Λες να λυπάμαι μόνο εγώ σήμερα;

ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ ΣΟΒΟΛΟΥ*

Λες να λυπάμαι μόνο εγώ σήμερα …

Κάθε γεγονός μπορεί να «διαβαστεί» με πολλούς τρόπους.  Επιδέχεται πολλές ερμηνείες.  Προσωπικά, το γεγονός της αποχώρησής σου από το Υ.Π.Π.Α.Ν., θα προσπαθήσω να το «διαβάσω» με τον τρόπο που έμαθα να το κάνω τόσα χρόνια: την έγνοια μου για την καθημερινότητα των παιδιών, των δασκάλων, των σχολείων και των γονιών.  Εξάλλου, ακόμη κι εσύ μπορεί να χάρηκες που φεύγεις και θα «ησυχάσει» το κεφάλι σου. 

Λοιπόν.  Δεν συμπληρώθηκαν ούτε δυο χρόνια από την ημέρα που ανέλαβες τα καθήκοντά σου και σε καλωσόριζα, από το φιλόξενο www.paideia-news.com , με το άρθρο: Καλώς όρισες.  Γνωρίζεις και θυμάσαι ... https://paideia-news.com/kalos-orises.-gnorizeis-kai-thymasai-...29467

Ευελπιστούσα ότι τις γνώσεις και το δυναμισμό σου θα τον χρησιμοποιούσες για να στοχεύσεις σε … «όλα αυτά τα «μικρά» και «βασανιστικά» της καθημερινότητας των σχολείων μας.  Αυτά που «κόβουν καθημερινά τα φτερά» των παιδιών, των δασκάλων και των γονιών».

Διαβάζοντας, για χρόνια, τις δημόσιες εισηγήσεις μου για την εκπαίδευση, μου ζήτησες να σου καταθέσω άμεσα πρακτικές εισηγήσεις για τη βελτίωση της καθημερινότητας των σχολείων.  Στις 5 του Μάρτη του 2018 σου παρέδωσα το κείμενο με τις εισηγήσεις και όλα τα επεξηγηματικά επισυναπτόμενα κείμενα.  Αφού έχεις κάνει μνεία δημόσια, σε συνέδριο Διευθυντών, τώρα με την αποχώρησή σου, τα επισυνάπτω σήμερα για δημοσίευση στο paideia-news.  Έτσι, θα έχεις κι εσύ την ευκαιρία, και όλη η εκπαιδευτική κοινότητα, να ξαναδείς ποιο δρόμο σου δείχνανε τα προβλήματα και ποια ρότα τράβηξες εσύ…

Ξέρω ότι αν σου ζητήσουν να κάνεις απολογισμό της θητείας σου θα βρεις πολλά και ευφάνταστα έργα να απαριθμήσεις.  Ξεχνάς όμως κι εσύ, όπως και οι προκάτοχοί σου, ότι ακόμα κι αν όλα αυτά ήταν άριστα και καλώς καμωμένα, η εκπαιδευτική καθημερινότητα των παιδιών, των δασκάλων και των γονιών γίνεται κάθε μέρα και τραγικότερη.  Κι αν δεν υπάρχουν χαρούμενα παιδιά, γονείς και δάσκαλοι στα σχολεία, τότε δεν μπορούμε να το ονομάσουμε διαφορετικά παρά αποτυχία.

Θα μου πεις: «… δεν ευθύνομαι εγώ για τις πολυετείς κακοδαιμονίες της εκπαίδευσης».  Σωστά, μόνο που εσύ γνώριζες από τα μέσα τα πράγματα.  Κάθε λογικά σκεπτόμενος περίμενε να βελτιώσεις, τουλάχιστον, την καθημερινότητα την οποία γνώριζες πολύ καλά.  Κι όμως … «Κατάφερες» πάρα πολλοί να χαιρεκακούν και να ισχυρίζονται ότι μεταβλήθηκε η εκπαιδευτική πραγματικότητα με τέτοιο τρόπο που ίσως να έχει βάση εκείνη η λαϊκή φράση: «ουδείς μωρότερος των ιατρών, αν δεν υπήρχαν οι δάσκαλοι.

Να λοιπόν γιατί εγώ λυπάμαι σήμερα.  Γιατί «ακύρωσες» αγώνες γενιών και γενιών δασκάλων.  Είτε έχουν δίκιο είτε όχι, στη συλλογική μνήμη γράφτηκε ότι ένας δάσκαλος ανέλαβε το Υπουργείο και δεν κατάφερε να βελτιώσει την καθημερινότητα των σχολείων.  Τόσα χρόνια παλεύαμε και ζητούσαμε να αναλάβει το Υπουργείο ένας δάσκαλος που γνωρίζει από μέσα τα πράγματα.  Είτε το ήθελες είτε όχι «ακύρωσες» το επιχείρημα αυτό στην κοινωνία.  Δύσκολα θα μπορέσουμε να το ξαναθέσουμε.  Να λοιπόν γιατί λυπάμαι σήμερα …  Ένα με παρηγορεί: Δεν είναι όλοι ίδιοι.

Σου εύχομαι υγεία και να βγεις σοφότερος από αυτή την «περιπέτεια».  Κι όπως είχα γράψει αποχαιρετώντας και τον προκάτοχό σου:

Στο καλό λοιπόν.  Κρίμα όμως ... Αν ... Θα μου πεις: «το αν το σπείρανε και δε φύτρωσε».  Κρίμα όμως ... Αν όλη αυτή η αποφασιστικότητα ...

Εμείς, δεν έχουμε άλλη επιλογή, θα μεταφέρουμε από αύριο στο διάδοχό σου τα αιτήματα και θα αγωνιζόμαστε να έρθει γρηγορότερα και η «εκπαιδευτική άνοιξη», χωρίς εισαγωγικά.

Επισυναπτόμενο 1: «Εισηγήσεις για την καθημερινότητα»

Επισυναπτόμενο 2: «Λειτουργικά ατομικά θρανία»

*Γονιός  (... και πρώην Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου)