Σύμφωνα με τον Γάλλο μελετητή, Φιλίπ Μεϊριέ, στο βιβλίο του «Θέατρο στο σχολείο», η θέση της καλλιτεχνικής έκφρασης και γενικά του θεάτρου σ’ ένα σχολείο, παραπέμπει σ ’αυτό που θεμελιώνει το επάγγελμα του εκπαιδευτικού και που είναι το έργο του να μεταδώσει.
Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να ζουν και να σκέφτονται ως διαμεσολαβητές και πολιτιστικοί φορείς μεταξύ της γενιάς αυτών που φτάνουν στο σχολείο και της γενιάς αυτών που είναι ήδη εκεί. Τούτο είναι ένα θεμελιώδες ζήτημα που αφορά στην ίδια εκπαιδευτική ταυτότητα.
Με το θέατρο στο σχολείο, το ζητούμενο είναι η αφύπνιση της περιέργειας, της φαντασίας και της ευαισθησίας των παιδιών, σε μια έκρηξη δημιουργίας, όπου στόχος είναι η ανάπτυξη αυτοπεποίθησης, η ικανότητα ανάληψης ευθυνών, η συνεργασία μεταξύ τους και η απελευθέρωσή τους από το «έτοιμο σκέπτεσθε».
Καταλήγοντας ο πιο πάνω μελετητής τονίζει πως, το θέατρο δίνει νόημα στο σχολείο, επιτρέποντας την αφύπνιση της επιθυμίας για μάθηση, την κατανόηση του κόσμου, και πάνω απ’ όλα την οικοδόμηση κριτικής σκέψης, σε μια διαδικασία ενεργητικής ανάγνωσης των σημείων που μας περιβάλλουν.
Η διεύθυνση του σχολείου έχει και είχε ως πάγιο όραμα την εμπλοκή των μαθητών του στο θέατρο και τη συμμετοχή του σχολείου στους αγώνες θεάτρου. Ωστόσο οι συνθήκες των προηγούμενων χρόνων δεν το επέτρεψαν, παρά το γεγονός ότι τις δύο τελευταίες χρονιές καταφέραμε με μεγάλη επιτυχία, να παρουσιάσουμε στις μαθήτριες και τους μαθητές μας, δύο χριστουγεννιάτικα θεατρικά δρώμενα.
Ομολογώ ότι ως διευθύντρια του σχολείου, έχω την τύχη να βρίσκονται στη διευθυντική ομάδα, στο προσωπικό, στους μαθητές, στους γονείς, αλλά και στην ευρύτερη κοινότητα, άτομα που πραγματικά αγαπούν το θέατρο και δε φείδονται κόπου και μόχθου, γεγονός που επέτρεψε στο όνειρο να γίνει πραγματικότητα!
Η φιλοδοξία να ξυπνήσουμε από το λήθαργο και να επαναλειτουργήσουμε το Υπαίθριο Θεατράκι του Σχολείου μας, που έχει όλα τα χαρακτηριστικά του αρχαίου θεάτρου του Κουρίου, έγινε πραγματικότητα! Οι πολλές πρακτικές δυσκολίες που εμπόδιζαν την αφύπνισή του ξεπεράστηκαν με πολλή δουλειά και αφοσίωση!
Θέλω να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου όλους τους συντελεστές, μεγάλους και μικρούς, αυτού του όμορφου θεατρικού ταξιδιού που είχε ως θέμα, ένα μεγάλο πρόβλημα των καιρών μας, το σχολικό εκφοβισμό.
Ευχαριστώ ιδιαίτερα τον Υφυπουργό Πολιτισμού, κ. Μιχάλη Χατζηγιάννη, που έθεσε υπό την αιγίδα του Υφυπουργείου του τη θεατρική μας παράσταση, καθώς επίσης και τους χορηγούς μας, το Σύνδεσμο Γονέων Γυμνασίου Επισκοπής, το Κοινοτικό Συμβούλιο Επισκοπής, την Εκκλησία Αγίας Παρασκευής Επισκοπής, τον όμιλο Επίδραση Επισκοπής και όλες και όλους που επώνυμα κι ανώνυμα, έμπρακτα βοήθησαν και στήριξαν αυτή τη μεγάλη, συλλογική προσπάθεια.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες το σχολείο οφείλει στη σεναριογράφο και σκηνοθέτη, Λέφη Κουπεπίδη, για τη σημαντική βοήθεια που μας πρόσφερε και γιατί η θεατρική παράσταση δεν θα ήταν εφικτή χωρίς τη δική της συμβολή.
Το έργο της Λέφης Κουπεπίδη, «Μόνο μια αγκαλιά» δημιουργήθηκε μετά από μια δύσκολη περίοδο που βίωσε η συγγραφέας. Ήταν τότε που αντιλήφθηκε ότι το καλύτερο φάρμακο, για να ξεπεράσεις οποιαδήποτε μορφή πόνου, είναι μια αγκαλιά. Μόνο μια αγκαλιά !
Ελένη Ευθυβούλου – Γεωργιάδου
Διευθύντρια Γυμνασίου Επισκοπής
