Από το Λύκειο Αγίου Νικολάου
Το Λύκειο Αγίου Νικολάου παρουσίασε στο κοινό της Λεμεσού την ποιητική συλλογή «Ο χωματόδρομος, 1992 -2022» του μαθηματικού του Σχολείου και εκλεκτού συναδέλφου κ. Πέτρου Κωνσταντίνου, την Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 2023. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό Πολιτιστικό Κέντρο ΠΑΝΟΣ ΣΟΛΟΜΩΝΙΔΗΣ, στην παρουσία πολυάριθμου ακροατηρίου.
Στον χαιρετισμό της, η Διευθύντρια του Σχολείου ανέφερε χαρακτηριστικά: « το Λύκειο Αγίου Νικολάου, έχει θέσει πολύ ψηλά στις προτεραιότητές του την ενασχόληση με θέματα που προάγουν την τέχνη, τη μουσική, τον Πολιτισμό γενικότερα. Έτσι, μέσα σε αυτό το πλαίσιο με μεγάλη χαρά αναλάβαμε τη διοργάνωση αυτής της όμορφης γιορτής. Πέτρο, σε ευχαριστούμε που ήσουν η αιτία για το συναπάντημά μας, για να γιορτάσουμε την Ποίηση, μια γλώσσα που μιλάει στην ψυχή μας και μας συνδέει με τον βαθύτερο συναισθηματικό μας κόσμο.
Καθώς ανοίγουμε το βιβλίο του Πέτρου, ανοίγουμε ταυτόχρονα και την πόρτα προς την καρδιά και το μυαλό του ποιητή. Οι λέξεις του αποτυπώνουν συναισθήματα, σκέψεις και όνειρα που συχνά μας αγγίζουν βαθιά και συναντούμε κάπου μέσα στους στίχους των ποιημάτων του, και τον δικό μας εαυτό. […]Η ποιητική συλλογή «Ο Χωματόδρομος» είναι το αποτέλεσμα πολλών ωρών δουλειάς, εμπνεύσεων, και συναισθημάτων και είναι επίσης μια υπενθύμιση της δύναμης που έχει η λογοτεχνία να αφυπνίζει συναισθήματα και να συνδέει τους ανθρώπους μεταξύ τους».
Κύριος ομιλητής ο Δρ Κλείτος Ιωνννίδης, διδάκτωρ Φιλοσοφίας, καθηγητής πανεπιστημίων, ερευνητής, συγγραφέας και ποιητής, με επιστημονικές και άλλες δημοσιεύσεις σε πάμπολλα και καταξιωμένα περιοδικά, ελληνικά και ξένα.
Με αναφορές στον Πολ Βαλερύ, τον Αρθρούρο Ρεμπό, τον Όμηρο, τον Τ.Σ. Έλιοτ, τον Ηράκλειτο, τον Οδυσσέα Ελύτη αλλά και τον πατερικό λόγο, ο Δρ. Κλείτος Ιωαννίδης είπε χαρακτηριστικά ότι «ο Πέτρος Κωνσταντίνου πέτυχε να βρει νέες θέσεις στον δρόμο της Ποίησης, μ΄ ένα μόνο βιβλίο, κι ακόμη ότι η δύναμη της αφαίρεσης του επέτρεψε να κάνει το άλμα και να πετάξει, μεταστοιχειώνοντας τις Ιδέες σε Τέχνη …». Ανάμεσα σε πολλά άλλα, ο Δρ Κλείτος Ιωαννίδης, περιέγραψε το ποιητικό έργο του Πέτρου Κωνσταντίνου ως «συνδυασμό σκέψης και συναισθήματος, που ανοίγει στην ψυχή του καθενός την πορεία προς τον Θεό». Και ο λόγος ενός καταξιωμένου ανθρώπου του πνεύματος έχει βαρύνουσα θέση.
Η φιλόλογος, συγγραφέας και ποιήτρια κ. Κυριακή Στυλιανού προσέγγισε την ποιητική δημιουργία του Πέτρου Κωνσταντίνου με τη δική της ευαισθησία, ενώ ο αρχιτέκτονας και συγγραφέας κ. Γιώργος Ευλογημένος συγκίνησε το ακροατήριο με την ιδιαίτερα χρωματισμένη απαγγελία του, ολοκληρώνοντας το αίσθημα της μέθεξης στο ακροατήριο.
Γράφει η κ. Κυριακή Στυλιανού:
«Γύριζε η σφαίρα των ποδιών / Με τη σφαίρα των ονείρων… / Ήτανε παιχνίδια αυτοσχέδια/και προμελετημένα./ Ιδέες από χώμα/ Εμπνεύσεις από αγκάθια.» ( Πάρκο, σ. 132) […]
«Να γιατί «ο Χωματόδρομος». Οι ιδέες του ξεκινούν από το χώμα. Είναι ακατέργαστες, έχουν σκόνη και πέτρες, όπως ο,τιδήποτε έχει αυθεντικότητα και ρίζες. Όπως ο ίδιος ομολογεί, εμπνέεται από αγκάθια και δυσκολίες, από τα εμπόδια. Η ποίηση του Κωνσταντίνου είναι ποίηση που ξεκινά από τη γειτονιά και την αλάνα. Διαβάζοντάς τον ο αναγνώστης είναι σίγουρος πως ο δρόμος της ζωής του δεν ήταν ανθοστολισμένος και ασφαλτοστρωμένος.
Από τα πρώτα του ποιήματα διαπιστώνει κανείς ότι υπάρχει καλό μέταλλο γραφής …»
[…] Ο Κωνσταντίνου ξεκινά από το πάρκο των παιδικών ονείρων, από τον χωματόδρομο της γειτονιάς, προχωρά, εξυψώνεται πνευματικά, εξελίσσεται ποιητικά […].Παρακαλεί να παραμείνει στον δρόμο των «ανήσυχων πνευμάτων». […]
Ο Κωνσταντίνου τάσσεται υπέρ των υπερασπιστών της ελπίδας και της εντιμότητας. Γι΄αυτό η Ποίηση είναι διέξοδος και ζήτημα τιμής. …»
«Κι όταν
μου απαγγέλθηκε η κατηγορία
Γιατί ποίηση;
Στην απολογία μου έγραφε:
«Ήταν ένα έγκλημα πάθους.
΄Ηταν το μόνο πράγμα
που μπορούσα να γράψω …»
( Εδώλιο, σ.155)
Ο ίδιος ο ποιητής εξομολογείται:
« Ο χωματόδρομος ταξίδεψε
από τα βάθη των ωκεανών…
μέχρι τις άκρες του σύμπαντος.
Σαν μηχανή του χρόνου
εξερεύνησε
μύστες στην αρχαιότητα…
ουτοπίες στοιχειοθετημένες στο μακρινό μέλλον.
Διευθέτησε συνάντηση του Πλάτωνα
με τον Νίτσε και τον Μπαρούχ Σπινόζα.
Δούλεψε μέσα στην ψυχή
και συνεχίζει να προσπαθεί
μέχρι το άπειρο. […]
Γιατί ποίηση είναι
ευαισθησία, ωραιοποίηση
εξιδανίκευση και σθένος.
Συνειδητοποίηση του τρόμου και της φρίκης.
Λυρισμός
και αισιοδοξία στην πιο απαισιόδοξη της στιγμή.
Είναι η αντοχή στις πιο αντίξοες συνθήκες.
Η όμορφη εκδοχή της ασχήμιας.
αποδοχή του άπιαστου …
το σκάκι
των ομορφότερων αντιφάσεων […]
Η Ποίηση, λυτρωτικά ελεύθερη, ανταποκρίνεται στη μοναχική αναζήτηση του ποιητή για τον Άνθρωπο και την εξαγνιστική Ανθρωπιά. Ο Πέτρος Κωνσταντίνου:
παρατηρεί και καταγράφει,
αμφισβητεί και αμφιβάλλει,
ανησυχεί, προβληματίζεται και αναζητά
απολογείται και εκτίθεται,
στοχάζεται και ενεργοποιεί τη σιωπή του ονείρου,
αντιστέκεται,
μονομαχεί για την Αλήθεια και την Ομορφιά
«σε μια άλλη γειτονιά» ( Μια άλλη γειτονιά, σ.35).
Χλόη Στυλιανού, φιλόλογος στο Λύκειο Αγίου Νικολάου
