ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΑΡΤΕΜΙΟΥ - ΦΩΤΙΑΔΟΥ*
Αυτή τη γιορτή την πιάνω από την ανάποδη, την έγχρωμη πλευρά, την τινάζω καλά ωσότου πέσει από τις τσέπες ένα χρυσό φλουρί για το έλατο των ευχών.
Kαι τότε, με το ναύλο στη χούφτα, ετοιμάζομαι για τον πηδαλιούχο που θα με πάει στον άνω κόσμο, εκεί που ελευθερώνονται τα μπαλόνια της ευφροσύνης και η εποχή αγγίζει πάλι τα ουράνια των χριστουγέννων δώματα.
Κάποιες φωνές καλάντων βρίσκουν ξανά μια εσωτερική φλόγα, τρίβουν επίμονα τις γνώριμες νότες και ανάβουν ήχο από τριγωνάκι, καθώς το χτυπούν διψασμένα τα μάτια.
Καλήν ημέραν,
Στην εποχή του γιορτινού διάκοσμου. Της μουσικής των άστρων, των βαρύτιμων δέντρων, των ανέλπιστων αγγέλων. Νεφελώδεις οι ουρανοί , μα αυτοί κατέρχονται για να συναντήσουν τη φθαρτότητα και τη θνητότητά μας. Ζητούν να γίνουμε μέρος της γιορτής, να φωταγωγήσουμε ένα λόγο ύπαρξης.
Καλήν ημέραν,
Στα λαμπιόνια που πρέπει να φεγγοβολήσουν εντός μας για τα δώρα της σωτήριας οδοιπορίας. ΄Εξω απαγγέλλει ακόμη συλλαβές αταίριαστες ένα σκοτάδι. Μα εμείς καλούμαστε να συνθέσουμε το puzzle, να σχηματίσουμε πρόταση επιβίωσης, να αρθρώσουμε πλήθος καλολογικών συναισθημάτων, σαν μάγοι μιας φυλής ξενιτεμένης που θέλει να ξορκίσει με λόγο και παράλογο τον μισεμό. Πολύ καιρό λείπουμε από την κανονικότητα του βίου. Ηχεί πλέον επιτακτικά μέσα μας ο Νόστος.
Καλήν ημέρα,
Στην περίοδο των έντονων χρωμάτων. Xρωμάτων της συνεχούς μετάλλαξης. Κόκκινο της επικινδυνότητας αντί του πάθους. Πορτοκαλί του επαπειλούμενου εγκλεισμού αντί της επερχόμενης εκκίνησης. Με ποιες προσμίξεις θα επιτύχουμε ατόφια τη λάμψη του επιθυμητού χρωματισμού; Ποιες μουσικές και ποιες ιαχές παιδιών μπορούν να καλέσουν το κόκκινο που δεν σταλάζει το αίμα της πληγείσας εποχής; Αναζητείται μια φλύαρη, ολοπόρφυρη διαφήμιση ζωής, σε κραυγαλέα διαφωνία με τίτλους και υπότιτλους δελτίων ειδήσεων.
Καλήν ημέραν,
Στα πάλαι ποτέ τραγούδια της γιορτινής ανθρωπότητας. Στίχοι ξεθωριασμένοι από τη νόσο διεκδικούν μερίδιο σε χείλη που καλύπτουν οι μάσκες και φοβούνται οι ασπασμοί. Μελωδίες που κυοφορήθηκαν σε μήτρα χαράς, μα γεννιούνται με τις ωδίνες του φόβου και της θλίψης.
Καλήν ημέραν,
Στην ταπεινότητα, όπου κι αν φύεται σαν άνθος μυριστικό, όπου κι αν παρήγορα λαμποκοπά. Πολύτιμο μετάλλευμα στα ορυχεία των αφανών ηρώων. Σαν εξ ουρανού ελπίδα ενάντια στην απόγνωση των πολλών, τις τρεμάμενες αντοχές των ολίγων.
Καλήν ημέραν,
Στο αστέρι της γέννησης, σηματοδότης πλέον ποθούμενης αγαλλίασης, καθώς αναβοσβήνει στην κορυφή του Γολγοθά.
Επί γης αβεβαιότητα, εν ανθρώποις αγωνία του νέου θανάτου.
Αυτά τα Χριστούγεννα προσδοκούμε την ανάσταση.
*Ποιήτρια-Επιθεωρήτρια Δημοτικής Εκπαίδευσης
