9 Μαρτίου 2022, και η Αίθουσα του Λυκείου Αγίου Γεωργίου Λακατάμειας πλημμύρισε με θύμησες, ανάμικτες με μυρουδιές, χρώματα, ήχους, εικόνες, συναισθήματα … Κι όλα αυτά, έτσι όπως μόνο στα μικρασιάτικα παράλια συνέβαινε, έσμιξαν με μαεστρία με στίχους, λόγο και μελωδίες. Εκεί, όπου ο μόχθος και τα βάσανα δεν ξεδιαλύνονταν με τα χρώματα καμιάς σημαίας,
«Σμύρνη… συγνώμη»
Μ’ αυτόν τον σηματοδοτημένο τίτλο, πραγματοποιήθηκε στο Λύκειο μας μια ξεχωριστή Ποιητική Βραδιά.
Μια σύνθεση από επιλογές ποιητικών και πεζών κειμένων Ελλήνων δημιουργών …Και υπό τους ήχους νοσταλγικών μελωδιών, οι μαθητές και οι μαθήτριες καθήλωσαν τους θεατές!
Ήταν μια εξαίσια μυσταγωγία!
Μια Εκδήλωση, αφιερωμένη στα 100 χρόνια από τη μεγαλύτερη, ίσως, συμφορά του Ελληνισμού. Μικρασιατική καταστροφή. Για μας εδώ, σε τούτο τον τόπο, συλλογικά τα τραύματα, συλλογικές κι οι μνήμες… Κι η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονάει…, κατά τον ποιητή.
Ένα ταξίδι σε χρόνους και τόπους μεγάλων ανατροπών. Από τα αρώματα της Ανατολής έως τους προσφυγικούς καταυλισμούς της Κοκκινιάς. Περιδιαβήκαμε στη γοητεία της αρχοντικής πολιτείας με τα ιδιαίτερα χρώματα και τις γεύσεις, με τους ήχους και τις μυρωδιές. Στον ίδιο τόπο, όμως, όπου και η μοίρα οργανώνει το δικό της σχέδιο. Ένα σχέδιο που θα κλονίσει για πάντα τη ζωή χιλιάδων Ελλήνων της Μικρασίας, με τις πιο έντονες, τις πιο ελπιδοφόρες, αλλά και τις πιο ζοφερές στιγμές μιας πόλης που αγαπήθηκε, υμνήθηκε, και εξακολουθεί να μας πονάει ακόμα.
«[…]τόσα φαρμάκια, τόση συμφορά κι εμένα ο νους να γυρίσει θέλει πίσω στα παλιά!» , εξομολογείται η Διδώ Σωτηρίου. Για να συνεχίσει: «Να ‘ταν, λέει, ψέμα όλα όσα περάσαμε και να γυρίζαμε τώρα δα στη γη μας, στους μπαξέδες μας, στα δάση μας με τις καρδερίνες, στα περιβολάκια μας με τις μαντζουράνες και τις ανθισμένες κερασιές. Ας μη μας κρατάει κακία που την ποτίσαμε με αίμα… Σμύρνη Συγνώμη!»
Μπράβο σε όλους τους συντελεστές! Χίλια μπράβο σε όλα τα παιδιά, που μέσα σε δύσκολες συνθήκες, δούλεψαν με αγάπη και μεράκι και μας παρέσυραν σε ένα νοσταλγικό ταξίδι… Χαμογελάσαμε και κλάψαμε… Παραλληλίσαμε και νιώσαμε τσιμπήματα πόνου και οργής, και ψιθυρίσαμε ξανά και ξανά: Σμύρνη… Συγνώμη!
Ελένη Ερωτοκρίτου- Χαραλάμπους, ΒΔ
