Τα σκίτσα του καθηγητή και η συνέχεια


 ΤΗΣ ΛΟΥΚΙΑΣ ΒΟΥΡΓΙΑ*

Πρόσφατα το κράτος κάνοντας στροφή 180 μοιρών αποφάσισε τη μη νομική δίωξη του συγκεκριμένου καθηγητή, αδειάζοντας έτσι και τον καθ΄ ύλην αρμόδιο Υπουργό της Παιδείας. Σ΄ αυτή την απόφαση λέχθηκε κατ΄ επανάληψη η λεγόμενη «ελευθερία  έκφρασης» και η ένταση που προκλήθηκε.Κι άρχισαν να ρίχνουν την ευθύνη η μια υπηρεσία στην άλλη, για την περσινή απόφαση νομικής δίωξης ακόμη λίγο θα ζητούσαν και συγνώμη από τον εκπαιδευτικό.

Εκπρόσωποι κυπριακών κομμάτων έψεξαν μεν αυστηρά τα σκίτσα του καθηγητή και το γεγονός ότι τα κοινοποίησε, με αποτέλεσμα να τα δουν τα παιδιά. Παρατήρησαν δε με αυστηρότητα και τον ίδιο ως εκπαιδευτικό γιατί δεν κατανόησε το λάθος του.

 Όταν όμως ρωτήθηκαν να πάρουν θέση για την κρατική απόφαση μη δίωξης του καθηγητή, το απέφυγαν παντελώς, αναφέροντας ότι αυτό είναι θέμα του Υπουργείου Παιδείας και το έριξαν στις πλάτες της κοινωνίας, νίπτοντας τας χείρας, η κοινωνία  -είπαν- θα τον κρίνει.  

Εκπρόσωπος κόμματος δήλωσε ότι αναμφίβολα δεν ήταν σχέδια αυτά που κυκλοφόρησε ο εκπαιδευτικός, αλλά κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του από ένα «λάθος». Σίγουρα δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα στις μέρες μας να χάνει κάποιος τη δουλειά του.

Ας μην έχανε τη δουλειά του, ας είχε μια δεύτερη ευκαιρία, αλλά τουλάχιστον ας καταλάβαινε ότι προκάλεσε μεγάλη βλάβη στην Παιδεία αυτού του τόπου, ας απολογείτο εγγράφως δημόσια στα πρόσωπα που προσέβαλε και στον λαό, που τον εργοδοτεί και στο Υπουργείο Παιδείας για το κακό παράδειγμα που έδωσε. Διότι ο σκιτσογράφος δεν ήταν ένας οποιοσδήποτε επαγγελματίας που ασχολούνταν με  τα αντικείμενα ή με την άψυχη ύλη. Είναι  εκπαιδευτικός, με κύριο  μέλημά του, να πλάθει τις  ψυχές των παιδιών.

Ο  εκπαιδευτικός είναι επιφορτισμένος με το καθήκον να οδηγεί τους μαθητές στον ίσιο δρόμο. Πού οδηγούν τα παιδιά τα συγκεκριμένα σκίτσα;

Ο εκπαιδευτικός  είναι γεωργός, σπέρνει  τον σπόρο του καλού σήμερα, για ν΄ ανθίσει αύριο στην κοινωνία. Γιατί όπως σπείρουμε έτσι θα θερίσουμε.

Ο εκπαιδευτικός είναι οικοδόμος αυτός θέτει τα θεμέλια του οικοδομήματος της Παιδείας θέτει τις βάσεις για να είναι γερά και στέρεα, γιατί είναι το μέλλον της κοινωνίας.

  Δουλειά του το διδάσκειν προπάντων με το παράδειγμά του είναι οδοδείκτης, είναι φάρος, είναι το άλας της γης. Εάν το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται;

Από την άλλη, ο καθένας θα πρέπει να σέβεται τη δουλειά του, ακριβώς για να μην την χάσει. Ως δημόσιος υπάλληλος, με ένα καλό μηνιαίο κρατικό μισθό, προερχόμενο από τις πλάτες του Κύπριου φορολογούμενου πολίτη, οφείλει να εκτιμά και να αναγνωρίζει το περί δικαίου δημόσιο αίσθημα, άγραφος και γραπτός νόμος.*

Ακόμη, τα συγκεκριμένα σκίτσα, πέραν του ότι ήταν πολύ προσβλητικά  και υβριστικού περιεχομένου, ήταν στοχευμένα στοχοποιώντας  συγκεκριμένα πρόσωπα, συγκεκριμένο χώρο, συγκεκριμένο φύλο και  θρησκεία. Να εκφράσει ένας εκπαιδευτικός τη διαφωνία του, την απαξίωσή του αλλά κόσμια, με ευπρέπεια, επειδή είναι καθηγητής, κι ως εκ τούτου είναι πρότυπο, το μέγα πρότυπο των μαθητών προπάντων που είναι και ο Διευθυντής τους. Αφού ήθελε δε να ασχοληθεί  με τους σταύλους του Αυγεία, μήπως δεν εντόπιζε διαφθορά και σήψη  σε άλλους χώρους/πρόσωπα κλπ στην Κύπρο;

Άρα αναμφίβολα τα σκίτσα στοχεύουν μονοδιάστατα, μήπως γίνονται και  διακρίσεις στους μαθητές; Ανάλογα με το από πού προέρχονται; Στους εκπαιδευτικούς; Έχουν γνώση οι φύλακες;  

Ας πούμε κι αυτό: Αν ο εκπαιδευτικός αυτός έχανε τη δουλειά του, θα έβρισκε εύκολα αλλού δουλειά; Θα βρισκόταν καμιά  Ιδιωτική Σχολή που εκτιμώντας το ταλέντο του, θα άνοιγε τις αγκάλες της για να τον δεχθεί; Φιλοσοφικό το ερώτημα. Τόνισαν δε ότι: Μα τα έκαμε στον ελεύθερο του χρόνο, γι΄ αυτό δεν αποτελεί διασπάθιση δημοσίου χρήματος. Μα αυτό είναι το θέμα μας; Οι βλαβερές επιπτώσεις στα παιδιά, σχετίζονται με το αν τα έκαμε στον ελεύθερό του χρόνο;

  Μάς στάληκε λέει, επιστολή από την Ευρωπαȉκή Επιτροπή και σκέφτηκαν ότι ίσως έπεφτε στα δικαστήρια  η καταγγελία του κράτους και θα καλούνταν να πληρώσει κι από πάνω. Και έτσι να γινόταν, τουλάχιστον ως τότε θα δινόταν ένα μάθημα όχι μόνο στον σκιτσογράφο αλλά και στους υποψήφιους επακολουθήσαντες, γιατί το πράγμα δεν αναμένεται να μείνει εδώ. Τώρα πια άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου με τις λανθασμένες κρατικές αποφάσεις. Ενός κακού μύρια έπονται. Κι επειδή κάποιος έπρεπε να πληρώσει τα σπασμένα, τα έβαλαν όλοι με τον φτωχοπρόδρομο

Όμως, η εμπειρία μου από την Ευρωπαική Επιτροπή μου έδειξε ότι: Σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν λογικοί άνθρωποι που αντιλαμβάνονται το μέτρο, την ισορροπία, τον σεβασμό στις παραδόσεις ενός λαού, Παίρνονται δε αποφάσεις ανάλογα με το τι θα ακούσουν, άρα μάς στάλθηκε  επιστολή σύμφωνα με την τεκμηρίωση, η οποία  αναπτύχθηκε ενώπιόν τους και ευνοούσε σαφώς τον καθηγητή.

Επίσης οι Ευρωπαίοι δεν είναι εύκολο να κατανοήσουν το «κράτος  δημοσίου υπαλλήλου» που έχουμε στην Κύπρο, ούτε την ασυδοσία που υπάρχει στα σχολεία μας, ούτε την αναρχία που βασιλεύει διότι αυτοί δεν τα έχουν. Χώρες μάλιστα με άριστα εκπαιδευτικά συστήματα το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η πειθαρχία και ο σεβασμός!

Άρα αυτό που χρειαζόταν να γίνει θα ήταν να αποσταλεί  γραπτώς  απάντηση στην Ευρωπαȉκή Επιτροπή, σε συνεργασία του Υπουργείου Παιδείας με τη Νομική Υπηρεσία, και με την αντίθετη επιχειρηματολογία ώστε να διαφανεί και η σοβαρότητα του θέματος με τις επιπτώσεις στην Παιδεία και παράλληλα η υπευθυνότητα του κράτους για την προστασία των παιδιών.

Διότι ο σκιτσογράφος ήταν  εκπαιδευτικός, καθηγητής και  μάλιστα Διευθυντής. Το να το βάζουμε στα πόδια με την ουρά στα σκέλια εμπερικλείει μεγάλους κινδύνους για αποθράσυνση και χειροτέρευση των καταστάσεων. Τι θα γίνει την επόμενη φορά;

Ακούσαμε κι αυτό: Απηρχαιωμένος λέει  ο κανονισμός 19*  και πρέπει να αλλάξει. Μα τι ν΄ αλλάξει; «Το δικαίωμα της  ελεύθερης έκφρασης που  υπόκειται σε ποινές προδιαγεγραμμένες από τον Νόμο,  αποσκοπώντας  στην  προστασία  των δημοσίων ηθών και της υπολήψεως ή των δικαιωμάτων των άλλων»;

 Μα αυτό είναι η στερεή βάση κάθε  κρατικής ύπαρξης, το δικαίωμα αλλά και η ταυτόχρονη υποχρέωση του πολίτη για σεβασμό των δημοσίων ηθών και της υπόληψης των άλλων. Πού οδηγούμαστε;

Δεν ανέλαβαν ως όλοι  όφειλαν έναντι της Παιδείας και των μαθητών του τόπου τις δικές τους ευθύνες. Ένιψαν τας χείρας. Δεν υποστήριξαν συνολικά, εξ ολοκλήρου το ορθό και το δίκαιο, αλλά μονόπλευρα, λόγω κόστους; πολύ λυπηρό.

Βέβαια υπήρξαν και ελάχιστες φωνές που είπαν τα πράγματα με το όνομά τους τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Η θυσία εν γνώσει του κόστους, Σοφοκλής έφη.

Και τι θα γίνει τώρα; Διότι τα λάθη αναμφίβολα πληρώνονται. Ποια θα είναι η συνέχεια;

Εάν αύριο μαθητές αποθρασυνθούν και αρχίσουν να ζωγραφίζουν σκίτσα όπου θα ουρούν ή και ό,τι άλλο φανταστούν, σε δασκάλους, καθηγητές, διευθυντές μήπως δεν  θα είναι καλυμμένοι, λόγω του πιο πάνω  κακού προηγούμενου, με βάση αυτή την παρεξηγημένη «ελευθερία έκφρασης;»

Ποιος και πώς θα σταματήσει τώρα την κατρακύλα;

* Τέως   Επιθεωρήτρια   Δημοτικής   Εκπαίδευσης




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










1214