Εξετάσεις, μετρήσεις, εκπαίδευση και παιδεία


ΤΗΣ ΔΡΟΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΒΑΛΑΝΙΔΟΥ*

Ορθά αναφέρει η ΟΕΛΜΕΚ στην ανακοίνωση  της για τα Τετράμηνα/Εξετάσεις- ότι οι στόχοι-δόλωμα θεωρώ- για τις εξετάσεις ΔΕΝ έχουν επιτευχθεί!

Γράφει η ΟΕΛΜΕΚ ότι με τις νέες εξετάσεις Τετραμήνων τα εξής:

  • ΔΕΝ έχουν επιτευχθεί: «βελτίωση μαθησιακών αποτελεσμάτων», «μείωση της παραπαιδείας», «αποφόρτιση της ύλης», «μείωση του άγχους και της πίεσης για τους/τις μαθητές/μαθήτριες», «αύξηση προσωπικού ελεύθερου χρόνου μαθητών/μαθητριών», «ώθηση στην αξιοποίηση των νέων ανατροφοδοτικών μορφών συνεχούς και δημιουργικής αξιολόγησης», «καταξίωση του σχολικού χρόνου στη συνείδηση των μαθητών/-τριών», «μετατροπή του σχολείου σε κοινότητα μάθησης και δημιουργία.
  • Αντίθετα έχει επιτευχθεί: η «συρρίκνωση ωφέλιμου διδακτικού χρόνου, δημιουργία ενός εξαιρετικά πιεστικού σχολικού προγράμματος που έχει αρνητικό αντίκτυπο για τις σχολικές μονάδες, τους εκπαιδευτικούς και κυρίως τους/τις μαθητές/-τριες κ.ά.»

 Η ποσοστικοποίηση των πάντων μέσα στο σχολείο είναι η γενική προσπάθεια της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής για αποδόμηση του κράτους πρόνοιας στην εκπαίδευση  (π.χ. Θάτσιερ).  Την πολιτική αυτή ακολουθούν γενικά «περικοπές» στο πλαίσιο δήθεν μιας δημοσιονομικής πειθαρχίας και θεμελίωση της λειτουργίας του σχολείου πάνω στα πρότυπα της αγοράς. Μήπως είναι τυχαίο που επικαλούνται νυν και πρώην Υπ.Παιδείας τις δαπάνες στην εκπαίδευση και την σύνδεση της με την αποτελεσματικότητα και την επιτυχία σε Διεθνείς Εξετάσεις PISA/OECD ; 

Οι διδακτικές μέθοδοι προκειμένου να ανταποκριθούν σε τυποποιημένους στόχους και στις απαιτήσεις της «εκπαιδευτικής αγοράς»,  τυποποιούνται και οι ίδιες. Οι διδάσκοντες υποχρεώνονται να μετατρέπουν τη διδασκαλία τους σε «διδασκαλία» των υπό εξέταση θεμάτων/ερωτημάτων (teaching to the test) των εξεταστικών δοκιμίων, χάνοντας έτσι την ομορφιά της παιδαγωγικής διαδικασίας της αναζήτησης, προβληματισμού, καλλιέργειας κριτικής σκέψης. Η παιδεία μετατρέπεται σε εργαλοποιημένη εκπαίδευση για εξυπηρέτηση μιας «απατηλής επιτυχίας» στη διαδικασία της αξιολόγησης-με ή χωρίς ιδιαίτερα μαθήματα. Το δε ωρολόγιο πρόγραμμα συμμορφώνεται στην ίδια διαδικασία, με κατάργηση πολλών μαθημάτων που συμβάλλουν στη γενικότερη μόρφωση των μανθανόντων, στην «παιδεία της ψυχής». Όπως συχνά έλεγε και ο Ανδρέας Καζαμίας το σχολείο δεν πρέπει να είναι σχολείο της αγοράς αλλά να είναι «αγορά του δήμου», του στοχασμού και προβληματισμού

Αυτές οι πολιτικές ΔΕΝ προσφέρουν παιδεία. Ωστόσο και δυστυχώς, δεν είναι μόνο ο νυν  Υπουργό Παιδείας κ.Προδρόμου, που μπερδεύει στις πολιτικές του τις έννοιες «εκπαίδευση» και «παιδεία». Και «εκπαίδευση» χωρίς παιδεία είναι μια «ύβρις» που  εκδικείται την κοινωνία, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Ανδρέας Καζαμίας στην ανάλυση του Μύθου της Ιφιγένειας.

Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι στην Κύπρο ήδη έχουμε υψηλά ποσοστά σε πτυχία, σε μεταπτυχιακά και σε πανεπιστημιακούς. Έφερε αυτή η τυπική απόκτηση πτυχίων-μεταπτυχιακών μέσω των κρατικών και ιδιωτικών πανεπιστήμιων, ΠΑΙΔΕΙΑ; Το ίδιο ερώτημα θέτω για την «πολυ-διαφημιζόμενη» έννοια της «αποτελεσματικότητας του σχολείου» προς τον νυν και προς όλους τους πρώην Υπουργούς Παιδείας καθώς και προς όλους τους ζηλωτές μεταρρυθμιστές της παιδείας, που επιβιώσαν σε πολλές Κυβερνήσεις και Υπουργεία, Δεξιάς και Αριστεράς: Τι είναι το σχολείο και ο στόχος-σκοπός του κύριοι;  Εργοστάσιο να μετρηθεί ο αριθμός των προϊόντων και εμπορευμάτων που παράγει και πουλά; Όλες αυτές οι πολιτικές, από τα «εθνικά επίπεδα», ως τους διάφορους «Δείκτες-στόχους» έφεραν μάθηση και παιδεία;

Δυστυχώς, και στην Κύπρο, επικράτησαν οι απόψεις-πολιτικές αυτών των «ζηλωτών μεταρρυθμιστών» που ασπάζονται συνειδητά ή μη τη θεωρία ότι ΟΛΑ πρέπει να μετρούνται σε αριθμούς, όπως επέβαλε και η πολιτική  της Θάτσιερ, με τα γνωστά αποτελέσματα σε σχολεία και κοινωνία. Και αυτή η πολιτική δεν είναι άλλη από την πολιτική του νέο-φιλελευθερισμού, που ΟΛΑ πρέπει να τίθενται στη λογική και διαδικασία της αγοράς και του κέρδους, που εργαλοποιεί τη γνώση και ουσιαστικά περιφρονεί την παιδεία. Είναι η πολιτική και ιδεολογία που θεωρεί ότι τα σχολεία πρέπει να «παράγουν» ανθρώπους για να μπαίνουν στην παραγωγή και την αγορά εργασίας, να εισέρχονται σε «αφθονία» για να ελέγχεται έτσι και η ρύθμιση μισθών-απολαβών των εργαζομένων.

Είναι η ίδια λογική «αξιολόγησης» που επιβάλλει το σύστημα PISA/OECD, το οποίο υιοθέτησε και η ΕΕ και εμμέσως επιβάλλει στα κράτη μέλη από την πίσω πόρτα μέσα από εκβιαστικές πολιτικές παροχής κονδυλίων. (Παρά το ότι στον τομέα της παιδείας ισχύει η επικουρικότητα, δηλαδή κάθε κράτος έχει το δικαίωμα να έχει τις δικές του πολιτικές στην παιδεία και ΔΕΝ έχει δικαίωμα η ΕΕ να επεμβαίνει/επιβάλλει τις πολιτικές της.)

Έτσι και στην Κύπρο, δυστυχώς, όχι για πρώτη φορά, θεοποιείται η εξέταση-αξιολόγηση και η αποτελεσματικότητα, προβάλλοντας ως μέσο για επίτευξη τους τις εξετάσεις σε όλα τα επίπεδα. Εύχομαι η ΟΛΜΕΚ και όλες οι εκπαιδευτικές οργανώσεις, μαζί με τις οργανώσεις Γονιών και μαθητών να συντονιστούν και να επιτύχουν στην κατάργηση όσο το δυνατό περισσότερων εξετάσεων για χάριν της μόρφωσης-παιδείας στον τόπο μας.

*Phd Παιδαγωγικά




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










2522