Η βιτρίνα για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση


ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ Θ. ΠΑΝΤΕΛΙΔΗ*

Η αναγκαστική διακοπή της λειτουργίας των σχολείων και η διακοπή της οργανωμένης εκπαίδευσης και της διδασκαλίας στα σχολεία, έπρεπε να αντικατασταθεί  με κάποια δραστηριότητα, για να μετριαστούν οι δυσάρεστες συνέπειες. Η σκέψη αυτή οδήγησε το ΥΠΠΑΝ  να φέρει στο προσκήνιο την εξ αποστάσεως εκπαίδευση.

Η σύγχρονη τεχνολογία μας δίνει τη δυνατότητα να εκτελούμε διάφορες εργασίες και δραστηριότητες, χωρίς τη φυσική παρουσία μας, αλλά με τη χρήση των υπολογιστών και των εφαρμογών τους Αποφάσισαν, λοιπόν, ότι η εκπαίδευση που γινόταν στα σχολεία θα αντικατασταθεί με την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, που δεν έχει ως προϋπόθεση τη φυσική παρουσία στον ίδιο χώρο  διδασκόντων και διδασκομένων. Πράγματι, στην εποχή μας, μπορεί ο δάσκαλος να βρίσκεται μπροστά σε έναν υπολογιστή και οι μαθητές να βρίσκονται μπροστά στους υπολογιστές στο σπίτι τους και η διδασκαλία να γίνεται περίπου ως τηλεδιάσκεψη. Φυσικά, αυτό δεν είναι εφικτό, αν λάβει κανείς υπόψη, ότι η εξ αποστάσεως εκπαίδευση χρειάζεται μακροχρόνιο σχεδιασμό και εκπαίδευση, χρειάζεται τεχνολογική υποδομή και πρέπει όλα τα παιδιά να έχουν υπολογιστή στο σπίτι τους. Το ΥΠΠΑΝ, ωστόσο, πήρε αυτή την απόφαση, την ανακοίνωσε με εγκυκλίους στις διευθύνσεις των σχολείων και στους εκπαιδευτικούς και άρχισε ένας ασυντόνιστος αγώνας για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση και την προβολή της.

ΟΙ εκπαιδευτικοί με αόριστες και συγχυσμένες οδηγίες κάμνουν ότι μπορούν, Μερικοί έχουν θαυμάσιες δραστηριότητες να προτείνουν και όσοι μαθητές έχουν υπολογιστές θα μπορέσουν να τις αξιοποιήσουν προς μεγάλη ικανοποίηση των δικών τους γονιών. Μερικά παιδιά όμως, θα βλέπουν ή μάλλον θα ακούν από μακριά. Έτσι, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα, το όλο εγχείρημα του ΥΠΠΑΝ να καταλήξει να αυτοαναιρέσει την αρχή για ίσες ευκαιρίες για όλα τα παιδιά. Και δυστυχώς, αδικώντας τον συνεργό του, που θα είναι η σύγχρονη τεχνολογία, θα έχει δημιουργήσει σύντομα μια τρύπα στο νερό.

Εκτός όμως από την ανισότητα στην εκπαίδευση που διαφαίνεται να φέρνει μαζί της η εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση, είναι κι ένα άλλο ουσιώδες θέμα που με προβληματίζει ως παλιό εκπαιδευτικό. Δε θα ήταν άραγε μια θαυμάσια ευκαιρία να μετατοπίσουμε το βάρος της εκπαίδευσής μας από το κυνήγι της γνώσης στην αξιοποίησή της και στην καλλιέργεια της κριτικής σκέψης. Θα μπορούσε δηλαδή να τονιστεί ότι οι γνώσεις και η ύλη που δεν διδάχτηκε ως τώρα, δεν είναι απαραίτητο να συμπληρωθεί τώρα. Μπορεί να συμπληρωθεί, έστω και μερικώς, πριν κλείσουν τα σχολεία, αν αντιμετωπίσουμε σύντομα και επιτυχώς την πανδημία. Να ξεκαθαρίσει με σαφές και οριστικό τρόπο ότι τα θέματα των εξετάσεων θα περιλαμβάνουν μόνο τις γνώσεις που διδάχτηκαν τα παιδιά. Αυτή η απόφαση θα τόνιζε, ότι σημασία δεν έχει η ποσότητα της γνώσης και η εξ αποστάσεως προσφορά της, αλλά η αξιοποίησή της και η καλλιέργεια της κριτικής σκέψης

Από τώρα και στο υπόλοιπο της χρονιάς – ή για όσο χρειαστεί – οι μαθητές να αξιοποιήσουν τις γνώσεις που ήδη έχουν, ή που θα αντλούν από διάφορες πηγές, για να επιλύσουν προβλήματα και ερωτήματα που θα τους τεθούν από τους εκπαιδευτικούς εξ αποστάσεως. Και προπαντός να διασφαλιστεί, ότι όλα τα παιδιά θα είχαν ίσες ευκαιρίες στην νέα μορφή εκπαίδευσης. Και η τηλεόραση μπορεί να προσφέρει πολλές ίσες ευκαιρίες για την υλοποίηση του πιο πάνω στόχου, εξισώνοντας σε μεγάλο βαθμό τους μαθητές.

Εκείνο που λείπει περισσότερο από τα παιδιά είναι η φυσική και κοινωνική επαφή με τους δασκάλους και τους καθηγητές τους και η καλλιέργεια της συναισθηματικής τους νοημοσύνης. Ας δοθεί προτεραιότητα στην ενσυναίσθηση, στην ικανότητα δηλαδή, που θα πρέπει να αποκτήσουν οι νέοι μας ώστε να μπορούν να καταλαβαίνουν τη θέση των άλλων, με πρώτο δάσκαλο το ΥΠΠΑΝ που θα μπει στη θέση των μαθητών που δεν έχουν τα μέσα για να συμμετάσχουν στην εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση που ανακοινώνει.

Ας σμικρύνουμε την απόσταση που δημιουργεί η αναστολή της λειτουργίας των σχολείων, όχι με την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, αλλά με την εξ αποστάσεως καλλιέργεια αρχών, ήθους και αξιών. Αυτή είναι η ευκαιρία,  που μας έφερε μαζί με τα δυσάρεστα ο κορωνοϊός και που θα έπρεπε το ΥΠΠΝ να την αξιοποιήσει για να πετύχει μια απροσδόκητη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.

*Πρώην επιθεωρητής Δημοτικής   




Comments (2)

  1. Μιχάλης Α. Πόλης:
    Apr 03, 2020 at 12:18 PM

    Όταν με το καλό περάσει το θανατικό και αν με το καλό είμαστε με τους ζωντανούς, τότε ας παρατείνουν το σχολικό έτος για να αναπληρώσουν τις μέρες που χάθηκαν και έτσι να δουλέψουμε τα μεροκάματα που χρωστούμε στην Πολιτεία. Αυτή τη στιγμή, δεν μας φτάνει ο φόβος της Πανδημίας και του θανάτου, έχουμε και το άγχος του σχολείου που λαθροβιώνει στις οθόνες των υπολογιστών.
    Όταν λειτουργούσαν τα σχολεία, κάθε πρωί, έπρεπε στις 8:15 να είχα εικόνα για την παρουσία ή απουσία καθενός των διακόσιων δύο μαθητών του σχολείου και των είκοσι εκπαιδευτικών του. Είχα ένα σχολικό πρόγραμμα και ήξερα που ήταν ο καθένας εντός του σχολείου. Τώρα που το σχολείο είναι μια άυλη πραγματικότητα, κάτι σαν πλατωνική ιδέα, πώς να εντοπίσω, ελέγξω, συντονίσω, κατευθύνω όλους αυτούς τους ανθρώπους που στην καλύτερη περίπτωση είναι άσαρκες φιγούρες, φθορίζοντα ηλεκτρόνια σε μια οθόνη υπολογιστή ενώ στη χειρότερη είναι ένα ηλεκτρονικό μήνυμα ή ένα SMS;...
    Από την άλλη είμαι σχεδόν 56 ετών και η ιδέα ότι μπορεί να πεθάνω από αυτό τον αόρατο εχθρό λίγες εβδομάδες πριν τα πεντηκοστά έκτα γενέθλια μου δεν με ενθουσιάζει ιδιαίτερα...Εξάλλου δεν μας έλεγαν μέχρι πρόσφατα ότι το προσδόκιμο ζωής συνεχώς αυξάνεται; Ότι λόγω της αύξησης του προσδόκιμου έπρεπε να αυξήσουν την ηλικία συνταξιοδότησης για να μην κλατάρουν τα συνταξιοδοτικά ταμεία; Φαίνεται ότι ο κορονωιός δεν δίνει δεκάρα για τις προβλέψεις αύξησης του προσδόκιμου ζωής, γιαυτό θερίζει τους ηλικιωμένους σαν τα στάχια...Ούτε η σύνταξη μεταβιβάζεται στον παράδεισο..ή στην κόλαση.

  2. Pavlos Pavlides:
    Apr 06, 2020 at 12:09 AM

    θα κάνεις ότι μπορείς να μην αδικήσεις αυτούς που θέλουν να προχωρήσουν. Το άγχος του σχολείου θα πρέπει να το έχουμε όλοι που γνοιαζόμαστε για την ποιότητα του ανθρώπου και όχι για την ποσότητα μετρημένη με τα δικά μας χρόνια ζωής. Δεν εμπνέουμε τους νέους μας και δεν προσφέρουμε παιδεία μετρώντας χρόνια και συντάξεις...


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










2465