Το Γυμνάσιο Αγίου Στυλιανού Στροβόλου ανακοινώνει ότι κατέκτησε το 1ο Παγκύπριο Βραβείο στον Διαγωνισμό Εικαστικών Τεχνών.
Το γενικό θέμα του φετινού διαγωνισμού ήταν «Φυσικές Ιστορίες». Η συμμετοχή του Γυμνασίου Αγίου Στυλιανού στην κατηγορία Γλυπτική – τρισδιάστατες κατασκευές, με το εξαιρετικό έργο «Δακρυσμένες Λευκές Αμαδρυάδες», στέφθηκε με επιτυχία αποσπώντας το 1ο βραβείο.
Η Διεύθυνση του σχολείου συγχαίρει τους/τις μαθητές/τριες Νεφέλη Χαραλάμπους Β3, Παναγιώτα Γεωργίου Β3, Ειρήνη Τσιακκή Β3 και Γεώργιο Πόζωτο Β3 καθώς και τον καθηγητή της Τέχνης Γιαννακού Ιωάννη για την μεγάλη διάκριση.
Λίγα λόγω για το έργο «Δακρυσμένες Λευκές Αμαδρυάδες»
Περπατώντας στο δάσος της Αθαλάσσας με την ομάδα των μαθητών/τριών που θα συμμετείχαν στο φετινό διαγωνισμό σταματήσαμε για λίγο σε μια περιοχή του δάσους όπου τα δένδρα είναι καχεκτικά και πολλά από αυτά δεν άντεξαν την ξηρασία και ξεράθηκαν.
Τα συναισθήματα ήταν συγκλονιστικά, θλίψη, απόγνωση, εγκατάλειψη, θυμός….
Στη δεδομένη στιγμή θεώρησα σκόπιμο να αναφερθώ στο γνωστό αρχαιοελληνικό μύθο των Αμαδρυάδων. Ταξιδέψαμε νοητικά πίσω στον ιστορικό χρόνο κατά τον οποίον ο ελληνικός πολιτισμός μεσουρανούσε, δημιουργώντας ακατάπαυστα τη βάση της συνειδητότητας, του σύγχρονου πολιτισμένου ανθρώπου μέσα από το θέατρο, την ποίηση, τη λογοτεχνία, τη διδακτική μυθολογία, τη φιλοσοφία κ.λπ.
Ο μύθος
Οι Αμαδρυάδες ήταν νύφες των δασών και ζούσαν μέσα στα δένδρα. Ήταν κόρες του βασιλιά ‘Οξυλου, υιού του Αίμονα και της Γόργης μιας από τις Δαναίδες (1300π.χ).
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι, όταν ένα δέντρο κόβεται ή ξεραίνεται, η νύφη που ζούσε μέσα στο συγκεκριμένο δέντρο περιπλανιόταν μέσα στο δάσος μέχρι να βρει κάποιο άλλο νεαρό δέντρο για να σκηνώσει . Αν δεν έβρισκε, τότε ήταν καταδικασμένη να πεθάνει. Ως εκ τούτου, οι έφηβοι στην αρχαία Ελλάδα γνώριζαν ότι προτού κόψουν ένα δέντρο, έπρεπε να φυτέψουν ένα άλλο, ούτως ώστε να εξασφαλίσουν τη συνέχεια στη ζωή της εν λόγω Αμαδρυάδας.
Με την ολοκλήρωση της αφήγησης, δάκρυα συγκίνησης κύλησαν στο πρόσωπο μιας εκ των τεσσάρων μαθητριών.
Το δακρυσμένο πρόσωπο της μαθήτριας ήταν ήδη η ιδέα για το θέμα του έργου:
«Δακρυσμένες λευκές Αμαδρυάδες»
Η συναισθηματική φόρτιση αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη που θα δημιουργούσε το έργο. Δόθηκε σε κάθε μαθήτρια ένα κεφάλι και η κάθε μια δημιούργησε την δική της Αμαδρυάδα.
Την Κράνεια, την Καρύα, τη Μορέα και την Πτελέα.
Ως καλλιτέχνες προς αναφορά επιλέξαμε τον Cezar με τα assemblages και τον Andy Warhol για την επαναληπτική χρήση προσώπων ή αντικειμένων ως μέσο διείσδυσης στο υποσυνείδητο του θεατή.
Το έργο εντάσσεται στον τομέα γλυπτικής – κατασκευές.
Ομάδα μαθητών/τριών
Νεφέλη Χαραλάμπους Β3
Παναγιώτα Γεωργίου Β3
Ειρήνη Τσιακκή Β3
Πόζωτος Γεώργιος Β3
Καθηγητής: Ιωάννης Γιαννακού
Πηγές: Karl Olfried Muller “ The history and antiquities of the Doric Race”.
Σημειώσεις από τα τετράδια αισθητικής φιλοσοφίας Ιωάννη Γιαννακού από τις διαλέξεις του Dr Sindelar πρώην καθηγητή και συγγραφέα αισθητικής φιλοσοφίας και ιστορίας της τέχνης στη σχολή VSUP.
