Παραθέτουμε το ποίημα για την 76η επέτειο του Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος γαι το οποίο βραβεύτηκε ο μαθητής Νικόλα Μιλτιάδους του Γ2 του Γυμνασίου Αγίου Στυλιανού.
13.12.43
Εκείνη τη μέρα γεννήθηκα
Ναι, σ’ εκείνο τον τόπο, τα Καλάβρυτα
Φαίνεται πως οι ψυχές τούτης της γης
Διαλέχτηκαν για να ταιριάξουν
Η μια θυσία πάνω στην άλλη
848 θυσίες
Αστείρευτη η πηγή του πόνου
Και ύστερα... ύστερα η επιβίωση
Ναι, εκείνη τη μέρα γεννήθηκα
Και πιάστηκα αμέτοχος
Να κοιτάω αμήχανα την εξέλιξη
Μια εξέλιξη ασυμβίβαστη με τη
χίμαιρα ενός εφήβου
Μεγάλο κόστος.
Γεννημένος στη μνήμη των Καλαβρύτων
Στιγματισμένος-προφανώς-κι εγώ από την
αιώνια σφραγίδα
Την Ελληνική
Πάει, πέρασε η αμηχανία
Δεν χωράει αμηχανία πια εδώ…
Έκλεισα τα μάτια κι ένα δάκρυ κύλησε
Σαν ένα μαστίγιο η μνήμη χτυπώντας
αποζητά τη λύτρωση
Σ' ένα κόσμο θολό, πλημμυρισμένο από εφιάλτες
Στιγμές αγωνίας τρόμου
Ολοκληρωτική πυρκαγιά
Απάνθρωπη η σφαγή
Επιχείρηση Καλάβρυτα
Και οι καρδιές έγιναν συντρίμμια
Πριν πουν για τα όνειρα
τα τόσα όνειρα που έπεσαν νεκρά
Που τα έριξαν οι Γερμανοί
που τα ρήμαξαν
Η εγκατάλειψη, το κενό σκιάζουν
Απομακραίνουν την ψυχή των 848
Η ζωή δεν κελαρύζει πια το όνειρο
Καμία ακτίδα ελπίδας
Συλημένη η γη των Καλαβρύτων
Ορφανεμένα παιδιά
Βαρύ το έγκλημα
Μακριά από τους ήχους του παιδικού ενύπνιου
μακριά από το κορφολόγημα το μητρικό
το αίσθημα παγώνει
η ψυχή ναρκώνεται
η ανάσα ανακόπτεται
το αμάραντο ρόδο διανθίζει το κοχύλι του παραδείσου
τα βάγια απολησμόνησαν ν' αγγέλλουν
ένθεα μηνύματα ανάστασης
Οιμωγή και οδυρμός
Ω! Καλαβρυτινοί!
Θ' αναζητάτε τη λύτρωση
μέσα στο παραμύθι που γλυκοηχά
που αναβλύζει από τη διάφανη παιδική κρήνη..
Χαιρετώ τους θανάτους σας
Υποκλίνομαι…
Χαιρετώ...την ώρα τη δική μου.
Νικόλας Μιλτιάδους
Γ2 του Γυμνασίου Αγίου Στυλιανού.
