Ημερίδα Δημοτικού Εργατών στο πλαίσιο της προώθησης του στόχου «Γνωρίζω, Δεν Ξεχνώ και Διεκδικώ»


48 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή και 39 χρόνια από την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους, η αναγκαιότητα να παραμένουν οι μνήμες για την ημι-κατεχόμενή μας πατρίδα ζωντανές, προκύπτει ολοένα και μεγαλύτερη. Το χρέος των μεγάλων, πόσο μάλλον των εκπαιδευτικών, να μεταφέρουν στα παιδιά την τεράστια αγάπη για την κατεχόμενη γη μας, ώστε να μην επέρχεται η λήθη, είναι πράγματι τεράστιο.   

Έτσι, στο πλαίσιο της προώθησης του στόχου «Γνωρίζω, Δεν Ξεχνώ και Διεκδικώ» και των δραστηριοτήτων κι εκδηλώσεων για καταδίκη της ανακήρυξης του ψευδοκράτους τον Νοέμβριο, το Δημοτικό Σχολείο Εργατών διοργάνωσε ολοήμερη ημερίδα, όπου όλα τα παιδιά του σχολείου μέσα από σταθμούς γνώρισαν την ομορφιά του νησιού μας και πήραν ένα σπουδαίο, αντι-πολεμικό μήνυμα. Συγκεκριμένα τα παιδιά, κατά τη διάρκεια της ημερίδας, είχαν την ευκαιρία να ζωγραφίσουν σε ύφασμα τα μνημεία και τις ομορφιές της πατρίδας μας,  να τοποθετήσουν τα κάστρα του τόπου μας στον χάρτη της Κύπρου μας χωρίς την γραμμή κατάπαυσης του πυρός, να παίξουν παιχνίδια γνώσεων και μνήμης στα τάμπλετ και να σχηματίσουν το παζλ των εικόνων των κατεχόμενων πόλεών μας. Παρακολούθησαν, επίσης, ντοκιμαντέρ με πραγματικά ντοκουμέντα από την τουρκική απόβαση στο Πέντε Μίλι της Κερύνειας και γνώρισαν τη σημασία των λέξεων πρόσφυγες, αιχμάλωτοι, αγνοούμενοι, εγκλωβισμένοι, εισβολή, αντίσκηνα, συνοικισμός. Στο τέλος έγραψαν τα δικά τους ομαδικά ποιήματα, στα οποία έδωσαν τα δικά τους ελπιδοφόρα, ειρηνικά μηνύματα και διαμαρτυρήθηκαν για τον πόλεμο και τη βία στον κόσμο των μεγάλων. Παράλληλα, μέσα από το θεατρικό παιχνίδι γνώρισαν την ιστορία δύο σύγχρονων προσφυγόπουλων, της Σαβέλ και του Σιλάν (μέσα από τα ομώνυμα βιβλία «Το φόρεμα της Σαβέλ» και «Το κουτί του Σιλάν») και μπήκαν στα παπούτσια των δύο ηρώων, εκφράζοντας τα συναισθήματά τους.

Η ημερίδα έκλεισε με παρουσίαση τραγουδιών από τη χορωδία του σχολείου κι απαγγελία των ποιημάτων που δημιούργησαν τα παιδιά. Η συγκίνηση στα μάτια των παιδιών, όταν τραγουδούσαν «Στου Πενταδάχτυλου τα κάστρα ν΄ανηφορίσουμε ξανά, κι ελεύθεροι να τραγουδάμε, Κύπρος πατρίδα μου γλυκιά», ήταν πασιφανής και τεράστια.

Θερμά συγχαρητήρια αξίζουν σε όλα τα παιδιά που δούλεψαν με κέφι και όρεξη στους διάφορους σταθμούς, αλλά και σε όλους τους εκπαιδευτικούς του σχολείου που κατάφεραν να μεταφέρουν αβίαστα στα παιδιά την ιστορική γνώση και μνήμη, καθώς επίσης και την επιθυμία για ειρηνική συμβίωση σε μια επανενωμένη πατρίδα

Από τη Διεύθυνση 




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










640