Το «ΟΧΙ» τίμησε το Λύκειο Αγίου Νεοφύτου Πάφου - Σήμερα το Πάσχα του Θεού!


ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΜΙΤΛΕΤΤΟΝ 

"Τώρα χτυπάει πιο γρήγορα τ' όνειρο μες στο αίμα.

Του κόσμου η πιο σωστή στιγμή σημαίνει:

Ελευθερία,

Έλληνες μες στα σκοτεινά δείχνουν τον δρόμο.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Για σένα θα δακρύσει από χαρά ο Ήλιος".

   Σε μια τελετή λιτή τίμησε το ηρωικό "ΟΧΙ", τους αγώνες και τους αγωνιστές της ελευθερίας, καθώς και τα ιερά μας σύμβολα, το Λύκειο Αγίου Νεοφύτου Πάφου.

  Ενώπιον των λίγων παρισταμένων ο Διευθυντής Ξενοφών Παναγή είπε λόγια συγκίνησης παραδίδοντας στους πρωτεύσαντες μαθητές το λάβαρο του σχολείου, την ελληνική και την κυπριακή σημαία. "Σου παραδίδω αυτό το λάβαρο με την ιερή μορφή του Αγίου Νεοφύτου, που συμβολίζει τη βυζαντινή μας συνείδηση". "Σου παραδίδω το σύμβολο του Έθνους μας, τη σημαία με το γαλάζιο και το λευκό, με τις 9 λωρίδες, όσες και τα γράμματα της λέξης Ελευθερία". "Σου παραδίδω τη σημαία της ιδιαίτερης πατρίδας μας με το χρώμα του χαλκού. Με τους κλάδους ελαίας που συμβολίζουν τη θέλησή μας να ζήσουμε με ειρήνη σ' αυτό τον τόπο".

  Στην ενδοτμηματική εκδήλωση που ακολούθησε, οι έννοιες αυτές της ειρήνης και της ελευθερίας τονίστηκαν ως ιερές παρακαταθήκες των ηρώων του 1940. Γιατί δυστυχώς δεν είναι ούτε κεκτημένες ούτε δεδομένες. Τελούν υπό απειλή και συνεχή υπονόμευση με πολλούς και διάφορους τρόπους όπως κι η ίδια η πατρίδα μας. Γιατί ο αγώνας εκείνος κατά του φασισμού και του ναζισμού, κατά των δυνάμεων υπερβολής και επιβολής, έχει προσωρινά  τελειώσει. Χρειάζεται όμως να ξέρουμε πώς να τον ξαναπιάνουμε απ' την αρχή.

  Δεν πέθαναν αυτοί που τιμούμε κάθε 28η Οκτωβρίου. Τα στεφάνια που θ' ακουμπήσουμε στα μνημεία τους δεν σημαίνουν ότι έφυγαν ή ότι αποτελούν άψυχα ιστορικά σύμβολα μιας εποχής που πέρασε. Υπάρχουν. Μας δείχνουν τον δρόμο. Μας οδηγούν. Ανεμίζουν τη σκούφια τους, μπαίνουν στα τρένα κι έρχονται: ο χαμένος ανθυπολοχαγός της Αλβανίας, εκείνοι που έβαψαν κόκκινο το χιόνι, εκείνοι που δεν ήταν πλασμένοι για τον πόλεμο. Έρχονται γιατί επέζησαν. Γιατί είχαν πίσω τους "τα λίκνα και τους τάφους που μουρμούριζαν, τα βουνά με τα περήφανα μέτωπα". Και σήμερα θα 'ρθουν πάλι φορώντας παράσημο τον αέρα της Πίνδου. Θα 'ρθουν ολοζώντανοι να χτυπήσουν την καμπάνα στον μητροπολιτικό ναό μας. Θα στήσουν πρώτοι τον χορό με τα κομμένα πόδια τους γύρω απ' τη στήλη τους. Κι έτσι, πάνω σε μια στροφή, θα τινάξουν τη σκόνη από την κοκκαλιασμένη χλαίνη τους και θα φωνάξουν την πιο μεγάλη αλήθεια της ζωής: "χορέψτε, τραγουδήστε, γιατί έτσι, έτσι γιορτάζονται το ύψος κι η ανάσταση του ανθρώπου".

"Τώρα...

Πουλιά τον χαιρετούν, του φαίνονται αδερφάκια του.

Άνθρωποι τον φωνάζουν, του φαίνονται συντρόφοι του.

Πουλιά, καλά πουλιά μου, εδώ τελειώνει ο θάνατος!

Σύντροφοι, σύντροφοι καλοί μου, εδώ η ζωή αρχίζει!

Αγιάζι ουράνιας ομορφιάς γυαλίζει στα μαλλιά του.

Μακριά χτυπούν καμπάνες από κρύσταλλο.

Αύριο, αύριο, αύριο: το Πάσχα του Θεού!"

Σήμερα το Πάσχα του Θεού! Χρόνια πολλά!

*Φιλόλογος 

Λύκειο Αγίου Νεοφύτου Πάφου 




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










847