«Θα μπορούσαν να ήταν παιδιά μας , ή μήπως όχι… δεν μας αφορά;»
ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΧΑΤΖΗΤΤΟΦΗ*
Σε στιγμές ιδιαίτερης συναισθηματικής φόρτισης, κατά την άσκηση των καθηκόντων μου ως Συμβούλου-Καθηγήτριας, κι αυτό δεν είναι κάτι που γίνεται σπάνια, αναλογίζομαι αν συνειδητοποιούν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης πόση ζημιά προκαλούν και πόσο πολύ αμαυρώνουν παιδικές και εφηβικές ψυχές -είτε είναι κάτω είτε είναι άνω των 18 χρόνων- ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ, όταν προβαίνουν σε υπερφίαλα, ανακριβή και ανατριχιαστικά δημοσιεύματα για ΔΙΕΡΕΥΝΩΜΕΝΑ αδικήματα ή παραπτώματα στα οποία ίσως εμπλέκονται ΜΑΘΗΤΕΣ/ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ!
Σε τέτοια περίπτωση, αν ο θύτης ή το θύμα είναι ΜΑΘΗΤΗΣ ή ΜΑΘΗΤΡΙΑ-είτε είναι άνω είτε κάτω των 18 χρόνων- η ζημιά που γίνεται στη σχολική κοινότητα είναι όχι μόνο τεράστια, αλλά θα τολμήσω να πω ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΗ! Έχετε, άραγε, ποτέ σκεφτεί ότι αυτοί οι μαθητές - θύτες ή θύματα, αθώοι ή ένοχοι- ανήκουν σε κάποια σχολική κοινότητα, ότι έχουν συμμαθητές και συμμαθήτριες, φίλους και φίλες, αδέλφια, που μπορεί να φοιτούν σε κάποιο σχολείο, καθηγητές/τριες, γονείς;
Έχετε, άραγε, ποτέ σκεφτεί, αγαπητοί κύριοι, πόσο στιγματίζετε τις ψυχές και τις ζωές αυτών των μαθητών και πόσο επηρεάζετε τις σχέσεις τους με όλους τους πιο πάνω, την ώρα που οι υποθέσεις στις οποίες ίσως εμπλέκονται ακόμα διερευνώνται; Έχετε ποτέ σκεφτεί πόση ζημιά προκαλείτε, δίνοντας όχι μόνο λεπτομέρειες που είναι εντελώς αχρείαστες, αλλά προσθέτοντας και περισσότερο «πιπέρι», περισσότερη «σάλτσα», για να είναι η είδηση πιο «πιασάρικη»; Πραγματικά ντρέπομαι να διαβάζω τέτοια δημοσιεύματα. Αυτά τα παιδιά -είτε είναι θύτες είτε είναι θύματα- θα μπορούσαν να είναι παιδιά μας. ‘Έχετε ποτέ σκεφτεί πώς νιώθουν και πώς θα νιώθουν, όταν θα επανέλθουν στο σχολείο;
Ίσως ο Τύπος, η τέταρτη εξουσία, αποφάσισε να στήνει λαϊκά δικαστήρια στις στήλες μιας εφημερίδας, καταδικάζοντας πρόσωπα -ΜΑΘΗΤΕΣ και ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ- πριν ολοκληρώσει η δικαιοσύνη το έργο της για το ποιος είναι αθώος ή ένοχος, παρεμποδίζοντάς την ουσιαστικά να επιτελέσει ανεπηρέαστα και ακριβοδίκαια το έργο της! Η ενημέρωση που «τσούζει» προκαλεί σχολιασμό και περιέργεια, ο σχολιασμός γίνεται κουτσομπολιό και το κουτσομπολιό μετατρέπεται σε διασυρμό με ανεξέλεγκτες επιπτώσεις τόσο για τους μαθητές, οι οποίοι ίσως εμπλέκονται σε αδικήματα, όσο και για τα σχολεία στα οποία ανήκουν!
Έλεος! Φαίνεται ότι στον βωμό του συμφέροντος κάποιοι δεν διστάζουν να θυσιάζουν ΜΑΘΗΤΕΣκαι ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ-ΘΥΤΕΣ ήΘΥΜΑΤΑ! Δεν διστάζουν ακόμα και να εκθέτουν ή να φωτογραφίζουν ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ και ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΕΣ, που αναγκάζονται καθηκόντως να περάσουν από μια μεγάλη δοκιμασία, ακολουθώντας τους κανονισμούς, αγωνιζόμενοι στην πρώτη γραμμή, ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΣ τους μαθητές τους ακόμα και κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες και έχοντας να αντιμετωπίσουν δύσκολα περιστατικά, θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή και την ασφάλειά τους!
Συνοψίζοντας, ενώ το σχολείο προσπαθεί να διαπλάσει, να διαμορφώσει, να αναμορφώσει, να στηρίξει χαρακτήρες, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εκθέτουν χωρίς κανένα ενδοιασμό ΜΑΘΗΤΕΣ– ΘΥΤΕΣ ΚΑΙ ΘΥΜΑΤΑ. Τους δίνουν τη χαριστική βολή με τη διαπόμπευση και τον εξευτελισμό τους, οδηγώντας τους στην ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ, πριν ακόμα αποφασίσει η Δικαιοσύνη! ΕΛΕΟΣ!
*Πρόεδρος Συνδέσμου Καθηγητών ΣΕΑ (ΟΕΛΜΕΚ)
