«Η μοίρα του ποιητή ανάμεσα στους ανθρώπους είναι ανάλογη της μοίρας της Ελλάδας ανάμεσα στα άλλα έθνη», είχε πει ο Ελύτης, όταν ρωτήθηκε πώς οδηγήθηκε στην εμπνευσμένη σύλληψη του «Άξιον Εστί». Δεν είναι κούφια τα λόγια του, χωρίς περιεχόμενο: η Ελλάδα εδώ και 2500 χρόνια υπερασπίζεται την Ευρώπη. Από την... αδιανόητη στρατιωτικά νίκη στους Περσικούς Πολέμους, το 480 π.Χ., μέχρι τη συγκλονιστική μάχη που έδωσε ενάντια στον φασιστικό Άξονα το 1940, οι Έλληνες γκρέμισαν τη λογική των αριθμών κάθε φορά που χρειάστηκε. Δίδαξαν στον κάθε άνθρωπο που πατά τη γη μας πώς το να πεθαίνει κανείς για τη λευτεριά, την αξιοπρέπεια, το δίκιο, την πατρίδα, τα ιερά του, να υπηρετεί τις αξίες του και να μη γονατίζει μπροστά στις απειλές των ισχυρών, είναι αυτό που κάνει τη βόλτα του σ’ αυτή τη γη να αξίζει τον κόπο και καταξιώνει τη ζωή και την ύπαρξή του.
Το Παγκύπριον Γυμνάσιον τίμησε, με μία απλή αλλά συγκινητική εκδήλωση, την επέτειο των 80 χρόνων από το ιστορικό ΟΧΙ του ελληνικού λαού στο προκλητικό ιταλικό τελεσίγραφο που αξίωνε να συνταχθεί η Ελλάδα με τον φασιστικό Άξονα και τη συνεπακόλουθη είσοδο της χώρας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η περηφάνια με την οποία οι Έλληνες ανέλαβαν τον δίκαιο αγώνα υπεράσπισης της ελευθερίας τους -και του υπόλοιπου κόσμου- και οι εκπληκτικές επιτυχίες τους στα πεδία των μαχών σ’ όλη τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, έχουν καταγραφεί στις ενδοξότερες σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Η αντοχή του λαού στα χρόνια της Κατοχής και η αντίσταση στους κατακτητές, παρά την εξαθλίωση και τις κακουχίες, υπήρξε γιγάντιο κατόρθωμα που ανέδειξε άλλες αρετές του ελληνισμού.
Μέσα από την κορυφαία σύλληψη του Οδυσσέα Ελύτη, το «Άξιον Εστί», οι μαθήτριες και οι μαθητές του Σχολείου σκιαγράφησαν –με κείμενα, τραγούδια και χορό- τις κορυφαίες στιγμές των μαχών και της κατοχής, στέλνοντας το μήνυμα ότι όταν ένα έθνος έχει μνήμη, πατά γερά και με περηφάνια στο παρελθόν του και πορεύεται στο παρόν και το μέλλον χωρίς φόβο.
«Οι Έλληνες γονατίζουν μόνο μπροστά στους νεκρούς τους», αυτούς που πότισαν τα χώματα της γης μας με το αίμα τους, από την Πόλη μέχρι την Αμμόχωστο και από την Κερύνεια μέχρι τη Σμύρνη. Και δακρύζουν από συγκίνηση όταν καταθέτουν στεφάνι στον κάθε στρατιώτη που έκλεισε τα μάτια του στη γη ως άντρας και τα άνοιξε στον ουρανό ως άγγελος της πατρίδας του, παντοτινός προστάτης και οδηγός μας.
