«Δώστε τα χέρια αδέλφια μου, αυτό ‘ναι η Ειρήνη»
Η επένδυση της κάθε χώρας βρίσκεται στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης κι αναμφίβολα στη μεταλαμπάδευση αυτής στη νέα γενιά, σ’ αυτή των παιδιών. Συνεπώς, ο ρόλος της εκπαίδευσης προκύπτει βαρυσήμαντος, έτσι ώστε τα παιδιά ν’ αποκτήσουν μία σφαιρική γνώση των γεγονότων της χώρας τους, κυρίως όταν πρόκειται για τα τετελεσμένα της εισβολής στην ημικατεχόμενή μας πατρίδα. Η γνώση βάζει τροχοπέδη στη λησμονιά, πόσο μάλλον σε μια πόλη που έχει το τραγικό προνόμιο ν’ αποτελεί τη μοναδική μοιρασμένη πρωτεύουσα παγκοσμίως.
Έχει περάσει ακόμη μία τραγική επέτειος της ανακήρυξης του ψευδοκράτους, με τον καθένα από εμάς ν’ αντικρίζει με παράπονο την παράνομη σημαία που αποτελεί ένα ξένο στοιχείο στα σωθικά του Πενταδαχτύλου. Επομένως, η αναγκαιότητα τα παιδιά να γνωρίσουν την κατεχόμενη οροσειρά, τα φρούριά της, τις κατεχόμενες πόλεις, τα χωριά και τα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς που βρίσκονται κάτω από τον τούρκικο ζυγό, αποτέλεσε το πλαίσιο μέσα στ’ οποίο σχεδιάστηκε η ημερίδα «Γνωρίζω, Δεν ξεχνώ, Διεκδικώ - Τα παιδιά δεν ξεχνούν» στο Δημοτικό Σχολείο Εργατών. Η ημερίδα πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή, 15 Νοεμβρίου 2019, διήρκησε από τις 8:25 π.μ. μέχρι τις 13:00 και σ’ αυτήν συμμετείχαν όλα τα παιδιά του σχολείου. Οργανώθηκαν εφτά διαφορετικοί σταθμοί, από τους οποίους τα παιδιά πέρασαν διαδοχικά.
Συγκεκριμένα λειτούργησαν οι ακόλουθοι σταθμοί:
- Γνωριμία με μνημεία της κατεχόμενης και της ελεύθερης Κύπρου στον χάρτη
- Αφήγηση παραμυθιού και θεατρικό παιχνίδι
- Κατασκευή μαγνητών και σελιδοδεικτών
- Παρακολούθηση της ταινίας "30" του Γιώργου Αβραάμ
- Μουσικό ταξίδι με τραγούδια της πατρίδας μας (Αμμόχωστος, Αχ Τζιερύνεια μάνα μου, Καρτερούμεν, Το καραβάκι, Η πατρίδα)
- Δημιουργία τοιχογραφίας και τρισδιάστατης κατασκευής
- Συγγραφή ποιημάτων / Κατασκευή παζλ
Τα περιστέρια της ειρήνης διακοσμούν πια τον τοίχο του σχολείου για να υπενθυμίζουν καθημερινά στα παιδιά ότι έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα στην ειρήνη. Έχουν πάρει τα πινέλα τους κι έχουν γράψει χαρακτηριστικά: «Αδέλφια μας στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει όλος ο κόσμος με όλα μας τα όνειρα. Δώστε τα χέρια αδέλφια μου, αυτό ‘ναι ΕΙΡΗΝΗ (Γ. Ρίτσος). Τα περιστέρια βλέπουν από ψηλά το νησί και πάλι επανενωμένο. Τα καραβάκια αρμενίζουν σ’ ένα ελεύθερο πέλαγος για να συναντήσουν και πάλι τη θάλασσα της Κερύνειας, της Μόρφου, της Αμμοχώστου, του Αποστόλου Ανδρέα. Έτσι ακριβώς, άλλωστε, όπως το φαντάζονται τα παιδικά μάτια κι όπως οι μεγάλοι χρειάζεται ν’ αφήνουν τα παιδιά να ονειρεύονται ένα καλύτερο μέλλον.
Το τέλος της ημερίδας βρήκε όλους, μικρούς και μεγάλους, συγκινημένους, καθώς άφησαν για λίγο στην άκρη τα βιβλία τους για να γνωρίσουν τις απαράμιλλες ομορφιές του νησιού. Τα συναισθήματα αγάπης και περηφάνιας προς την πατρίδα μετουσιώθηκαν σε όμορφες ζωγραφιές και γεμάτους νόημα στίχους:
- «Τι είναι μανούλα η πατρίδα, ρώτησε μια και δυο η Ελπίδα!
-Η δική μας η πατρίδα είναι ολόκληρη η Κύπρος η γλυκιά»!
