ΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ*
Τον Κυπριανό Παπαϊωάννου,
τον γνώρισα πριν γεννηθεί.
Οι γονείς του ήταν φίλοι μου.
Μετά έγιναν κουμπάροι μου.
Βάφτισα τον επόμενο γιο τους.
Τον Αντρέα.
Στις 6 Μαρτίου,
δεν κατάφερα να παρευρεθώ στην κηδεία του,
γιατί ήμουν στο νοσοκομείο.
Η αλήθεια όμως είναι ότι
δεν ήθελα να πάω.
Είχα πολύ θυμό μέσα μου,
που ο κουμπάρος μου,
ο Πάτερ Χριστόδουλος,
συγχώρεσε τους αίτιους
που θανάτωσαν
τα νιάτα της Ελλάδας.
Είχα πολύ θυμό μέσα μου,
που συγχώρεσε αυτούς
που θανάτωσαν
και το δικό του παιδί.
Τον γιο του.
Το σπλάχνο του.
Τον λεβέντη.
Τον καταδρομέα.
Τον φοιτητή.
Τον ψάλτη.
Εγώ ξέρω καλά, ότι ο κουμπάρος μου
ήταν και είναι τα 40 παλληκάρια σε ένα.
Ξέρω καλά, ότι είναι πολλά λιοντάρια σε ένα.
Και με ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕ.
Που δεν στάθηκε ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ υψώνοντας το ανάστημά του,
μπροστά στους ακατονόμαστους φονιάδες νέων παιδιών.
Στις 6 Απριλίου όμως,
πήρα τις απαντήσεις που ήθελα στο ερώτημα που με βασάνιζε:
ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ
ΠΑΤΡΙΚΟ ΣΤΑΥΡΟ,
ΕΔΩΣΕ ΑΦΕΣΗ ΑΜΑΡΤΙΩΝ
ΣΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ
ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΟΥ;
Την ώρα που μου έδειξε το πρόσωπο
και ολόκληρο το σώμα του Κυπριανού
πως ήταν μετά το δυστύχημα,
κατάλαβα γιατί η καρδιά του Πατέρα,
δεν μπορούσε να μην
ΣΥΝ-ΧΩΡΕΣΕΙ ΟΛΟΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
ΑΚΟΜΑ και τους αίτιους της απώλειας του παιδιού του.
Το λείψανο του νέου αυτού ήταν ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ.
Είχε αποτυπωμένα πάνω του:
ΟΛΑ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ
ΟΛΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ.
ΤΟ ΜΟΝΟ ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ
ΠΟΥ ΣΥΓΧΩΡΕΙ
ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Μου έδειξε το τραπέζι που έντυσε το γιο του.
Με τα ρούχα του καταδρομέα.
Είδα το καντήλι που άναβε με τις φωτογραφίες του Κυπριανού
και δίπλα ένας ΣΤΑΥΡΟΣ.
Και πάρα-δίπλα, μια εικόνα της ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ.
Είναι η φωτογραφία που βλέπετε πιο πάνω από το κείμενο.
Ο Πάτερ Χριστόδουλος, μιλούσε με συγκίνηση για το γιο του.
Από το ένα του μάτι, έσταζε το δάκρυ του ανθρώπινου πόνου.
Από το άλλο, έσταζε το δάκρυ της Θείας παρηγοριάς.
Τα μάτια του είχαν μέσα τους,
όλη τη ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ της ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ.
Το ίδιο βλέμμα είχε και η Γεωργία.
Η γυναίκα του.
Το ίδιο βλέμμα είχαν και τα παιδιά τους.
Εύα, Ιωάννης, Αντρέας, Νεκτάριος, Μαρίνα.
Το ίδιο βλέμμα είδα και στα μάτια
της αρραβωνιαστικιάς του Κυπριανού, της Χριστίνας.
Δεν ήταν ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΗ η λύπη τους.
Ήταν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ
ο ΒΟΥΒΟΣ τους ΘΡΗΝΟΣ.
Δεν ήταν ούτε ΨΕΥΤΙΚΗ
ούτε ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΗ,
η ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΑ τους ΕΙΡΗΝΗ
και η ΨΥΧΙΚΗ τους ΑΓΑΛΛΙΑΣΗ.
Ήταν ΑΛΗΘΙΝΗ.
Ήταν ΓΝΗΣΙΑ.
Πέρα για πέρα.
Είδα μέσα σ' αυτή την οικογένεια,
τη ΣΤΑΥΡΩΣΗ και
την ΑΝΑΣΤΑΣΗ
άρρηκτα συνδεδεμένες.
ΑΝΑ-ΣΤΑ(ΥΡΩ)ΣΗ
Όπως το Ευαγγέλιο του Χριστού.
Που στην μπροστινή όψη εικονίζεται
η Ανάσταση και στην πίσω όψη η Σταύρωση.
Αυτά, τα είδα και μέσα στο καντήλι που άναβε στο σπίτι τους:
Πόνος, θλίψη, αμαξοστοιχία, σύγκρουση, φωτιά,
δάκρυα, λύπη, στεναγμός, πίστη, Γολγοθάς, Τέμπη,
καρφιά, αγκάθια, στεφάνια, χλαμύδα, ραπίσματα, εμπτυσμοί,
εμπαιγμοί, καρφιά, Σταύρωση, ξύδι, λόγχη, τάφος, Άδης,
παρηγοριά, ελπίδα, λάδι, φως, Ανάσταση, ουρανός, Θεός.
Κοιτάζοντας τους ανθρώπους αυτούς μέσα στα μάτια,
θυμήθηκα αυτό που γράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης για τον Χριστό:
«Εγώ ειμί η ανάστασις
και η ζωή. Ο πιστεύων
εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται
και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ
ου μη αποθάνη εις τον αιώνα» (Ιωάν.11:26).
Υ.Γ(1)
Αυτών των ανθρώπων,
πέθανε το παιδί τους.
Όμως έχουν πραγματική αίσθηση πως το παιδί τους ΖΕΙ.
Μέσα στην ΑΓΚΑΛΙΑ.
ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ.
Υ.Γ(2)
Αισθάνονται πως ο Κυπριανός τους, δεν ήταν μόνο δικός τους.
Ήταν το ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ.
Tο ΜΟΝΑΚΡΙΒΟ παιδί του Θεού.
Υ.Γ(3)
Αυτή η ΠΙΣΤΗ,
οδήγησε τον Πατέρα Χριστόδουλο και την οικογένειά του
να βιώσουν τον θάνατο του Κυπριανού,
ως μετάβαση από τα γήινα στα ουράνια.
Από τα μάταια και τα πρόσκαιρα
στα άξια και τα αιώνια.
Υ.Γ(4)
Δεν είναι συνηθισμένος
ο κόσμος (με πρώτο εμένα),
να βλέπει τέτοια αντιμετώπιση μπροστά
στο θάνατο.
Υ.Γ(5)
Πολλοί από μας,
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝ-ΧΩΡΟΥΜΕ
τα σφάλματα των ανθρώπων.
Υ.Γ(6)
Κάποιοι όμως ΜΠΟΡΟΥΝ.
Κάποιοι όμως ΤΟΛΜΟΥΝ.
Υ.Γ(7)
Σαν ν' ακούω τον ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑ
Κυπριανό Παπαϊωάννου
να βροντο-φωνά-ΖΕΙ:
Υ.Γ(8)
Ο ΤΟΛΜΩΝ ΝΙΚΑ
Υ.Γ(9)
Σαν ν' ακούω τον Θεό
ν' απαντά:
Υ.Γ(10)
«Δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ...
εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν
τοῦ κυρίου σου». (Ματθ. 25:21)
*Θεολόγος - Εκπαιδευτικός
