ΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΣ ΠΑΥΛΙΔΟΥ* Το σπίτι ήταν γεμάτο από κόσμο χθες στην κηδεία σου, αλλά η απουσία σου αισθητή, κύριε Σάββα. Έλειπες εσύ, με το μπαστούνι σου όρθιος να μας καλωσορίσεις με τη φιλόξενη πάντα διάθεσή σου. Έλειπε το γελαστό σου

ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Κ. ΠΕΡΣΙΑΝΗ* Μια ιστορία που έμεινε βαθιά αποτυπωμένη στο μυαλό μου από την παιδική ηλικία είναι αυτή που διαβάσαμε μικροί μαθητές στο δημοτικό σχολείο από το Αναγνωστικό για τον θαυμαστό τρόπο με τον οποίο εξιχνιάστηκε η δολοφονία του

TOY ΑΝΤΡΕΑ ΜΑΥΡΑΤΣΑ* Τα τελευταία χρόνια, χιλιάδες πολίτες συνειδητά αρνούνται να προσέλθουν στις κάλπες απαξιώνοντας ολοκληρωτικά τις εκλογικές διαδικασίες. Το μέγεθος της αποχής και το ποσοστό ρεκόρ των λευκών και άκυρων ψηφοδελτίων όλο και

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΙΚΕΛΛΙΔΗ* Μάιος … Η ανθοφορία της φύσης σηματοδοτεί την ευφορία των ψυχών. Όλη η πλάση γιορτάζει και μαζί οι καρδιές μας αγάλλονται. Μαγιάτικες εικόνες πολλές στο μυαλό μου. Από κάποια αλλοτινά χρόνια… μιας παιδικής ηλικίας.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΙΚΕΛΛΙΔΗ* Οι καμπάνες καλούσαν τους χριστιανούς στη λυόμενη εκκλησιά της Αγίας Μαρίνας στο συνοικισμό. Εφτά χρόνια τώρα οι πρόσφυγες του συνοικισμού συρρέουν σ’ αυτή την πρόχειρα φτιαγμένη εκκλησία και εκεί εναποθέτουν τις

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΙΚΕΛΛΙΔΗ* Εκείνο το Πάσχα στο χωριό τίποτε δεν προμηνούσε για το επόμενο που θα ζούσαν… «Κειο το Πάσχα στο χωριό», που ‘λεγε κι ο παππούς Βασίλης, «ήταν τόσο όμορφο, τόσο ξεχωριστό και τόσο ανατρεπτικό που λες και ζούσαμε ένα

ΤOY ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΙΚΕΛΛΙΔΗ* Σάββατο της Ανάστασης. Πρωί πρωί βρέθηκε σε περίοπτη θέση στην εκκλησία. Τα πρώτα στασίδια ήταν όλα κρατημένα από νέους του χωριού. Ήταν η μοναδική μέρα του χρόνου που οι νέοι ξεχνούσαν ευγένειες κι ότι άλλο αφορούσε τους

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΙΚΕΛΛΙΔΗ* Η Μεγάλη Πέμπτη ήταν για τον Ανέστη η κατ’ εξοχήν δραματική μέρα της Τεσσαρακοστής. Η αποκορύφωση του Θείου δράματος. Ο Νικητής του θανάτου παραδομένος στον θάνατο. Ο Αναστάς νεκρούς Εσταυρωμένος. Ο σώζων ασθενείς

«Δια να κάμη Πάσχα Ρωμέικο και ευφρανθεί η ψυχή του» (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Πάσχα Ρωμέικο) ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Κ. ΠΕΡΣΙΑΝΗ* ‘Το επ’ εμοί, ενόσω ζω και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω πάντοτε, ιδίως

ΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ* Ζούμε στην εποχή της Ενσω-μάτωσης. Αυτός που δήθεν αγαπά, την ώρα που προσφέρει, ζητά. Στην αγάπη του, ενσωματώνεται η επιστροφή, το αντίτιμο της αγάπης του. ΕΓΩ θα σε αγαπώ αλλά θα με αγαπάς κι ΕΣΥ.