ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Κ. ΠΕΡΣΙΑΝΗ*
Όπως είναι γνωστό, εδώ και τέσσερα-πέντε χρόνια χρησιμοποιείται ευρέως στον διεθνή φιλοσοφικό και κριτικό λόγο ο όρος μετα-αλήθεια, δηλαδή η αλήθεια που είναι προϊόν της μετανεοτερικής εποχής. Ο όρος αυτός πολιτογραφήθηκε το 2016 στο λεξικό του Oxford με την εξής ερμηνεία.
«Η περίπτωση στην οποία αντικειμενικά γεγονότα επηρεάζουν λιγότερο τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης από ό,τι οι υπαγορεύσεις του συναισθήματος και το τι κάποιος πιστεύει προσωπικά».
Πιστεύω πως η στάση της ΟΕΛΜΕΚ έναντι του ψηφισθέντος από τη Βουλή των Αντιπροσώπων και προωθούμενου από το ΥΠΠΑΝ προς εφαρμογή στα γυμνάσια πρώτα κατά τη διάρκεια του τρέχοντος σχολικού έτους Νόμου περί διεξαγωγής εξετάσεων Τετραμήνων είναι μια τέτοια περίπτωση. Το ΥΠΠΑΝ προσπάθησε με διαφορετικούς τρόπους να πείσει τους καθηγητές Μέσης ότι αυτό που προσπαθεί εδώ και τρία χρόνια να εισαγάγει στα σχολεία είναι σωστό, είναι δηλαδή μια αλήθεια.
Ουσιαστικά εφάρμοσε όλους τους τρόπους που, σύμφωνα με τον συγκριτολόγο Hans Weiler, χρησιμοποιούν οι σύγχρονες κυβερνήσεις για να επιτύχουν νομιμοποίηση της πολιτικής τους, τη συμμετοχικότητα, την επιστημονικότητα και τη νομιμότητα. Πρώτα, διόρισε επιτροπή εκπαιδευτικών και ειδικών για να υποβάλουν εισηγήσεις για το θέμα, δεύτερο, διεξήγαγε συνομιλίες με τις εκπαιδευτικές οργανώσεις, τρίτο, έστειλε στη Βουλή σχετικό νομοσχέδιο το οποίο ψηφίστηκε σε νόμο, τέταρτο, ανέβαλε την εφαρμογή του για έναν χρόνο, όταν πείστηκε πως αυτή ήταν απαραίτητη και, πέμπτο, επικαλέστηκε την επιστημονική ορθότητα του μέτρου, όπως αυτή μπορεί να συναχθεί έμμεσα από το γεγονός ότι οι εξετάσεις εφαρμόζονται με καλά αποτελέσματα στα σχολεία όλων των ανεπτυγμένων χωρών. Κανένα από αυτά τα γεγονότα-επιχειρήματα δεν έπεισε την ΟΕΛΜΕΚ. Όπως συμβαίνει σ’ όλες τις περιπτώσεις μετα-αλήθειας, για την ΟΕΛΜΕΚ οι «υπαγορεύσεις του συναισθήματος και το τι πιστεύουν οι ίδιοι προσωπικά» έχουν μεγαλύτερη ισχύ.
Βέβαια, η ΟΕΛΜΕΚ επικαλείται ως ενισχυτικό της θέσης της την ετυμηγορία του δημοψηφίσματος των καθηγητών της 22ας Φεβρουαρίου 2018 και την εκφρασθείσα θέληση του 76% των συμμετασχόντων εναντίον των Εξετάσεων. Αυτή ακριβώς ωστόσο η επίκληση ενισχύει περισσότερο την άποψή μου ότι πρόκειται για μια μετα-αλήθεια. Οι καθηγητές εξέφρασαν απλώς την επιθυμία τους και το τι πιστεύουν προσωπικά, όπως ακριβώς λέει ο ορισμός του όρου. Δεν άκουσα μέχρι τώρα ότι ανήγαγαν την επιθυμία τους αυτή σε επιστημονική άποψη ή σε νόμο ισχυρότερο του ψηφισθέντος από τη Βουλή, αλλά η επιμονή τους αυτό δηλώνει.
Πιστεύω πως πριν προχωρήσουν στην επόμενη κίνησή τους, πρέπει να σκεφθούν σοβαρά και να μην λάβουν μέτρα ή να αρχίσουν να εκδίδουν ανακοινώσεις που θα διασύρουν την Οργάνωση, μια Οργάνωση που είχε μεγάλο κύρος και τύγχανε πάντοτε μεγάλου σεβασμού όχι μόνο από τον κυπριακό αλλά και τον μητροπολιτικό ελληνισμό. Το γράφω αυτό γιατί τις τελευταίες μέρες διάβασα στις εφημερίδες μερικά κλαψουρίσματα για απειλές που εκτοξεύει το ΥΠΠΑΝ με δηλώσεις εκπροσώπου του Υπουργείου περί επιβολής κυρώσεων στους καθηγητές που θα αρνηθούν να κάνουν το έργο που θα τους ανατεθεί για τη διεκπεραίωση των Εξετάσεων. Δεν πιστεύω να περιμένουν από το Υπουργείο να ασπασθεί τη δική τους μετα-αλήθεια και να στέκεται να τους χειροκροτεί όταν τους βλέπει να απέχουν από ή να υπονομεύουν τη διεξαγωγή των εξετάσεων Τετραμήνων.
Πρώην αν. καθηγητής
Πανεπιστημίου Κύπρου
Μιχάλης Α. Πόλης:
Sep 28, 2019 at 05:54 PM
Η υλοποίηση της απόφασης θα επιβαρύνει τους εκπαιδευτικούς και όχι όλους τους άλλους που την υποστηρίζουν. Η εκπαίδευση όμως πάσχει. Όλα αυτά τα μέτρα μοιάζουν με παυσίπονα που δίνονται σε ασθενή με προχωρημένο καρκίνο που έχει υποστεί μετάσταση. Συνεχώς οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται υπό μεγαλύτερη πίεση, όμως το σχολείο δεν μπορεί να ελέγξει την παραβατικότητα.
Το ουσιαστικό πρόβλημα στα σχολεία είναι η πειθαρχία και όχι το πόσο συχνά αξιολογούνται οι μαθητές. Ο φόβος της καταγγελίας και του εξευτελισμού του εκπαιδευτικού για ψύλλου πήδημα είναι μεγαλύτερος από υπαρκτός. Το γεγονός ότι οι Σύνδεσμοι Γονέων θέλουν να ελέγχουν τα σχολεία και κάποιες φορές παρεμβαίνουν άκομψα για να διώξουν εκπαιδευτικούς που δεν τυγχάνουν της έγκρισης τους είναι ιδιαίτερα προβληματικό. Δεν μπορεί κάποιος να αποδόσει όταν αισθάνεται ώς θήραμα και όταν φοβάται και τη σκιά του.
Είναι πολύ ψυχοφθόρο να είσαι εκπαιδευτικός σήμερα. Να πηγαίνεις στη τάξη και να συμπεριφέρεσαι με τον καλύτερο τρόπο και να σου μιλούν με αναίδεια, να σε λοιδωρούν να σε προκαλούν να σε βρίζουν και αν τολμήσεις να αντιδράσεις και να υπεραπιστείς τον εαυτό να σε καταγγέλουν κιόλας. Και αμέσως μετά να σε τυλίγουν σε μια κόλλα χαρτί και να προσπαθείς να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας.
Δεν νομίζω ότι κάποιος από αυτούς που σε καταγγέλνουν με το παραμικρό θα μπορούσε να αντέξει ούτε μια ημέρα υπό τέτοιες συνθήκες. Το γεγονός ότι ένας προβληματικός μαθητής μπορεί να τινάξει μια τάξη στον αέρα δεν φαίνεται να προβληματίζει κανένα. Όμως είναι τα χρήματα των φορολογουμένων που χάνονται και οι καλοί μαθητές που θέλουν να μάθουν που υποφέρουν. Δεν είναι επαρκές σε αυτή τη ζωή να μην πεινάς. Μπορεί κάποιος να είναι ευτυχισμένος όταν εργάζεται κάτω από τέτοιες συνθήκες;
Μιχάλης Α. Πόλης:
Sep 29, 2019 at 09:20 AM
Επί της ουσίας τι εξυπηρετεί ο διπλασιασμός των εξετάσεων αφού τώρα θα γίνονται δύο φορές το χρόνο;
Η αύξηση των εξετάσεων δεν ισοδυναμεί με μείωση του ωφέλιμου διδακτικού χρόνου;
Παλαιότερα το σχολικό έτος είχε τρία τρίμηνα ενώ σήμερα έχει δύο τετράμηνα. που πήγε ο χαμένος μήνας;
Η μετατροπή του Δεκέμβριου σε ένα δεύτερο Μάιο δεν οριοθετεί την περεταίρω μείωση του διδακτικού χρόνου;
Αν το σχολείο αδυνατεί να επιβάλει πειθαρχία λόγω της περιρέουσας ατμόσφαιρας των παρεμβάσεων των χαλαρών κανονισμών και του φόβου των εκπαιδευτικών για διαθεσιμότητα με κάθε καταγγελία, τι σημασία έχει στο τέλος της ημέρας αν οι εξετάσεις γίνονται 1 ή 2 φορές το χρόνο;
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΚΑΠΠΕΛΛΟΣ:
Sep 29, 2019 at 12:29 PM
Κύριε Περσιάνη, με τα λύπης μου διαπιστώνω ότι εξακολουθείτε να διακατέχεστε από εσφαλμένες απόψεις γύρω από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις με το να λέτε ότι γύρω από το μείζων ζήτημα των εξετάσεων τετραμήνων. Πολύ καλά θα κάνουν οι Συνδικαλιστές να λάβουν μέτρα για το καλό της Παιδείας για να μην οδηγηθούμε σε χειρότερα μονοπάτια από αυτά που ζήσαμε για περίπου 15 χρόνια με την καταστροφική μεταρρύθμιση του Ενιαίου Λυκείου όπου για να αντιληφθούμε το ολέθριο λάθος, έπρεπε να μας απειλήσουν τα Γερμανικά Πανεπιστήμια ότι δεν θα δέχονταν φοιτητές με αυτό το απολυτήριο και εν σε μία νυκτός φέραμε τα λογικά μας.
Για αυτό γνωρίζοντας πλέον που προσπαθούν να οδηγηθούν τα πράγματα, καλά κάνουν οι Συνδικαλιστικές Οργανώσεις και αντιστέκονται προσπαθώντας να διορθώσουν τις αδυναμίες της όλης διαδικασίας.