ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΠΑΠΑΣΤΥΛΙΑΝΟΥ*
Σε τρεις μέρες αποχαιρετούμε αισίως το 2019 και υποδεχόμαστε το 2020. Τέτοιες μέρες είθισται να κάνουμε μια αναδρομή, να σημειώνουμε γεγονότα,επιτυχίες λάθη και παραλείψεις, τα οποία καταχωρούνται στην αδέκαστη Ιστορία για να τα κρίνει και να τα τοποθετήσει στην ορθή τους διάσταση.
Η αρχή του νέου χρόνου βρήκε τις εκπαιδευτικές οργανώσεις να βρίσκονται σε μια συνεχή προσπάθεια στη ΜΕΠΕΥ να επανακτήσει τα όσα χάθηκαν από την απόφαση του Υπουργικού του 2018 για «ορθολογισμό».
Μια απόφαση που ενώ αναμενόταν τέλος του 2018 ήλθε στην προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών του Μαΐου του 2019. Με την οποία, η ΜΕΠΕΥ επέστρεψε στις εκπαιδευτικές οργανώσεις τη συντριπτική πλειοψηφία των ωφελημάτων που η Κυβέρνηση επιχείρησε να αφαιρέσει. Ήταν μια απόφαση που δικαίωσε τον αγώνα των εκπαιδευτικών, αλλά το κυριότερο επιβεβαίωσε το λανθασμένο των χειρισμών του Υπουργείου Παιδείας και της Κυβέρνησης ευρύτερα.
Η απόφαση της ΜΕΠΕΥ από μόνη της έδωσε μια άλλη διάσταση στη συνδικαλιστική δύναμη των εκπαιδευτικών, οι οποίες κατέστησαν κυρίαρχες πλέον του παιγνιδιού του επιχειρούμενου «εξορθολογισμού».
Ακόμη και η ύστατη προσπάθεια του Προέδρου της Δημοκρατίας να στείλει το μήνυμα ότι «δεν κυβερνούν οι εκπαιδευτικές οργανώσεις» συνεθλίβη με την απόφαση του να αντικαταστήσει τον υπουργό Παιδείας Κώστα Χαμπιαούρη.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έλαβε την τελική του απόφαση, όχι μόνο λόγω των λαθών και παραλείψεων που διέπραξε ο τέως υπουργός του σε χειρισμούς του, αλλά υπέκυψε στην ασφυκτική πίεση των εκπαιδευτικών (ειδικότερα το τελευταίο καιρό, από όσους προέρχονται από τον δικό του ιδεολογικό χώρο) για αντικατάστασή του.
Στην τελική ανάλυση αποδείχτηκε επίσης λανθασμένη ως πράξη αρχής, η απόφαση του ΠτΔ να υπουργοποιήσει κάποιο υφιστάμενο σε ένα υπουργείο και την επομένη να μετατραπεί σε προϊστάμενο της δημόσιας εκπαιδευτικής κοινότητας.
Κάτι παρόμοιο είχε γίνει και με τον διορισμό της Διευθύντριας Λυκείου Κλαίρης Αγγελίδου από τον Γλαύκο Κληρίδη το 2003, η οποία, παρά την ισχυρή προσωπικότητά της «φαγώθηκε» από το παρασκήνιο.
Ένα άλλο δίδαγμα αυτών των γεγονότων είναι ότι κανένας υπουργός Παιδείας, δεν μπορεί να αντικαταστήσει τους εκπαιδευτικούς με κάποια άλλη οργανωμένη δύναμη, όπως τους γονείς και να επιβληθεί στους εκπαιδευτικούς.
Κλείνοντας αυτό το σημείωμα της ανασκόπησης, δεν μπορούμε να αφήσουμε εκτός τον διορισμό του νέου υπουργού Παιδείας Πρόδρομου Προδρόμου. Αναλαμβάνει το πιο ακανθώδες υπουργείο με μια ηλεκτρική καρέκλα. Είναι γνώστης της κατάστασης στην παιδεία. Στην προσωπική μας ζωή λέμε ότι πρέπει μαθαίνουμε από τα λάθη μας ώστε να μην τα επαναλαμβάνουμε. Στην πολιτική και προπάντων οι νέοι υπουργοί πρέπει μαθαίνουν από τα λάθη του προκατόχου τους και όχι μόνο. Σε αυτό κεφάλαιο, ο κ. Προδρόμου έχει ήδη μάθει πολλά και έχει να μάθει άλλα τόσα πολλά, ώστε να αποφύγει πολλούς λανθασμένους δρόμους, αλλά και να χαράξει νέους.
Το 2020 περιμένει στην αυλόπορτα για να το υποδεχτούμε. Ποιες ανοικτές πληγές θα παραδώσει στο 2020 το 2019 σε άλλο μας σημείωμα.
*Δημοσιογράφος-Διεθυντής Paideia-News
