ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΚΟΥΤΣΕΛΙΝΗ*
«Πώς να ζήσουν οι άνθρωποι σε μια λωρίδα γης που δεν είναι κανενός» διερωτάται η συγγραφέας στη νουβέλα «Του κανενός», μια ιστορία σε νεκρή ζώνη που είναι ή θα μπορούσε να είναι αληθινή. Ο συμβολισμός, η βαθιά ενδοσκόπηση σε καταστάσεις και ανθρώπους μαζί με μια σπάνια περιγραφική ικανότητα καθιστούν την Ερατώ Ιωάννου μια προικισμένη συγγραφέα. Θύμησες χαρακτήρων και εμπειρίες πρωταγωνιστών περιγράφονται ζωντανά και παραστατικά, η γιαγιά και η γριά- Λύκαινα, ο Γαβριήλ, ο Σαλίφου και ο μπλε μπερές, μέσα από τα μάτια της μικρής πρωταγωνίστριας στη γη Του Κανενός είναι οι άνθρωποι γύρω μας, οικείοι και καθημερινοί, αλλά και με τις ιδιαιτερότητές τους, όπως τους συναντούμε στη ζωή. Όμως η περιγραφική δεινότητα της συγγραφέως απλώνεται και στα καθημερινά που ίσως για πρώτη φορά τα απολαμβάνει ο αναγνώστης, όπως στους αείλανθους στα χωράφια, στις ζωγραφιές στους τοίχους, στα συναισθήματα ακόμη και στις καταστάσεις απουσίας τους.
Μια νουβέλα που μπορεί να αναμοχλεύσει μνήμες της νεκρής ζώνης στην κατεχόμενη πατρίδα αλλά και σε κάθε γη όπου βρισκόμαστε χωρίς να μας ανήκει. Μια διήγηση που κυλά στην ανάγνωση αλλά και με πολλές σηματοδοτήσεις, χωρίς ρητορισμούς, με φιλοσοφικές προεκτάσεις και υποδειγματικό γράψιμο.
