Αξιοποίηση της τηλεόρασης στην εξ΄ αποστάσεως εκπαίδευση

ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ Θ. ΠΑΝΤΕΛΙΔΗ*

Την Πέμπτη, 7/5/2020, εντελώς τυχαία παρακολούθησα από ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι ένα θαυμάσιο μάθημα μαθηματικών, που απευθυνόταν σε όλα τα παιδιά της Γ’ τάξης Δημοτικού. Μια δασκάλα δημοτικής εκπαίδευσης έκαμε από την τηλεόραση ένα θαυμάσιο μάθημα μαθηματικών της Γ’ Δημοτικού.

Στην αρχή αναφέρθηκε στο στόχο του μαθήματος, που θα δίδασκε στα παιδιά και παρουσίασε στην οθόνη ένα παράδειγμα του θέματος, θέτοντας το υπό μορφή προβλήματος. Ύστερα παρουσίασε στα παιδιά το θέμα με ανάλυση στην οθόνη, όπως θα έκαμνε και στην τάξη της. Ύστερα τους παρουσίασε και εποπτικά με σκίτσα στην οθόνη και διάφορα παραδείγματα. Η διδασκαλία διήρκεσε 10-15 λεπτά. Στο τέλος τους πρόβαλε στην οθόνη τις σελίδες του βιβλίου των μαθηματικών της Γ’ τάξης και παρότρυνε τα παιδιά να λύσουν τις ασκήσεις για να εμπεδώσουν το θέμα. Τους πρότεινε ακόμα και άλλες ασκήσεις, παρουσιάζοντας  φυλλάδια που θα έβρισκαν σε ιστοσελίδα.

Φυσικά, κάποιοι θα μου υποδείξουν πως το μάθημα ήταν ένας μονόλογος της δασκάλας και δεν υπήρχε άμεση επαφή δασκάλας και παιδιών. Τα παιδιά δεν μπορούσαν να υποβάλουν ερωτήσεις και απορίες και η δασκάλα δεν είχε την ευκαιρία να διαγνώσει, αν τα παιδιά κατενόησαν αυτό που τους δίδαξε.

Πολλά παιδιά πιθανόν να μην κατενόησαν επαρκώς το θέμα, που δίδαξε η δασκάλα. Αυτό φυσικά θα συνέβαινε και αν το μάθημα γινότανε στην τάξη. Εκεί φυσικά η δασκάλα θα είχε την ευχέρεια να εντοπίσει τις δυσκολίες, να απευθυνθεί ατομικά σε μερικά παιδιά και να επαναλάβει μερικές πτυχές της ανάλυσης. Στο τέλος θα μπορούσε να διαγνώσει τα αποτελέσματα της διδασκαλίας της στην τάξη.

Αντιλαμβάνομαι όλα τα μειονεκτήματα ενός μαθήματος από την οθόνη της τηλεόρασης, που απευθύνεται στα παιδιά όλης της Κύπρου. Όμως τα σχολεία είναι κλειστά και οι τάξεις δεν λειτουργούν. Αυτήν την έλλειψη θέλει να υποκαταστήσει ή να αντικαταστήσει μερικώς η εξ΄ αποστάσεως εκπαίδευση. Πιστεύω ότι η χρήση της τηλεόρασης θα βοηθούσε σε πολύ μεγάλο βαθμό την εξ΄ αποστάσεως εκπαίδευση. Το ΥΠΠΝ μπορούσε να καταρτίσει ένα πρόγραμμα μαθημάτων από την τηλεόραση. Μπορούσε να επιλέξει μερικούς εκπαιδευτικούς, να τους δώσει οδηγίες και μέσα να οργανώσουν ένα τηλεοπτικό μάθημα προς τα παιδιά μιας τάξης όλης της Κύπρου. Οι εκπαιδευτικοί αυτοί θα παρουσίαζαν και θα ανέλυαν το θέμα του μαθήματος με παραδείγματα στην  οθόνη και με σχετικά βίντεο. Στο τέλος θα έδειχναν στην τηλεόραση τις σελίδες των βιβλίων, που θα μελετούσαν τα παιδιά και τις ασκήσεις που θα έλυαν για εμπέδωση και εξάσκηση. Στα μεγάλα παιδιά θα μπορούσαν να εισηγηθούν και σχετική βιβλιογραφία ή και ασκήσεις, που θα μπορούσαν να κατεβάσουν από το διαδίκτυο και να εκτυπώσουν.

Μετά το μάθημα τα παιδιά θα μπορούσαν να ζητήσουν βοήθεια από πρόσωπα της οικογένειάς τους ή και τηλεφωνικώς ή διαδικτυακά από τους δασκάλους και τους καθηγητές. Σε επόμενο τηλεοπτικό μάθημα θα μπορούσε να γίνεται ανατροφοδότηση, εμβάθυνση, επεξήγηση δυσκολίων και άλλες εμπεδωτικές εργασίες.

Προσωπικά πιστεύω ότι η τηλεόραση, κρατική και ιδιωτική,  μπορεί να αποτελέσει ένα θαυμάσιο εργαλείο για την εξ΄ αποστάσεως εκπαίδευση στα χέρια ικανών δασκάλων, που θα είχαν στη διάθεση τους τα τηλεοπτικά μέσα εποπτικής διδασκαλίας, όπως εικόνες, σχεδιαγράμματα, βίντεο κτλ. Κάποιοι θα πουν με τη σημερινή τεχνολογία των διαδικτυακών επαφών και τηλεδιασκέψεων η τηλεόραση στην εκπαίδευση μυρίζει ναφθαλίνη, όπως μου έγραψε και κάποιος σε ΜΚΔ, όταν ανέφερα την τηλεόραση. Όταν όμως έρθει μια ξαφνική καταιγίδα δεν είναι απαγορευτικό να ανασύρεις από τη ναφθαλίνη μερικά αποτελεσματικά εργαλεία ασύγχρονης εκπαίδευσης, παρά να ανοίγεις τρύπες μέσα στο νερό, προσπαθώντας να εφαρμόσεις σύγχρονη εκπαίδευση, χωρίς μέσα, χωρίς προετοιμασία.

Θα τελειώσω με μια ποδοσφαιρική ρήση, που ταιριάζει θαυμάσια στην περίπτωση. Το καλύτερο σουτ δεν είναι αυτό που γίνεται πιο τεχνικά, με φάλτσο ή με δύναμη, αλλά αυτό που καταλήγει στα δίκτυα και μετρά ως γκολ.

*Πρώην Επιθεωρητής Δημοτικής