Μύθοι και πραγματικότητες


«Τα προβλήματα με την εφαρμογή των εξετάσεων τετραμήνων είναι μύθος και οφείλονται στην λανθασμένη εφαρμογή  των εγκυκλίων από τους καθηγητές/τριες»

ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΤΑΣΟΥ*

Προς τι η πιλοτική εφαρμογή του νέου συστήματος αφού  το ΥΠΠΑΝ είναι πεπεισμένο πως δεν υπάρχουν και δεν θα υπάρξουν προβλήματα στην εφαρμογή του; Προς τι η επίρριψη ευθυνών; Γιατί επιμένει να αναφέρεται στο Νέο Σχέδιο Αξιολόγησης του μαθητή ως «εξετάσεις τετραμήνων». Εκ των πραγμάτων, οι εξετάσεις στο τέλος του τετραμήνου είναι το μόνο που θα εφαρμοστεί από το Νέο Σχέδιο Αξιολόγησης.

Πραγματικότητα είναι, όχι μύθος,  τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν εκπαιδευτικοί και σχολεία. Αναμένεται μάλιστα να προκύψουν και άλλα λειτουργικά προβλήματα κατά τις μέρες εφαρμογής των εξετάσεων. Κανείς δεν αναμένει πως στην  εφαρμογή μιας αλλαγής δεν θα προκύψουν διάφορα θέματα. Οφείλουν όμως όλες οι πλευρές, με καλή θέληση, να καταθέσουν και να δεχτούν απόψεις και εισηγήσεις για την επίλυσή τους.

Αν οι εγκύκλιοι, κατά την άποψη του ΥΠΠΑΝ, εφαρμόζονται λανθασμένα,  οι μόνοι που δεν φταίνε  είναι οι εκπαιδευτικοί. Οι εκπαιδευτικοί λειτουργούν στη βάση των κατευθύνσεων  που παίρνουν από τους επιθεωρητές  και  τις διευθύνσεις των σχολείων  τους και την επιμόρφωση που λαμβάνουν για να εφαρμόσουν μια συγκεκριμένη αλλαγή. Στην προκειμένη περίπτωση, δεν υπήρξε καμία επιμόρφωση στην εφαρμογή συντρέχουσας διαμορφωτικής αξιολόγησης, φιλοσοφία στην οποία βασίζεται το σχέδιο αξιολόγησης. Επιπρόσθετα, οι πληροφορίες που κατέφθαναν  στα σχολεία, είτε μέσω  εγκυκλίων, είτε μέσω επιθεωρητών,  δεν ήταν ξεκάθαρες. Ενδεικτικό παράδειγμα οι  εικοσάλεπτες ασκήσεις σε περιορισμένη ύλη, για τις οποίες  μόλις πρόσφατα ξεκαθάρισε ότι θα γίνονται στο μάθημα της ημέρας, ενώ για  πολλούς δεν είναι ξεκάθαρο αν θα τερματίζονται στις 29 Νοεμβρίου ή στις 15 Ιανουαρίου.

Εισήγηση που έγινε και παλαιότερα είναι να κατέβουν στα σχολεία όσοι ασχολούνται με το Νέο Σύστημα Αξιολόγησης. Μόνο έτσι θα αντιληφθούν τις πραγματικότητες. Οι σχεδιασμοί γίνονται  για ιδανικές συνθήκες, εξ ου και το σαρανταπεντάλεπτο (45λεπτο) διαγώνισμα. Ο ωφέλιμος χρόνος μια διδακτικής περιόδου, πάνω στην οποία υπολογίζεται και η ύλη, δεν υπερβαίνει τα τριανταπέντε (35) λεπτά. Μειώνεται ακόμη περισσότερο  ανάλογα με την κατεύθυνση και τη σύνθεση του τμήματος.

Καμιά ουσιαστική βελτίωση δεν αναμένεται να παρατηρηθεί. Στην πραγματικότητα,  τίποτα δεν άλλαξε σε ότι αφορά  την φιλοσοφία της αξιολόγησης του μαθητή. Τα διαγωνίσματα μπορεί να μειώθηκαν σε αριθμό αλλά η συμπίεση του διδακτικού  χρόνου, η αβεβαιότητα και οι ενστάσεις που εκφράζονται έχουν αυξήσει την πίεση σε καθηγητές και μαθητές .

Οι εκπαιδευτικοί χρειάζονται βιωματική επιμόρφωση. Χρειάζεται να δουν στην πράξη, σε μια πραγματική τάξη του σχολείου, την εφαρμογή της νέας φιλοσοφίας. Φτάνει πια θεωρίες και ασκήσεις επί χάρτου. Μύθος είναι να αναμένουμε βελτίωση των αποτελεσμάτων διατηρώντας τη σημερινή νοοτροπία. Πραγματικότητα είναι να δούμε τη συμβαίνει στα σχολεία μας και να κάνουμε τις αναγκαίες αλλαγές για βελτίωση της κατάστασης.

*Διευθυντής Λυκείου




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter











3778