Την κεφαλή του Πρόδρομου επί πίνακι και ...κόλλας


ΤΗΣ ΛΟΥΚΙΑΣ ΒΟΥΡΓΙΑ- ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ  *

Ζήσαμε όλοι τις μέρες που πέρασαν, τον σάλο που ξέσπασε αναφορικά με την οδηγία του Υπουργείου Παιδείας να αφαιρεθεί η επίμαχη κόλλα από το βιβλίο Αγγλικών της Β΄ Λυκείου.

Θα μπορούσε κάποιος αρχικά να πει σιγά τα λάχανα, για μια κόλλα τώρα μιλάμε. Μες την υπερβολή -για μια κόλλα-, ακόμη και το Υπουργικό Συμβούλιο θα μελετούσε τον καλύ τερο τρόπο τινά διαχείρισης. Ως να μην έχει αυτός ο τόπος μύρια τόσα σοβαρά προβλήματα .

Ένα σίγουρα απαράδεκτο λάθος εξ αρχής ήταν το γεγονός ότι δόθηκε η οδηγία στους καθηγητές να σχίσουν  αυτοί, την εν λόγω κόλλα. Άδικο, γιατί μήπως αυτοί έφταιγαν; Για έμπειρους λειτουργούς του Υπουργείου Παιδείας, θα έπρεπε λογικά, να ήταν αναμενόμενο ότι θα ξεσπούσε φοβερή αντίδραση, η οποία σαφώς θα είχε τον ανάλογο αρνητικό  αντίκτυπο στο πρόσωπο του Υπουργού. Μιλούμε με βάση την απλή κοινή λογική του μέσου πολίτη, μη φανταστείτε ψηλή κριτική σκέψη.

Διότι, πρακτικά, πόσους καθηγητές Αγγλικών έχει ένα σχολείο , πόσους μαθητές; Τα βιβλία θα ήταν πολλά. Γιατί να καθήσει ένας καθηγητής ν ΄αρχίσει να σχίζει κόλλες, κόλλες; Δικό του ήταν το λάθος; Σε ποιο χρόνο θα το έπραττε; Η υπόλοιπη του εργασία; Αν παρ΄ ελπίδα τυχαία κάποια κόλλα δεν κοβόταν δεν θα του έκοβαν τα πόδια; Από την άλλη, δεν είναι απλό το να κόψεις μια κόλλα χωρίς να αφήσεις αποκόμματα, χρειάζεται και κάποια επιδεξιότητα, για την ευπρέπεια του βιβλίου μιλώ.

Παράλληλα είναι να απορεί κανείς, δεν μπορούσε ένας λειτουργός από τους άπειρους Συμβούλους του Υπουργείου, να σκεφθεί το πιο απλό;    Να επιστρέφονταν άμεσα στο Υπουργείο τα βιβλία, να κοβόταν η κόλλα- αν αυτή ήταν η απόφαση - από τους εγκρίνοντας το βιβλίο, αθόρυβα, κι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Και να επιστραφούν τα βιβλία πίσω, στο άψε σβήσε, χωρίς τυμπανοκρουσίες, τα εν οίκω μη εν δήμω.  

 Μήπως, τραβάει κάποιος το χαλί κάτω από τα πόδια του Υπουργού;  

Από την άλλη λέχθηκε «περί αβλεψίας», δεν το είδαν, τους ξέφυγε. Δυσκολεύομαι πάρα πολύ να πιστέψω το πιο πάνω. Κατ΄ ακρίβεια  πιστεύω ακριβώς το αντίθετο, ότι δηλαδή το γεγονός αυτό έγινε επί σκοπού. Διότι, η συνήθης διαδικασία έγκρισης ενός βιβλίου είναι η εξής: Δύο ανώτατοι λειτουργοί με ψηλή κλίμακα, Επιθεωρητές συνήθως με ειδίκευση στο γνωστικό αντικείμενο, ελέγχουν κατ ΄αρχήν το βιβλίο, το μελετούν, σίγουρα το μετροφυλλούν, ως ένας απλός πρώτος έλεγχος  .  Αφού το δουν κατά μόνας, στη συνέχεια το ξαναβλέπουν μαζί και οι δύο, το κουβεντιάζουν και στη συνέχεια συνήθως με γραπτό ενυπόγραφο υπόμνημά τους, εισηγούνται την έγκριση ή μη του εν λόγω βιβλίου στην αρμόδια επιτροπή. Βεβαίως μια επιτροπή, έχοντας ενώπιόν της μια τέτοια γραπτή εισήγηση, άμεσα εγκρίνει το βιβλίο, εμπιστευόμενη την άποψη υψηλόβαθμων στελεχών του Υπουργείου.

Άρα κάποια πρόσωπα είχαν αυτή την ευθύνη μελέτης και εισήγησης για έγκριση του βιβλίου. Το ότι σήμερα σε ψηλές θέσεις του Δημοσίου, αναδείχθηκαν πρόσωπα με αυτή τη φιλοσοφία και αλλότρια  νοοτροπία για μεγάλο μέρος του λαού, είναι ένα αναντίρρητο γεγονός, που το μαρτυρεί και το βιβλίο. Για να μην πάμε μακριά ο διευθυντής με τα σκίτσα αναμένεται ότι άνετα θα προωθηθεί στη θέση του Επιθεωρητή  ή και πιο πάνω, μιας και έχει προσόντα και αρχαιότητα και ουδέν μεμπτό εφόσον ήρθη οποιαδήποτε δίωξη. Ο καθένας ανεβαίνοντας μεταφέρει  βέβαια τις ιδέες του και επηρεάζει το παιδαγωγικό γίγνεσθαι και όχι μόνο.

Άλλη πτυχή του θέματος  είναι το πρόσωπο – στη συγκεκριμένη  σελίδα- το οποίο θεωρείται ήρωας και ηγέτης στη χώρα του και αμφιλεγόμενη  προσωπικότητα από άλλους λαούς, για τους γνωστούς λόγους, που πονούν ιδιαίτερα οποιονδήποτε μελέτησε έστω και λίγο τα πάνδεινα που πέρασε ο ελληνικός άμαχος πληθυσμός στη Μικρασιατική καταστροφή τον αφανισμό των Ποντίων, των Αρμενίων. Το αίμα ακόμη βοά «απ΄ τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά».

Το να πάρεις αυτό το θέμα, δηλαδή μιας αμφιλεγόμενης προσωπικότητας, σε παιδιά της Β ΄Λυκείου, για να το αξιοποιήσεις  δήθεν για την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης, αντηχεί ως μια άκριτη ενέργεια, που δεν πέρασε καθόλου από το κόσκινο της ελάχιστης κριτικής σκέψης. Ποια είναι τα παιδιά της Β΄ Λυκείου σήμερα; Τα πιο πολλά είναι τα αναλφάβητα, της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης, ήταν το πείραμα της τότε  Α΄ Δημοτικού, που έχοντας για παντιέρα τον λεγόμενο κριτικό αλφαβητισμό, έμειναν τα παιδιά αναλφάβητα διότι δεν μπήκε καθόλου ορθογραφία και η ελληνική γλώσσα δεν μαθαίνεται χωρίς γερή γνώση ορθογραφίας. Μάλιστα δεν δόθηκε η ανάλογη έμφαση στην ανάγνωση και γραμματική, για πρωτάκια, με αποτέλεσμα τα παιδιά να δυσκολεύονται τόσο στα Ελληνικά, ως να είναι μάθημα για εξωγήινους . Πιστεύω ότι λόγω αυτού σήμερα θα έχουμε μόνο λίγα τμήματα πλέον κλασσικών σπουδών. Ακόμη, προσπαθώντας τόσο πολύ να αναπτύξουμε την κριτική σκέψη, τα καταφέραμε ως Παιδεία – φανταστείτε - να έχουμε σχολείο παρά-πεταμένων ζώων, διότι η πλήρης αποτυχία σε κύρια μαθήματα επιφέρει τέτοια δυστυχία στον μαθητή και πλήρη  απαξίωση για τα πάντα μέχρις σημείου να πετά ζώα από τα μπαλκόνια χωρίς καμμία αίσθηση ανθρωπιάς. Άρα τα παιδιά αυτά που ελληνικά δεν ξέρουν πόσω μάλλον Αγγλικά – άλλη πονεμένη ιστορία η αποτυχία εκμάθησης ξένων γλωσσών στο δημόσιο κυπριακό σχολείο , χωρίς ιδιαίτερα - , είναι σε θέση να διαχειριστούν ένα τέτοιο θέμα για να αναπτύξουν την κρίση τους;

Θεωρώ ότι αν τελικά έμενε το βιβλίο, θα ήταν δυνατό – ναι ναι πιστέψτε το - να ρωτήσεις ένα κυπριόπουλο μετά από ένα χρόνο, πες μου έναν ήρωα κι αντί να σου πει για παράδειγμα τον Αυξεντίου ή τον Παλληκαρίδη, να σου πει το συγκεκριμένο πρόσωπο, που έμαθε στο σχολείο! Τέτοια σύγχιση, τέτοια χάλια αφού ελληνικά δεν ξέρουμε, θα το κάναμε και στα Αγγλικά;

Πολύ ωραία η φιλοσοφία για την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης , δεν διαφωνεί κανείς αλλά να βλέπουμε και το συγκείμενο!  Πού πάμε να πούμε τι;

Αν πάλι παρ΄ ελπίδα πράγματι ήταν αβλεψία κι όχι on purpose, θα ήταν προτιμότερο να υπάρξει μια δημόσια απολογία εκ μέρους των υπευθύνων με τιμιότητα διότι, τελικά δεν ήταν πολύ έξυπνο να παίξουμε το παιχνίδι της κριτικής σκέψης πάτησαν και την μπανανόφλουδα κάποιοι  καλοπροαίρετοι οφείλω να πω Ακαδημαϊκοί και δώστου κριτική επί της κριτικής.

Λέχθηκε κι αυτό: Το πράγμα ξέφυγε ορθό, διότι κάναμε τον ψύλλο κάμηλο. 

Ξέφυγε και  θα καταγγελθεί μάλιστα το θέμα στην Ευρωπαȉκή Επιτροπή Παιδείας και Πολιτισμού, όπου ξανακαταγγέλθηκε το Υπουργείο πριν λίγο για τα σκίτσα και  το’ βαλε στα πόδια μάθαμε τώρα τη στράτα, μην πάει χαμένος ο κόπος μας .  

Μια απορία: Πόσες φορές ως τώρα καταγγέλθηκε στην εν λόγω Επιτροπή, από το συγκεκριμένο πρόσωπο, το τι γίνεται κάθε χρόνο με τα βιβλία του Ριζοκαρπάσου; Φιλοσοφικό το ερώτημα.

Μήπως αυτά δεν είναι από τα  τραγικά  ανέκδοτα για γέλια και για κλάματα της Κυπριακής Δημοκρατίας; Λέει μια κρητική παροιμία: Δεν φτάνει μας χρωστούσανε μας πήραν και το βόδι. Να κι εμείς τώρα.

Εν κατακλείδι πέραν από τα πιο πάνω, το θέμα δεν μπορούσε σαφώς να αξιοποιηθεί για τον σκοπό που ειπώθηκε μιας και ήταν μονόπλευρο και  μονοδιάστατο εφόσον παρουσιαζόταν στο βιβλίο μόνο η μια όψη κι όχι αντικειμενικά και οι δύο όψεις ώστε να καλλιεργηθεί η κριτική σκέψη

Ως εκ των πιο πάνω, ορθά το Υπουργείο έπραξε, αποσύροντας  το βιβλίο, λόγω ακριβώς της μονόπλευρης, υποκειμενικής, μη αντικειμενικής  παρουσίασης που ακριβώς όχι μόνον δεν  θα βοηθούσε τα παιδιά να καλλιεργήσουν την κρίση τους αλλά θα τα σύγχυζε με απρόβλεπτες συνέπειες .

Εκτιμώ ότι η  Ευρωπαȉκή Επιτροπή σε περίπτωση καταγγελίας , έχει την απαραίτητη κριτική σκέψη να αντιληφθεί  πλήρως τη δική μας κυπριακή έκδοση κριτικής σκέψης ένθεν και ένθεν και να αποδώσει δικαιοσύνη αποδίδοντας τα εύσημα στον κ. Υπουργό για το θάρρος του εν μέσω θύελλας διαμαρτυριών, να αποσύρει το βιβλίο, γιατί ακριβώς ήταν μονοδιάστατο και μονομερές αφήνοντας απαρατήρητες όλες τις άλλες προοπτικές του θέματος. Τέτοια βιβλία που δεν καλλιεργούν την κριτική σκέψη δεν έχουν θέση στη Παιδεία μας.

Τέλος, εισηγούμαι όπως το Υπουργείο Παιδείας από τη μια να αποστείλει επιστολή στον οίκο έκδοσης του βιβλίου στην Αγγλία με επισυνημμένο έντυπο που θα ετοιμάσει το ίδιο για την άλλη όψη του νομίσματος,  δηλαδή όπως το έζησαν οι Έλληνες, οι Αρμένιοι, οι Πόντιοι κλπ, με το αίτημα όπως σε επόμενη έκδοση δημοσιευθεί επίσης στο βιβλίο, γιατί σαφώς κάθε βιβλίο στην εκπαιδευτική διαδικασία θα πρέπει να προάγει τον προβληματισμό και την ειρήνη στον κόσμο.

Κι ακόμη  εισήγηση όπως  δοθεί ως δώρο  σε όλα τα παιδιά Μέσης και τους εκπαιδευτικούς το βιβλίο «Το Νούμερο 31328» του Ηλία Βενέζη , για να ξέρουν τι έζησαν τα άμαχα γυναικόπαιδα τότε το 1922 στη Μικρασιατική καταστροφή ίσως μάθουν και κάτι χρήσιμο  στο έρμο δημόσιο σχολείο.

 Τέλος, η Γενική Ελεγκτική Υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας καλείται να διεξάγει έρευνα και να αποδώσει ευθύνες –γιατί όχι και οικονομικές-    για το ποιος /ποιοι εισηγήθηκαν και ενέκριναν ένα βιβλίο ακατάλληλο για τα παιδιά – αφού ουδόλως καλλιεργεί την κριτική σκέψη- , το οποίο μάλιστα πληρώθηκε με χιλιάδες ευρώ, από την τσέπη του φορολογούμενου πολίτη. Έτσι.

* Τέως   Επιθεωρήτρια   Δημοτικής   Εκπαίδευσης




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










2141