Ένας «αόρατος» ήρωας που δεν αναγνωρίζεται η δουλειά του


 ΤΗΣ ΣΤΑΛΩΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ*

Για αυτόν πολλές φορές ακούμε ότι η δουλειά του είναι λειτούργημα. Άλλοι λένε ότι κάνει το πιο δύσκολο επάγγελμα στον κόσμο. Είναι και αυτοί όμως που λένε πως δεν κάνει τίποτα και κάθεται σπίτι του Χριστούγεννα, Πάσχα και Καλοκαίρι. Πολύ σωστά καταλάβατε, για τον εκπαιδευτικό μιλάμε που εργάζεται στο δημόσιο σχολείο και καταβάλει καθημερινά μεγάλη προσπάθεια και ζήλο για να μεταδώσει γνώσεις και αξίες στα «παιδιά του».

Όμως για να λυθεί η απορία σε πολλούς, τι από τα πιο πάνω ισχύει; Θα αφήσω να το κρίνεται εσείς αν πρώτα αναλογιστείτε όλα τα υπόλοιπα. Αρχικά, το κυριότερο είναι το γεγονός ότι  έχει να κάνει με τους μικρούς αυτούς «θησαυρούς» που αποκαλούμε παιδιά. Είναι το πρώτο άτομο που θα εμπιστευθεί κάποιος το παιδάκι του. Εκτός από τις γνώσεις που θα προσφέρει, παράλληλα καλλιεργεί τη συμπεριφορά των παιδιών ούτως ώστε να μπορέσουν να επιβιώσουν στην κοινωνία που ζούμε. Πολλές φορές τα παιδιά βλέπουν τους εκπαιδευτικούς περισσότερες ώρες τη μέρα απ’ ότι τους γονείς τους.

Ποικίλες όμως από τις αντιλήψεις που έχουμε και μεταφέρονται από γενιά σε γενιά, ευθύνονται κυρίως στη κουλτούρα μας. Κατά βάθος όλοι ξέρουμε τι κάνει ένας εκπαιδευτικός και πόσο σημαντικό έργο επιτελεί.

Κάτι όμως που ίσως δεν ξέρετε είναι πως αν κάποιος δεν είχε την τύχη να διοριστεί πριν 20 χρόνια, τώρα έχει ένα τόσο μεγάλο αριθμό στο κατάλογο που δεν μπορεί να ελπίζει για διορισμό στα επόμενα χρόνια.

Κυριότερα όμως στη χώρα μας το μεγαλύτερο πλήγμα το βιώνει ο ιδιωτικός τομέας εκπαίδευσης. Οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται σε αυτόν δεν βιώνουν τις καλύτερες συνθήκες εργασίας. Ειδικότερα, όσο αφορά το μισθό, τις άδειες και τα ωράρια που είναι πολύ διαφορετικά με τα συνηθισμένα που ξέρουμε ότι ισχύουν στον δημόσιο τομέα (και όχι άδικα).

Θέλοντας όμως να δω φως στο τούνελ, αξιοσημείωτη είναι η εφαρμογή του καινούργιου συστήματος διορισμού καθώς φαίνεται  ότι γίνεται προσπάθεια αναβάθμισης του συστήματος. Την ίδια ώρα που η αρχική προσπάθεια τέθηκε σε εφαρμογή, εκπαιδευτικοί και κυρίως νηπιαγωγοί οι οποίοι εργάζονται πολλά χρόνια σε ιδιωτικά σχολεία έχουν μηδενικές μονάδες υπηρεσίας. Οι τάξεις τους δεν είναι εγκεκριμένες από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού με αποτέλεσμα να μην μπορούν να διεκδικήσουν καμία μονάδα υπηρεσίας. Γιατί συμβαίνει αυτό; «Το σύστημα μας», λένε.

Οποιοσδήποτε εκπαιδευτικός εργάζεται σε οποιοδήποτε εκπαιδευτικό περιβάλλον είναι απαράδεκτο να μην μπορεί να αναγνωριστεί η δουλειά του. Είναι εκεί  που το κίνητρο χάνεται και οι αντοχές μειώνονται. Σε ένα επάγγελμα που «πλάθεις» χαρακτήρες και έχεις ψυχές μικρών παιδιών στα χέρια σου.

Εν κατακλείδι, ας μην περάσουν λοιπόν ακόμα 20 χρόνια για να συμμορφωθούμε. Χρέος όλων μας είναι να παρθούν οι απαραίτητες αξιολογήσεις και αναβαθμίσεις ώστε να αναθεωρηθούν αυτά τα δεδομένα. Καλώ όλους τους αρμόδιους φορείς να συνεργαστούν και να εργαστούν για το κοινό καλό.

*Νηπιαγωγός




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










2229