμίδων, εγκεκριμένα από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού και αναγνωρισμένα από την Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας.
Η προϋπηρεσία μας στα εν λόγω ιδιωτικά σχολεία αναγνωρίζεται και μοριοδοτείται ακριβώς όπως αυτή των διορισμένων συμβασιούχων στα δημόσια σχολεία εκπαιδευτικών, δηλαδή με 0,5 μονάδα για κάθε 365 μέρες εργασίας (εν αντιθέσει με τους συνάδελφους αντικαταστάτες στα δημόσια σχολεία που μοριοδοτούνται με 0,5 μονάδα για κάθε 180 μέρες εργασίας).
Ανάμεσά μας, όπως και σε ολόκληρο τον εκπαιδευτικό πληθυσμό, υπάρχουν άτομα που προτιμούν το Νέο Σχέδιο Διορισμών και άτομα που προτιμούν το ισχύον σύστημα διορισμών μέσω των καταλόγων διοριστέων. Εντούτοις, αντιμετωπίζουμε το Ν.Σ.Δ.Ε. ως μία πραγματικότητα με την οποία πρέπει να συνυπάρξουμε, είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε με αυτό, αφού φαίνεται να είναι κάτι τελεσίδικο.
Δεν είμαστε εναντίον της πρότασης αυτής στην ολότητά της, φτάνει να μην πλήττει το δίκαιό μας, πράγμα που προς το παρόν φαίνεται να κάνει. Ίσως με τις κατάλληλες τροποποιήσεις ώστε να μην μας αδικεί, μας βρει κάποια στιγμή σύμφωνους. Μας δημιουργεί, όμως, εύλογη ανησυχία η διαπίστωση ότι ίσως περιπλέκονται περισσότερα τα πράγματα με τη δημιουργία ενός τρίτου καταλόγου (πρόταση κ. Λεωνίδου), αντί να απλουστευτούν, αφού αυξάνονται οι «κατηγορίες» εκπαιδευτικών: μόνιμοι, συμβασιούχοι, αντικαταστάτες, αγοράς υπηρεσιών και αυτοί του τρίτου καταλόγου-αορίστου χρόνου.
Ήταν επιλογή μας να εργαστούμε στην ιδιωτική εκπαίδευση, απορρίπτοντας αντικαταστάσεις στα δημόσια σχολεία που μας προσφέρονταν, προσμετρώντας τα δεδομένα που είχαμε ενώπιον μας και κυρίως τις πρόνοιες της ισχύουσας τότε νομοθεσίας (αναγνώριση προϋπηρεσίας, προσαυξήσιμα έτη, καθημερινή εκπαιδευτική πράξη). Η επιλογή μας μάλιστα αυτή γινόταν, γνωρίζοντας ότι η μισθοδοσία μας στα ιδιωτικά σχολεία θα ήταν χαμηλότερη από τη μισθοδοσία των συναδέλφων αντικαταστατών στα δημόσια σχολεία.
Είναι εντελώς άδικο, όμως, «εν μία νυχτί» να αλλάζουν τα δεδομένα και να βρίσκονται ευνοημένοι οι συνάδελφοι αντικαταστάτες, με την κήρυξή τους σε εκπαιδευτικούς αορίστου χρόνου που ζητούν. Δηλαδή, οι συνάδελφοι αυτοί έκαναν την επιλογή τους να εργάζονται ως αντικαταστάτες, επειδή κάποτε θα μετατρέπονταν σε εργαζόμενους αορίστου χρόνου; Ουδέν αναληθέστερο. Κανένας δεν γνώριζε κάτι τέτοιο, αφού το θέμα του «30μηνου» και οι συζητήσεις περί «αορίστου χρόνου» στην εκπαίδευση, τον τελευταίο χρόνο άρχισαν. Επομένως, είναι δίκαιο να «ανταμειφθούν» οι αντικαταστάτες και να «τιμωρηθούν» οι εκπαιδευτικοί των ιδιωτικών σχολείων, οι οποίοι προηγούνταν στον κατάλογο διοριστέων και κάλλιστα θα μπορούσαν να έχουν περισσότερους από 30 μήνες αντικατάστασης; Αν ήταν όλα αυτά ήδη γνωστά προτού πάρει ο καθένας τις αποφάσεις του, τότε θα λέγαμε πως ο καθένας, ναι, θα έπρεπε να δεχθεί τις συνέπειες των επιλογών του. Τώρα, όμως, δεν είναι δίκαιο ούτε δικαιολογημένο να ειπωθεί κάτι τέτοιο.
Επίσης, λέμε ευρέως ότι στο Ν.Σ.Δ.Ε. είναι αμφίβολο αν μία εξέταση η οποία προσμετρά στο 50% της συνολικής βαθμολογίας, είναι ικανή να καταδείξει τους ικανότερους εκπαιδευτικούς. Εκεί, όμως, στο άλλο 50% συνυπολογίζονται ο βαθμός πτυχίου, οι μεταπτυχιακοί τίτλοι, η προϋπηρεσία κ.ά. Το αν οι συνάδελφοι «30μηνοι» αντικαταστάτες μετατραπούν σε αορίστου χρόνου εκπαιδευτικούς, τι θα το καθορίσει; ΜΟΝΟ οι 30 μήνες αθροιστικής υπηρεσίας που έχουν. Δηλαδή, παράγοντες όπως ο βαθμός πτυχίου, οι μεταπτυχιακοί τίτλοι, το έτος αποφοίτησης, η ημερομηνία αίτησης εγγραφής στους καταλόγους της Ε.Ε.Υ. δεν μας ενδιαφέρουν πλέον; Τουλάχιστον όλα αυτά προσμετρούν τόσα και τόσα χρόνια για την κατάταξη στους καταλόγους διοριστέων, γεγονός που κρινόταν δίκαιο. Κι έπειτα, εάν κάποιος συμπλήρωσε 30 μήνες υπηρεσίας από αντικαταστάσεις κι ένας άλλος 30 μήνες από συμβάσεις, δεν έχει διαφορά; Θα εξισωθούν και θα μπουν στην ίδια «δεξαμενή», για να παίρνουν τις συμβάσεις; Αυτό επιζητούν οι συνάδελφοι αντικαταστάτες και φαντάζει δίκαιο και ηθικό να γίνει;
Τέλος, επειδή πλανάται το ερώτημα πώς θα επηρεαστεί η δική μας ομάδα, πέραν του γεγονότος ότι αδικούμαστε για τους πιο πάνω λόγους, υπάρχει κι επιπρόσθετη αδικία. Με την κήρυξη κάποιων συναδέλφων αντικαταστατών σε αορίστου χρόνου, θα καταστρατηγηθεί τόσο η σειρά του καταλόγου διοριστέων, όσο και η βασική πρόνοια του καταλόγου διορισίμων να επιλέγονται οι πιο προσοντούχοι εκπαιδευτικοί για τα σχολεία μας, στη βάση συγκεκριμένων κριτηρίων που μόλις πρόσφατα ψήφισε η Βουλή των Αντιπροσώπων. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα άτομα 100, 200 ή ακόμη και 300 θέσεων χαμηλότερα από εμάς είτε στον έναν κατάλογο είτε στον άλλο, να αποκτήσουν ξαφνικά προτεραιότητα εργοδότησης «από την πίσω πόρτα», αφήνοντας πίσω τους ικανότερους συναδέλφους τους, που θα έχουν ψηλότερη θέση και στους δύο καταλόγους που θα σχηματιστούν. Είναι αυτό δίκαιο, ηθικό και αξιοκρατικό; Αυτό θέλουμε και επιδιώκουμε τελικά για την παιδεία αυτού του τόπου; Αυτό είναι που επιβάλλει το ίδιο το συμφέρον των παιδιών και το αναφαίρετο δικαίωμά τους να έχουν τους καλύτερους εκπαιδευτικούς; Πώς όμως θα έχουν τους καλύτερους εκπαιδευτικούς, όταν φροντίσουμε να δημιουργήσουμε μια κατηγορία ευνοημένων εκπαιδευτικών που θα διορίζονται εκτός συναγωνισμού, παίρνοντας θέσεις που ουσιαστικά θα ανήκουν σε συναδέλφους τους που προηγούνται και στον κατάλογο διοριστέων και στον κατάλογο διορισίμων;
Σε τελευταία ανάλυση, ας αφήσουμε εκείνους που είναι ικανοί και αρμόδιοι να κρίνουν και να αποφασίσουν. Και για το εν λόγω θέμα, αρμόδιοι είναι ο Γενικός Εισαγγελέας, η Νομική Υπηρεσία και κατ’ επέκταση η Δικαστική Εξουσία, στην οποία ο καθένας έχει το δικαίωμα να προσφύγει. Δεν έχουμε κάτι να «χωρίσουμε» με τους συνάδελφους αντικαταστάτες. Αντίθετα, αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα. Μάλιστα, διατηρούμε και πολλές φιλίες ανάμεσά μας. Ας συνεργαστούμε, λοιπόν, για τη διόρθωση των κακώς εχόντων στην εκπαίδευση, χωρίς, όμως, τη δημιουργία άλλων. Τέλος, να επαναλάβουμε για ακόμη μία φορά, πως δεν ζητούμε σε καμία περίπτωση να ευνοηθούμε. Αυτό που απαιτούμε είναι να μην θυματοποιηθούμε στο βωμό ιδιοτελών σκοπιμοτήτων!
*Εκ μέρους της Επιτροπής Εκπαιδευτικών Ιδιωτικών Σχολείων.
