ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΤΑΣΟΥ*
Οι αλήθειες δεν αρέσουν σε όλους. Κάποιοι σίγουρα θα διαφωνήσουν, άλλοι θα ενοχληθούν. Αν θέλουμε να βελτιωθούμε πρέπει επιτέλους να αντιμετωπίσουμε τις δικές μας πραγματικότητες όσο πικρές και αν είναι. Είναι ωραίο να ονειρευόμαστε εκπαιδευτικά συστήματα όπως αυτό της Φινλανδίας, μπορούμε όμως; Ένα εκπαιδευτικό σύστημα οφείλει να παρέχει ίσες ευκαιρίες μάθησης και ισότιμη πρόσβαση στη γνώση για όλα τα παιδιά. Όταν οι ίσες ευκαιρίες εξαντλούνται στο δικαίωμα εγγραφής σε σχολείο, όχι σε σχολείο επιλογής αλλά στο σχολείο της περιφέρειας, τότε δεν μπορούμε να μιλούμε για ισότητα.
Είναι όλα τα σχολεία ίδια και τι σημαίνει ίδια σχολεία; Σημαίνει να έχουν παρόμοιες εγκαταστάσεις και υλικοτεχνική υποδομή, παρόμοιο περιβάλλον που να είναι ελκυστικό και να παρέχει ασφάλεια και άνεση, να έχουν τους ίδιους πόρους, είτε αυτοί προέρχονται από την οικεία Σχολική Εφορία, είτε από το Σύνδεσμο Γονέων, να έχουν παρόμοια σύνθεση πληθυσμού σε όλα τα επίπεδα, με σταθερή διεύθυνση και σταθερό προσωπικό.
Υπάρχει διαφάνεια; Αν υπήρχε, όλα τα πιο πάνω δεν θα ίσχυαν. Έχετε διερωτηθεί γιατί δεν ανακοινώνονται τα αποτελέσματα των παγκυπρίων εξετάσεων, ή τα αποτελέσματα της PISA ανά σχολείο, ή γιατί δεν ανακοινώνονται τα λειτουργικά και αναπτυξιακά κονδύλια που δαπανούνται για κάθε σχολείο;
Είναι όλοι οι εκπαιδευτικοί, διευθυντές και βοηθοί διευθυντές σε παρόμοιο βαθμό ικανοί να εκτελέσουν τα καθήκοντα τους; Παρέχονται σε όλους παρόμοια κίνητρα για βελτίωση και έχουν ίδιες ευκαιρίες ανέλιξης; Γίνεται σοβαρής μορφής αξιολόγηση και λογοδοσία έστω και στον ελάχιστο βαθμό;
Υπάρχουν ψηλές προσδοκίες για όλα τα παιδιά και έχουν όλα ίδιες ευκαιρίες για να ανακαλύψουν τα ιδιαίτερα ταλέντα τους και να τα αναπτύξουν μέσα από τα προσφερόμενα εκπαιδευτικά προγράμματα;
Αν μπορέσουμε να απαντήσουμε με ειλικρίνεια στα πιο πάνω, θα κάνουμε το πρώτο βήμα για βελτίωση.
*Διευθυντής Λυκείου
Μιχάλης Α. Πόλης:
Dec 31, 2019 at 08:55 PM
Αν βάλεις το καλύτερο προσωπικό στο πλέον υποβαθμισμένο σχολείο και το πλέον μέτριο προσωπικό σε ένα σχολείο με άριστους μαθητές και υποδομή ποιο σχολείο θα φέρει τα καλύτερα απότελέσματα;
Εγώ πιστεύω το δεύτερο. Εσύ ποιο νομίζεις συνάδελφε;
Αν το κριτήριο επιλογής σχολείου δεν θα είναι οι εκπαιδευτικές περιφέρειες ποιο θα είναι;
Αν ένα σχολείο έχει τη δυνατότητα να φοιτήσουν σε αυτό τρακόσιοι μαθητές και το επιλέξουν πεντακόσιοι ποιους διακόσιους θα απορρίψεις και με ποιο κριτήριο θα τους απορρίψεις;
"Είναι όλοι οι εκπαιδευτικοί, διευθυντές και βοηθοί διευθυντές σε παρόμοιο βαθμό ικανοί να εκτελέσουν τα καθήκοντα τους; " Ερωτά ο αρθρογράφος. Απαντώ με μια ερώτηση: Υπάρχει καμιά υπηρεσία κρατική ή ιδιωτική που όλοι οι υπάλληλοι της είναι το ίδιο καλοί;
"υπάρχουν ψηλές προσδοκίες για όλα τα παιδιά;" ρωτά ο αρθρογράφος. Απαντώ με μια ερώτηση: Μπορεί κάποιος λογικός άνθρωπος να έχει την προσδοκία να είναι όλοι οι μαθητές του άριστοι; Μπορεί ένας δάσκαλος να διαφοροποιήσει τόσο την εργασία του ώστε να καλύψει τις δυνατότητες και τα ταλέντα 25 διαφορετικών παιδιών;
Μπορούν τα σχολεία να έχουν σταθερό προσωπικό εφόσον δεν υπάρχουν οικονομικά κίνητρα γι'αυτούς που εργάζονται σε μακρινά σχολεία; Αν μένω στη Λευκωσία και εργάζομαι σε σχολείο της Λεμεσου χωρίς οδοιπορικά και ο γείτονας μου εργάζεται σε σχολείο της Λευκωσίας, εκατό μέτρα από το σπίτι του με τον ίδιο μισθό, μπορεί να έχει απαίτηση από μένα το εκπαιδευτικό σύστημα να μείνω πέντε χρόνια στη Λεμεσό για να έχει σταθερότητα προσωπικού;
"Γίνεται σοβαρή μορφή αξιολόγησης των εκπαιδευτικών;" ρώτα ο αρθρογράφος. Εσύ συνάδελφε ως διευθυντής πώς αξιολογάς τους υφισταμένους σου; Να υποθέσουμε ότι εσύ κάνεις διαφοροποίηση της αξιολόγησης ανάλογα με την απόδοση κάθε καθηγητή; Και με ποια ζυγαριά ακριβείας μετράς αυτή την απόδοση;
Έχεις ακούσει για χώρες που έχουν έλλειψη διδακτικού προσωπικού; Γιατί άραγε;
Πεγειωτης Χριστοδουλος:
Jan 01, 2020 at 12:32 PM
Πολλά απο αυτά τα ερωτήματα ισως μπορέσουν να απαντηθούν αν αρθεί η απαγόρευση τησ χρήσης καμερών εντός των αιθουσών διδασκαλίας.
Γιατί θεωρείται απαγορευτική η μόνιμη παρακολούθηση από τους αρμόδιους επιθεωρητές / διευθυντες ή ακόμη και από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς της εκπαιδευτικής διαδικασίας εντός των αιθουσών;
Γιατί οι διοικητές των σχολείων όταν παιρνούν έξω από τις αίθουσες εκπαίδευσης θεωρείται απαγορευτικό να κοιτάξουν τι γίνεται εντός των αιθουσών;
Γιατί ο εκπαιδευτικός τρομάζει στην ιδέα να δεκτεί απροειδοποίητη επίσκεψη από επιθεωρητή;
Γιατί η βαθμολογία του μαθητή δεν συνοδεύεται από τεκμηριωμένα δικαιολογητικά;
Γιατί όλοι οι μαθητές μετά την ολοκλήρωση της υποχρεωτικής φοίτησης (γυμνασιακής) πρέπει "υποχρεωτικά" να εξασφαλίσουν και απολυτήριο λυκείου;
Γιατί δεν υπάρχει ο χώρος που να στεγάσει τα προικισμένα από τη φύση ("τα τέρατα της γνώσης") παιδιά;
Γιατί τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι το επάγγελμα του εκπαιδευτικού σήμερα θεωρείται το πιο ψυχοφθόρο;
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι τα πρόσωπα που εμπλέκονται άμεσα ή έμεσα στο χώρο της εκπαιδευσης αδυνατούν να απαντήσου στα απλά αυτά ερωτήματα.
"Σιώπα να περάσουμε" - η διαχρονική προσέγγιση!
Μιχάλης Α. Πόλης:
Jan 01, 2020 at 05:42 PM
Από Μιχάλη Α. Πόλη προς Χριστόδουλο Πεγειώτη
Γράφεις στο σχόλιο σου " Γιατί οι διοικητές των σχολείων όταν παιρνούν έξω από τις αίθουσες εκπαίδευσης θεωρείται απαγορευτικό να κοιτάξουν τί γίνεται εντός των αιθουσών;..."
Πρώτον: στα σχολεία δεν έχουμε διοικητές αλλά διευθυντές. Δεν είμαστε στρατόπεδα αλλά σχολεία.
Δεύτερο: Κανείς δεν απαγορεύει στο διευθυντή να μπει σε κάποια αίθουσα διδασκαλίας. Εμένα με καλούν συνέχεια για να δώσω βοήθεια όταν υπάρχει παραβατική συμπεριφορά. Είμαι η δύναμη "αμεσης παρέμβασης" σε μια μάχη δίχως τέλος.
Οι επισκέψεις των επιθεωρητών είναι προειδοποιημένες. Οι απροειδοποίητες φυσιολογικά τρομάζουν γιατί αυξάνουν το άγχος. Αν ξέρεις πότε θα έρθει ο επιθεωρητής θα είσαι καλύτερα προετοιμασμένος και εσύ και τα παιδιά και το μάθημα θα έχει μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας. Αν είναι απροειδοποίητες οι επισκέψεις είναι ... ρωσική ρουλέτα.
Όσο και να προσπαθήσεις, όσο και να προετοιμαστείς, όσες θεατρικές ικανότητες και να έχεις.... τα αποτελέσματα δεν είναι ανάλογα των προσπαθειών γιατί ανάμεσα στην προσπάθεια και το αποτέλεσμα παρεμβάλεται η ελεύθερη βούληση του μαθητή. Αν δεν θέλει να μάθει, αν δεν σε γουστάρει, αν βαριέται, αν έχει οικογενειακά προβλήματα, αν δεν κοιμήθηκε καλά την προηγούμενη νύκτα γιατί έπαιζε με το τάμπλετ, αν οι γονείς του είναι χωρισμένοι και δεν είναι κοντά του, αν κακοποιείται, αν υπάρχει γονική παραμέληση, αν έρχεται στο σχολείο νηστικός, αν του κάνουν μπούλινκ και για άλλους χίλιους λόγους τότε η μάθηση δεν επέρχεται. Το έργο του εκπαιδευτικού πολλές φορές είναι σισσύφειο. Μόνο αν το ζήσεις στο πετσί σου μπορείς να καταλάβεις τη δυσκολία.
Όσο για τις κάμερες στην αίθουσα διδασκαλίας θα ήταν το ιδανικό μέσο για να αδειάσουν οι αίθουσες από δασκάλους. Ποιος μπορεί να αντιμετωπίζει εικοσιπέντε άτομα επί τέσσερις πέντε ώρες την ημέρα, να τον προκαλούν και να συμπεριφέρονται ασεβώς και να έχεις και την κάμερα να καταγράφει τη κάθε σου λέξη; Από τη πολλή πίεση κάποια λέξη θα σου ξεφύγει ή θα υψώσεις λίγο τη φωνή σου και ...τότε κάηκες. Όλα τα έχει η εκπαίδευση ο "Μεγάλος Αδελφός" της έλειπε;
Και μια αδιάκριτη ερώτηση την οποία αν θέλεις απαντάς. Εγώ φίλε μου είμαι δάσκαλος για τριάντα τρία χρόνια. Εσύ με τί επαγγέλλεσαι; Ρώτω γιατί μου φάνηκαν παράξενες για εκπαιδευτικό οι εισηγήσεις σου...
Προς συνάδελφο διευθυντή Τάσο Τάσου: Τόσες ερωτήσεις έθεσα. Δεν υπάρχει κάτι άξιο σχολιασμού;
Τάσος Τάσου:
Jan 01, 2020 at 07:46 PM
Αν Μιχάλη Πόλη σε ικανοποιεί η υφιστάμενη κατάσταση τότε κάποια από τα ερωτήματα σου ίσως είναι εύλογα. Διαφορετικά, με το δικό σου σκεπτικό, ο μισθός να πέφτει και όλα καλά!
Μιχάλης Α. Πόλης:
Jan 01, 2020 at 08:17 PM
Μιχάλης Α. Πόλης προς Τάσο Τάσου
Συνάδελφε, Θέτω κάποια ερωτήματα και διατυπώνω κάποιες θέσεις. Σίγουρα δεν υποστηρίζω ότι είμαι αλάνθαστος. Όμως περιμένω απαντήσεις και σχόλια σε ότι αναφέρω και όχι γενικόλογους αφορισμούς. Για παράδειγμα σε ρώτησα αν διαφοροποιείς την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού σου προσωπικού. Πού έχω αναφέρει ότι με ικανοποιεί η υφιστάμενη κατάσταση; Κατά τα άλλα ελπίζω ο νέος χρόνος να φέρει στον καθένα μας ότι επιθυμεί και κάθε καλό.
Πεγειώτη Χριστόδουλος:
Jan 01, 2020 at 10:51 PM
Αγαπητέ συνάδελφε Μιχάλη Πόλη είμαι εκπαιδευτικός στη δημόσια Τεχνική Εκπαίδευση τα τελευταία δώδεκα χρόνια μετά από τριάντα χρόνια δραστηριότητας μακριά από κρατικά - δημόσια πόστα.
Δεν μεγάλωσα στα σχολικά ιδρύματα
Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι ο μαθητής θα μπορούσε να κοιμάται στο χώρο εργασίας και να μην έχει επιπτώσεις.
Δεν μπορώ να ανεχτώ τη θέση ότι όσο περισσότεροι μαθητές κοιμούνται στα θρανία κατά την ώρα του μαθηματος τόσο πιο ήρεμα περνά το μάθημα.
Δεν θεωρώ ότι οι Η-Υ στις αιθουσες διδασκαλιασ μπορούν να μετατρέπονται σε παιγνιδομηχανες για να απασχολούν του παραβατικούς.
Δεν μπορώ να βλέπω μαθητές με καλυμμένα κεφάλια να κρύβουν τα ακουστικά που έχουν στ´αυτιά τους ώστε να ακούουν οτιδήποτε άλλο εκτός του μαθηματος.
Δεν μπορώ να ανεχτώ την παρουσία και μόνιμη χρήση εντός της τάξης αυτών των έξυπνων τηλεφώνων.
Δεν θεωρώ ότι ο βαθμός μπορεί να έχει διαπραγματευτική αξία.
Δεν ανέχομαι οι μαθητές να απαιτούν από τον εκπαιδευτικό να δεσμεύεται να τους περάσει αν θέλει να περάσει καλά.
Δεν μπορώ να καταλάβω πως μαθητής που βρίσκεται στην τάξη και δεν εχουμε καμμιά κοινή γλώσσα επικοινωνίας μπορεί να ωφεληθεί από μένα ή το μάθημα που διδάσκω.
Δεν μπορώ να εξηγήσω πως βρέθηκε στην τάξη μου μαθητής που δεν είναι σε θέση να κάνει πράξεις με μονοψήφιους αριθμούς να απαιτώ να με παρακολουθήσει όταν είμαι υπόχρεος βάσει προγράμματος να του μιλώ για θέματα νανοτεχνολογίας.
Αγαπητέ Μιχάλη το μάθημα δεν πρέπει να είναι θεατρική παράσταση «με μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας» όταν υπάρχει η προκαταρκτική (ακόμη και δοκιμαστική) προετοιμασία , όταν θα τιμά με την παρουσία του ο επιθεωρητής το χώρο της τάξης αλλά η παίδευσης του μαθητή πάνω σε μόνιμη βάση.
Είναι ιδιαίτερα λυπηρό να ακούγεται από μαθητές «Κάμε τη δουλειά σου. Εγώ είμαι εδώ για να πιάσω το χαρτί (απολυτήριο) αφού είναι σίγουρος ότι όταν επισκέπτεσε χωρίς πολλές απουσίες το εκπαιδευτικό ίδρυμα που επιλεξε θα το εξασφαλίσει.»
Εκπαιδευτικός Τεχνικής Εκπαιδευσης
Μιχάλης Α. Πόλης:
Jan 02, 2020 at 11:57 AM
Προς Χριστόδουλο Πεγειώτη
Συμφωνώ μαζί σου στα περισσότερα που θέτεις. Σίγουρα εσείς στην τεχνική εκπαίδευση υποφέρετε περισσότερο από εμάς στα δημοτικά από την παραβατικότητα. Ο εκπαιδευτικός είναι κυριολεκτικά ξυπόλυτος στα αγκάθια.
Θάσος Πέτρου :
Jan 02, 2020 at 12:20 PM
Είναι ωφέλιμο και ελπιδοφόρο όταν υπάρχουν μάχιμοι εκπαιδευτικοί που εκφράζουν ελεύθερα και ΄΄εκτός πλαισίων΄΄ απόψεις για την πολυπόθητη από όλους βελτίωση της παιδείας.
Ο δημόσιος αντίλογος και οι ίσως εκ πρώτης όψεως τολμηρές εισηγήσεις από εκπαιδευτικούς, φανερώνει ότι υπάρχει ακόμη η πίστη και η φλόγα για την δημιουργία των προϋποθέσεων αναβάθμισης της δημοσίας εκπαίδευσης.
Θάσος Πέτρου
Γονέας παιδιών Δημόσιας Δημοτικής Εκπαίδευσης
Τάσος Τάσου:
Jan 04, 2020 at 12:17 PM
Αγαπητέ Μιχάλη Πόλη, επειδή απάντησες πως σε ενοχλεί η υφιστάμενη κατάσταση θα σου απαντήσω. Έκρινα από τα σχόλια σου πως η κατάσταση τώρα σε ικανοποιεί αφού σχολιάζεις καταστάσεις που θεωρώ πως θα πρέπει να αλλάξουν.
1. Γιατί δεν αξιολογούνται τα σχολεία; Φυσικά για να μην φαίνονται τα προβλήματα. Πολλοί γονείς γράφουν τα παιδιά τους σε σχολεία εκτός περιφέρειας όταν μπορούν (έχουν το μέσο). Γνωρίζουμε πολύ καλά πως υπάρχουν σχολεία ελίτ και σχολεία υποβαθμισμένα. Η ελεύθερη επιλογή σχολείου είναι η απάντηση στο ερώτημά σου. Όταν όλα τα σχολεία έχουν ίδιους πόρους, παρόμοιες εγκαταστάσεις και καλό προσωπικό θα υπάρχει πρόβλημα επιλογής;
2. Τα αποτελέσματα συνάδελφε δεν μετρούνται με τον βαθμό στο ενδεικτικό αλλά με την αλλαγή στην νοοτροπία και τον βαθμό βελτίωσης των μαθητών. Φυσικά και τα καλύτερα αποτελέσματα θα έχουν οι καλοί εκπαιδευτικοί σε ένα υποβαθμισμένο σχολείο. Αλλά γιατί να μην έχουν όλα τα σχολεία καλούς εκπαιδευτικούς και παρόμοια σύνθεση μαθητών;
3. Ψηλές προσδοκίες δε σημαίνει όλοι άριστοι αλλά να πετυχαίνεις το μέγιστο των δυνατοτήτων του κάθε μαθητή. Τα σχολεία δεν είναι δημόσια υπηρεσία αλλά είναι τα φυτώρια των αυριανών πολιτών. Η πολιτεία οφείλει να διασφαλίζει τις καλύτερες συνθήκες φοίτησης των παιδιών με το καλύτερο προσωπικό.
4. Να υπάρξουν κίνητρα για σταθερό προσωπικό.
5. Σοβαρή μορφή αξιολόγησης δεν μπορεί να γίνει γιατί η κλίμακα του 0-40 έγινε από τους ευθυνόφοβους 32-39. Οι ΒΔ έχουν από 37-39, όπως και κάποιοι καθηγητές που τους βλέπεις για πρώτη φορά και διερωτάσαι που βρέθηκε τέτοια βαθμολογία. Φυσικά και κάνω διαφοροποίηση ανάλογα με την απόδοση, όσο μικρή και αν είναι και δε χρειάζεται ζυγαριά ακριβείας για να αξιολογήσεις κάποιον που βλέπεις καθημερινά.