Καλωσόρισες. Εμείς μάθαμε να «φυσάμε και το γιαούρτι»

ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ ΣΟΒΟΛΟΥ*

Καλωσόρισες.  Σε «βλέπω» ήδη να κρυφογελάς χαιρέκακα.  Τι μεγαλεία!  Τι μεγάλο Υπουργείο!  Ήδη ο προκάτοχός σου φρόντισε να κάνει τα τρία … πέντε (Τα γράμματα των αρχικών: από ΥΠΠ σε ΥΠΠΑΝ).  Ίσως και να σκέφτεσαι: «Πόσο χειρότερα μπορεί να γίνουν – ή να τα κάνεις – τα πράγματα από όλους τους προκατόχους σου;».  Ρώτα μας και μας.  Κάποτε μπορεί κι εμείς να πιστεύαμε πώς είχαμε «πιάσει» πάτο και δεν είχε παρακάτω.  Κι ερχόταν ο ένας μετά τον άλλο και … λες και είχαν σκοπό να αποδείξουν ότι μπορούν να σκάψουν και πιο κάτω από τον πάτο.  «Κατάφερναν» σε χρόνο ρεκόρ να επιθυμούμε τον προηγούμενο.

Ίσως και να σκέφτεσαι: «Και τίποτα να μην κάνω, μια χαρά θα την περάσω, όλοι θα είναι ευχαριστημένοι».  Για άλλες εποχές μπορεί να είχες και δίκιο.  Όμως, επέτρεψέ μου να σου πω μερικές αλήθειες, όπως εγώ τις νιώθω.  Δεν πρόκειται να στις πει καμιά παρακοιμώμενη «εκπαιδευτική αλογόμυγα» από εκείνες που προσκολλώνται στην εκάστοτε εξουσία. 

Το «καράβι» που ανέβηκες, εδώ και χρόνια, δεν πλέει απλώς σε φουρτουνιασμένη θάλασσα.  Βρίσκεται και πάνω σε ενεργό «ηφαίστειο».  Δεν ξέρεις πια στιγμή θα τιναχτεί στον αέρα.  Ακόμα κι ο «εκπαιδευτικός Ηρακλής» να ήσουν δεν θα καταφέρεις μόνος σου τίποτα.  Ακόμα κι αν βρεις, όπως ο προκάτοχός σου, μερικούς «πρόθυμους» στις ηγεσίες των γονιών να σιγοντάρουν διάφορα «έπεα πτερόεντα» και να σου κάνουν πλάτες σε διάφορες ασυναρτησίες, δεν είναι πια διατεθειμένοι όλοι οι γονείς να ανεχθούν τέτοια καμώματα.  Πάλιωσε το παιχνίδι …

Θα μου πεις: «Σιγά να μην ξυπνήσουν οι γονείς και βγουν στους δρόμους, απαιτώντας αυτά που δικαιούνται τα παιδιά τους… Αυτά δεν γίνονται στην Κύπρο».  Μην ξεγελιέσαι.  Και ο προκάτοχός σου δεν πίστευε πως οι εκπαιδευτικοί θα βγουν μαζικά στους δρόμους.  Σου το είπα ήδη: κάθεσαι σε ηφαίστειο.  Μην ξαφνιαστείς αν δεις καμιά μέρα χιλιάδες γονείς στους δρόμους.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Το ξέρεις φαντάζομαι.  Δεν στο λέω πρώτος εγώ: Στην εκπαιδευτική και κοινωνική «πιάτσα» δεν πιστεύουν ότι μπορείς να καταφέρεις οτιδήποτε καλύτερο από τους προκατόχους σου.  Ούτε ακόμα κι εκείνοι που πρόσκεινται στην κυβέρνηση, ευελπιστούσαν και πάλευαν για την αποπομπή του προκατόχου σου, δεν το πιστεύουν.  Απλά δεν θέλουν να επωμιστούν άλλο εκλογικό κόστος.  Πολλές «εκπαιδευτικές αλογόμυγες» σε καρτερούν να σε «φωτίσουν» με τις εισηγήσεις τους.  Ήδη ακούς στα αυτιά σου το «βούισμά» τους.  Έχουν στο ρεπερτόριό τους παλιούς και νέους νεολογισμούς (… είσαι κι εσύ λίγο επιρρεπής σ’ αυτά) για θεραπεία κάθε «νόσου και κάθε …»: «Μεταρρυθμίσεις, Στρατηγικούς σχεδιασμούς, Διαλόγους για την Παιδεία, Εκσυγχρονισμούς, Καινοτομίες, Αναθεωρήσεις και … του πουλιού το γάλα».  Αν αρχίσεις εκείνα τα βαρύγδουπα: «… θα εφαρμόσουμε το πρόγραμμα της κυβέρνησης για την εκπαίδευση …», το βλέπω το «καράβι» να ανατινάζεται.

Το θέμα σου δεν είναι μόνο παιδείας ή έστω εκπαιδευτικό.  Αν ήταν έτσι θα είχες εύκολη δουλειά.  Το θέμα είναι ευρύτερα κοινωνικό.  Κι εσύ, ως πολιτεία, είσαι «γυμνός» από δομές στήριξης, βοήθειας και ανακούφισης της οικογένειας.  Τα τελευταία περιστατικά που είδαν το φως της δημοσιότητας θα μοιάζουν με πυγολαμπίδες, αν δεν προλάβεις και εκραγεί το «ηφαίστειο».  Αν έχεις όραμα γι αυτό τον τόπο, η δουλειά σου είναι να πείσεις τον Πρόεδρο, τον Υπουργό Οικονομικών και όλους τους συναδέλφους σου να αφήσουν τις λιμουζίνες, τα μέγαρα και τα παλάτια.  Κατεπειγόντως να οργανώσετε δομές και στηρίξετε, με πολλαπλούς τρόπους, τις οικογένειες για να « … σώσετε οτιδήποτε … αν σώζεται».

Οργανώστε εκπαιδευτικές δομές που κάθε παιδί να μπορεί να βρει τον εαυτό του και να αναπτυχθεί σύμφωνα με τις δυνάμεις του.  Την προηγούμενη εβδομάδα συνάντησα γονείς, που έχουν παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, και αναρωτιόνταν: «Είναι δυνατό, στο όνομα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, να στοιβάζουμε τα παιδιά 3 χρόνια στο Γυμνάσιο σε ένα ανελαστικό πρόγραμμα, το οποίο δεν έχει κανένα νόημα γι αυτά; Να τα οδηγούμε συνεχώς στη βίωση της αποτυχίας; Γιατί να μην υπάρχουν κι άλλες παράλληλες δομές τεχνικής κατεύθυνσης από το Γυμνάσιο;».  Τις απαντήσεις εσύ θα τις δώσεις.  Δες τα προγράμματα των άλλων χωρών, στα οποία τα περισσότερα μαθήματα στο Ενιαίο Σχολείο τους είναι πρακτικής κατεύθυνσης.  Και πολλά άλλα …

Όσο για μένα θα σε υποδεχτώ όπως και τον προκάτοχό σου από το φιλόξενο www.paideia-news.com με τα ίδια λόγια:

«Κάηκα στο χυλό κι έμαθα να φυσάω και το γιαούρτι».

Μην το παίρνεις προσωπικά.  Πληρώνεις την επιφυλακτικότητα λόγω της όποιας αστοχίας των προκατόχων σου.  Εμείς όμως εκεί ... αμετανόητα αισιόδοξοι.  Θα πάρουμε άλλη μια φορά το «μικρό μας καλάθι» και ευελπιστούμε ότι θα το γεμίσουμε με τα φρούτα της «εκπαιδευτικής άνοιξης», χωρίς εισαγωγικά.  Σου εύχομαι να καταφέρεις να μας βοηθήσεις να διώξουμε την «εκπαιδευτική βαρυχειμωνιά» που μας βασανίζει για δεκαετίες.  Καλώς όρισες, καλή δύναμη, υγεία, υπομονή και καλή επιτυχία.

*Γονιός  (... και πρώην Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου)