Σε μια τόσο κρίσιμη εποχή που ζούμε, ο ρόλος του σχολείου και γενικά του εκπαιδευτικού συστήματος οφείλει να είναι καταλυτικός στη διαμόρφωση σκεπτόμενων και δημοκρατικών πολιτών που να ενστερνίζονται τα ιδανικά της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της αγάπης και του σεβασμού. Η γαλούχηση των μελλοντικών γενιών σε ανθρώπους με ενσυναίσθηση και αποδοχή της διαφορετικότητας πρέπει να είναι πρωταρχικός μας στόχος.
Ένα ισχυρό εργαλείο και σύμμαχός μας στην υλοποίηση αυτών των στόχων, είναι και το Θέατρο. Είτε ως μέθοδος διδασκαλίας, είτε ως δραματική τέχνη με τη μορφή παράστασης, το Θέατρο μπορεί να λειτουργήσει ως μάθημα ανθρωπιάς και ενσυναίσθησης.
Έχοντας λοιπόν, ως γνώμονα, τα πιο πάνω και στην προσπάθειά μας να βρούμε τρόπους, με τους οποίους τα παιδιά θα μπορούσαν έμπρακτα να ευαισθητοποιηθούν και να καλλιεργήσουν ανθρωπιστικές αξίες, το Λύκειο Αγίου Νικολάου «άνοιξε» τις πόρτες του στην κοινωνία των πολιτών, λειτουργώντας ως σχολείο συμπερίληψης.
Απευθυνθήκαμε στο Εκπαιδευτικό Κέντρο LC Educational και συγκεκριμένα στην Ομάδα Transition (Mετάβαση) που αποτελείται από άτομα που αντιμετωπίζουν νοητικές, κινητικές ή και συναισθηματικές δυσκολίες, για μια δημιουργική συνεργασία. Έτσι λοιπόν, με την αρχή της σχολικής χρονιάς ξεκίνησαν να γίνονται εβδομαδιαία θεατρικά εργαστήρια μεταξύ της θεατρικής ομάδας του Σχολείου και της Ομάδας Transition. Η σύμπραξη αυτών των δύο ομάδων βοήθησε τα παιδιά του Λυκείου να θωρακιστούν απέναντι στα κοινωνικά στερεότυπα και τις προκαταλήψεις στα ΑμεΑ και ταυτόχρονα, ενδυνάμωσε τα μέλη της Ομάδας Τransition να αποκτήσουν τη δική τους «φωνή» διεκδικώντας μια ισάξια θέση στην κοινωνία.
Ως επιστέγασμα αυτής της συνεργασίας ήταν η θεατρική παράσταση « Το αγόρι του Ίνισμαν», βασισμένη στο θεατρικό έργο «The cripple of Inishman» του Μάρτιν ΜακΝτόνα. Ένα έργο για την απομόνωση, την επιθυμία για αποδοχή και την αναζήτηση της ταυτότητας. Η ιστορία του Μπίλι Κλέιβεν, αποτελεί έναν καθρέφτη της κοινωνίας μας στον οποίο αντικατοπτρίζεται η ανθρώπινη φύση με όλες τις αντιφάσεις της: την καλοσύνη και την σκληρότητα, την ελπίδα και την απογοήτευση, την αποδοχή και τον αποκλεισμό. Η αναπηρία του Μπίλι τον καθιστά ένα εύκολο στόχο για διακρίσεις και περιθωριοποίηση. Οι «αρτιμελείς» συνάνθρωποί του, έχοντας ως κύριο εργαλείο αποκλεισμού την «σκληρή» γλώσσα, τον υποτιμούν και τον χλευάζουν, παραβλέποντας τα πολλά του προτερήματα αλλά και τα δικά τους ελαττώματα και τις ιδιαιτερότητές τους.
Η επιλογή του συγκεκριμένου έργου ήταν απόλυτα συνειδητή γιατί ως μια μαύρη κωμωδία, μέσα από το χιούμορ αλλά και τον ωμό ρεαλισμό, ήταν το κατάλληλο εργαλείο και το ιδανικότερο μέσο για να συνυπάρξει και να δημιουργήσει η συγκεκριμένη μεικτή θεατρική ομάδα. Τόσο οι μαθητές/τριες του Λυκείου Αγίου Νικολάου όσο και τα μέλη της Ομάδας Τransition, άδραξαν την ευκαιρία που τους δόθηκε, μπήκαν στη θέση του άλλου και αντιλήφθηκαν, προβληματίστηκαν και ευαισθητοποιήθηκαν.
Το πιο σημαντικό όμως απ’ όλα ήταν η συνειδητοποίηση και η αποδοχή της διαφορετικότητας ως ένα βίωμα απόλυτα φυσιολογικό και αποδεκτό και όχι μια πράξη φιλανθρωπίας. Όλοι όσοι βιώσαμε αυτή την εμπειρία, αλλά και όσοι παρακολούθησαν την παράσταση γιόρτασαν τη διαφορετικότητα τόσο τη δική τους, όσο και των γύρω τους και αντιλήφθηκαν τον πραγματικό πλούτο που μας χαρίζει.
Μαρία Καυκαρίδου
Φιλόλογος / Θεατρολόγος
