Νέος χρόνος, νέοι στόχοι: Ουτοπία ή νέο ξεκίνημα;


ΤΗΣ ΝΙΚΟΛΕΤΤΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ*

Αρχή ήμισυ παντός-Πλάτων 427 – 347 π.Χ

Κάθε φορά που αλλάζει ο χρόνος είναι μια χρονική στιγμή στην οποία οι άνθρωποι νιώθουν αυτοπεποίθηση για μια καινούργια αρχή.  Ο λόγος που γίνεται αυτό είναι προφανής και κατανοητός. Κάθε φορά που λέμε “πάει ο παλιός ο χρόνος …. Ας  γιορτάσουμε παιδιά”, γεννιέται ταυτόχρονα και η ελπίδα για κάτι καινούργιο, για μια αλλαγή που θα φέρει στη ζωή μας πράγματα που επιθυμούμε.  Επιθυμίες και στόχοι πολλοί, ο καθένας από εμάς έχει τους δικούς του. Αρχίζω δίαιτα, θα αρχίσω γυμναστήριο, θα αφιερώνω περισσότερο στον εαυτό μου και άλλα πολλά.

Γιατί, όμως, η αποφασιστικότητα που δείχνουμε τις πρώτες μέρες του χρόνου μένει μετέωρη και η νέα αρχή που ονειρευόμαστε δεν έρχεται ποτέ; Η θέληση μόνο δεν αρκεί και με ποιο τρόπο άραγε θα μπορούμε να οδηγηθούμε στην πολυπόθητη αλλαγή.

Αν δούμε την ουσία του πράγματος. Για να επιτευχθεί ένας στόχος θα πρέπει αρχικά να είναι εφικτός και συγκεκριμένος . Επίσης ο στόχος μας θα ήταν καλό να έχει συγκεκριμένα πλαίσια και όρια. Η αόριστη χρονική διάρκεια μας κάνει να αναβάλλουμε και να μένουμε μόνο στα λόγια.

Ένα σκεπτόμενο άτομο θα πρέπει να κάνει μια ενδοσκόπηση και να  αποφασίσει αν η αλλαγή που θέλει είναι πραγματικά δική του ή είναι κάτι που του επιβάλλει η κοινωνία, είναι δηλαδή μια εξωγενής επιρροή. Όταν είμαστε σίγουροι ότι οι στόχοι μας είναι δικοί μας, τότε προχωρούμε αμέσως στην υλοποίηση. Για αυτό θα πρέπει να επιστρατεύσουμε υπομονή και επιμονή, αρετές που είναι απαραίτητες σε κάθε προσπάθεια.

Η αποτυχία στην επίτευξη στόχων μπορεί πολύ εύκολα να μας οδηγήσει σε απογοήτευση και σε μια παθητική στάση χωρίς αυτοπεποίθηση και αυτό είναι ψυχολογικά επιζήμιο. Ακόμα και αν ένας στόχος αποτύχει είναι καλό να αναλύσουμε τους λόγους της αποτυχίας και να πάμε παρακάτω. Σημασία έχει να μην μείνουμε στάσιμοι.

Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι που πέτυχαν τους στόχους  τους τα κατάφεραν με μικρά βήματα κάθε φορά. Επιπλέον, μοιράστηκαν τις σκέψεις τους μόνο με άτομα από το περιβάλλον τους που ήξεραν πως να τους στηρίξουν.  Αποφεύγουμε επιμελώς να μοιραστούμε τους στόχους μας με ανθρώπους που θα μας αποτρέψουν και με τον τρόπο τους θα μας υπονομεύσουν. 

 Το σημαντικότερο όλων είναι να βρούμε την εσωτερική  δύναμη και να πιστέψουμε στην πρόοδο και στην εξέλιξη.  Ζούμε σε μιαν απίστευτα δύσκολη εποχή που ο καθένας από μας αναμετριέται με τον εαυτό του. Η πανδημία μας θυμίζει ίσως πράγματα που όλοι μας κάναμε αγώνα να ξεπεράσουμε ενδόμυχους φόβους, διαχείριση άγχους, θυμού, ένα μόνιμο αίσθημα αδικίας…

Τώρα είναι η στιγμή να σταθούμε δυνατοί και ακόμα σε αυτές τις δύσκολες και αντίξοες συνθήκες με την πανδημία να μας περικυκλώνει και να φαίνεται σαν ένας δρόμος χωρίς τέλος. Θα πρέπει να  βρούμε την δύναμη να αντισταθούμε στην παραίτηση και στην μιζέρια και να  θέσουμε τους στόχους μας. Οι στόχοι και οι επιθυμίες μας είναι κάτι που θα μας κρατήσει σε εγρήγορση και θα μας δώσει ελπίδα ότι θα έρθουν  καλύτερες μέρες για όλους .

*Καθηγήτρια Θεάτρου, Κοινωνικών και Επικοινωνιακών δεξιοτήτων, ηθοποιός και συγγραφέας.




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










913