Παρουσίαση Επετειακής Ποιητικής Ανθολογίας για τα 200 χρόνια Ελ. Επανάστασης


Στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης και Τεχνών στην Πλάκα Λιτοχωρίου

ΤΗΣ ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ*

Στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης και Τεχνών, στις 4 Σεπτεμβρίου 2021, σε ιδιαίτερα υποβλητική ατμόσφαιρα, σε ένα κομψό, καλλιτεχνικό χώρο πλαισιωμένο από χρώματα και έργα τέχνης, υπό την επιβλητική μορφή του μυθικού Όλυμπου, στην Πλάκα Λιτοχωρίου Πιερίας, παρουσιάστηκε η Επετειακή Ανθολογία Αφιέρωμα στα 200 χρόνια εθνικής παλιγγενεσίας.

Η Ανθολογία εγκρίθηκε από την «Επιτροπή Ελλάδος 1821» και η εκδήλωση είχε συμπεριληφθεί στον Πανελλήνιο Χάρτη εγκεκριμένων δράσεων  για τα 200 χρόνια Ελληνικής Επανάστασης. Την οργάνωση του φεστιβάλ ανέλαβαν , η Ένωση Συγγραφέων Πιερίας, η Ομάδα « Η ποίηση ταξιδεύει στις ρόδες», ο Σύλλογος Ζωγράφων και Εικαστικών τεχνών Β. Ελλάδος.

Στο Φεστιβάλ Ποίησης και Τεχνών, έλαβαν μέρος Λογοτέχνες και καλλιτέχνες από  την Ελλάδα, την  Κύπρο, την Αλβανία και την Βουλγαρία.

Την Κύπρο εκπροσώπησε η Χρυσούλα Αλεξάνδρου, Επιθεωρήτρια Φιλολογικών Μαθημάτων, η οποία συμμετέχει με ποιήματά της στην Ανθολογία, Αφιέρωμα.

Την παρουσίαση πλαισίωσε γοητευτικά με το βιολί της, η Αναστασία Αγγελίδου, σε μελωδίες από τους Ελεύθερους  Πολιορκημένους του Διονύσιου Σολωμού σε μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου, από Το Άξιον Εστί, του Οδυσσέα Ελύτη σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη, από το Νυν και Αεί του Νίκου Γκάτσου σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου, από Το Να΄τανε το 21 σε στίχους Σώτιας Τσώτου και μουσική Σταύρου Κουγιουμτζή.

Συνοπτικά η παρουσίαση

 «Αν είναι να ονειρευτείς
Κάντο χωρίς την λογική
Κι αν δεν χωράς εσύ στο όνειρο
Χωράει αυτό σε σένα»

Χρυσούλα  Αλεξάνδρου

Με τους λιτούς αυτούς στίχους έκανε αρχή της παρουσίασης η Επιθεωρήτρια Μέσης Εκπαίδευσης Φιλολογικών Μαθημάτων, Χρυσούλα Αλεξάνδρου. Αναφέρθηκε στο ξεχωριστό αυτό συναπάντημα της τέχνης όπου η σκέψη, το μυαλό και η ψυχή συνομιλούν, ανακαλύπτονται κ εξελίσσονται.

Εδώ, στο Λιτόχωρο, όπου η μυθολογία και ο θρύλος σμίγει με την φυσική ομορφιά και μέσα από αυτή αναδεικνύεται ολόκληρος ο ελληνισμός, ο οποίος χώρεσε το Όνειρο στα σπλάχνα του, πέρα από τα στεγανά όρια της Λογικής.

Ο ελληνισμός αυτός, υμνείται και τιμάται με περηφάνεια στις σελίδες της Ανθολογίας , αφιέρωμα στους αγώνες του 1821. Υμνείται το φως, η ιστορία, η ιδέα, η παράδοση, οι ελιές και τ’ αμπέλια του, τα ποτάμια και οι θάλασσές του, τα τραγούδια και η γλώσσα του, οι ψαλμωδίες,  τα ξωκλήσια κρεμασμένα στην πλαγιά του βράχου, τα ξεχασμένα τα καντήλια  στο απέραντο γαλάζιο.

Ποιείται και εικονίζεται η  Ψυχή και η Ανάσα του.

Αυτή την Ψυχή που έχει την ικανότητα να κάνει την πέτρα πηγή ζωής, βάλσαμο το δάκρυ, αγκαλιά τον καημό, ζεϊμπέκικο χορό την προδοσία, πλούτο και δύναμη την φτώχεια, την σκλαβιά ξεσηκωμό και τρέλα ιερή. Μια τρέλα που υπερκερά πολλών αδυναμιών, ελαττωμάτων και συμφερόντων του Εγώ και που τις περισσότερες φορές, όταν η πατρίδα το καλεί, γίνεται άνεμος, πνοή, αγώνας κι επανάσταση του Εμείς. Μακεδονία,  Αττική, Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησος,  Ήπειρος, Ιόνιο, Αιγαίο,  Κύπρος, απ’ άκρη σ΄ άκρη , σε κάθε γωνιά και ουρανό.
Οι Έλληνες αυτής της προικισμένης γης, της όμορφης και παράξενης συνάμα, πριν 200 χρόνια,  πέρα από τα καθιερωμένα και τις στερεότυπες συμβάσεις, υπερέβησαν  εαυτόν κ υπερασπίστηκαν τις μοναδικές αξίες που ξεχωρίζουν τον Άνθρωπο από οποιοδήποτε άλλο ον.
Την  ελευθερία,  εσωτερική κ εξωτερική,  την δικαιοσύνη, την αξιοπρέπεια, την εντιμότητα, το θάρρος και την τόλμη, την ανθρωπιά και την σεμνότητα.

Συνομίλησαν με τις αξίες αυτές και προστάτευσαν το κοινωνικό σύνολο, την πατρίδα, το έθνος, τους νόμους ηθικούς και άγραφους και τον κόσμο ολόκληρο.

Η Χρυσούλα Αλεξάνδρου, τόνισε πως, οι πατρίδες υπάρχουν γιατί υπήρξαν άνθρωποι που πίστεψαν σε αυτές συνειδητά, με συνέπεια  και που τις κράτησαν μέσα τους, συμπορεύτηκαν με αυτές αισθανόμενοι τιμή και χρέος. Οι πατρίδες θα συνεχίσουν να υπάρχουν  γιατί υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στις πατρίδες.

Η Ανθολογία, συνιστά σεμνό ταπεινό αφιέρωμα  στους προασπιστές του ελ. Πνεύματος. Χαρακτηρίζεται από μια ιδιοτυπία ύφους, γραφής και  τεχνοτροπίας,  ακριβώς γιατί οι συμμετέχοντες, χωρίς να ακολουθήσουν γραμμές συγκεκριμένες κ πλάνα αυστηρά, εκφράζονται ελεύθερα, ο καθένας μέσα από τη δική του πινελιά, κουβαλώντας τον δικό του τόπο. Διαπνέεται, από λυρικό τόνο, τόνο επικό, τόνο λιτό, άλλοτε αναλυτικό και άλλοτε πυκνό. Η φιλοσοφημένη σκέψη σκύβει στο εκφραστικό βάθος της ελληνικής σκέψης. Έντονος προβληματισμός, ύφος ανάλαφρο, σαν ανοιξιάτικη αύρα ερωτική. Αγκαλιάζει μια την αυτόματη γραφή και το όνειρο και μια την παραδοσιακή με την αυστηρή μορφή. Ύφος σουρεαλιστικό όσον αφορά στα εικαστικά έργα και συνάμα ύφος ρεαλιστικό. Έντονα κ απαλά ταυτόχρονα χρώματα, συγκεκριμένες μορφές κ παράλληλα αφηρημένα μοτίβα. Θα έλεγε κανείς, σύμφωνα με την Χρυσούλα Αλεξάνδρου, πως εικονίζει ευκρινώς την ψυχοσύνθεση του Έλληνα. Αυτού που αφενός ερωτεύεται με πάθος τη ζωή, την ζει μέχρι τα μύχια της ψυχής του με μια ανεμελιά ως αιώνιος έφηβος και αφετέρου σοβαρεύεται ξαφνικά δίνοντας και τη ζωή του ακόμα προκειμένου να υπερασπιστεί ό,τι αγαπά με σθένος απαράμιλλο. Μια σύζευξη του γήινου και του υπεργήινου. Ένα κράμα λογικής και συναισθήματος. Αυτός είναι ο Έλληνας του 1821. Ο Έλληνας του απανταχού ελληνισμού. Η παρουσίαση ολοκληρώθηκε με την οφειλή του καθενός, να συνεχίσει με όποια μέσα διαθέτει, να υπηρετεί το όμορφο κ το ωραίο. Όλα όσα κληροδότησαν οι προηγούμενες γενιές σε εμάς και  που καταξιώνουν την ανθρώπινη ύπαρξη και όλα αυτά που αναμένουν από εμάς οι νέες γενιές να κληρονομήσουν.

 




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










1186