ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Ρ. ΤΣΙΑΗΛΗ*
Όταν ο σύγχρονος άνθρωπος κατανοήσει ότι το θέατρο είναι σχολείο στο οποίο πρέπει να φοιτήσουμε όλοι παράλληλα με τη ζωή, τότε θα προνοήσει το κράτος για την ανάπτυξή του. Κι όταν λέμε σχολείο μιλάμε για: γνώση, γλώσσα, ιδέες, κριτική σκέψη, αυτογνωσία, αυτοπροσδιορισμός, πολιτική σκέψη, ευσυνειδησία, ευθυκρισία, φαντασία, ψυχική και ψυχολογική βελτίωση, ανάπτυξη ηθικών αξιών
Η συζήτηση δε θα μπορούσε να αφορά μόνο στους ηθοποιούς ή τους θεατές κατά τη στιγμή μιας παράστασης. Και όταν λέμε φοίτηση παράλληλα με τη ζωή, εννοούμε ότι το θέατρο αποτελεί, μέσα από την εισήγηση ρόλων, χαρακτήρων και εναλλακτικής πραγματικότητας επί σκηνής, την εμπειρία μιας δεύτερη ζωής και κατόπιν μιας άλλης και ούτω καθεξής. Είναι ένα ταξίδι δωρεάν σε άπειρο αριθμό πιθανών εμπειριών και βιωμάτων χωρίς επιπτώσεις παρά μόνο καθάρσιο κέρδος.
Με το παρόν κείμενο γίνεται εισήγηση να αναπτυχθεί και να εξαπλωθεί η πρακτική διδασκαλία του θεάτρου τόσο στο δημόσιο σχολείο, όσο και στον ιδιωτικό χώρο, από τις εταιρείες παραγωγής και τα θεατρικά σχήματα εν είδει φροντιστηρίου. Το τετράπτυχο διδασκαλίας του θεάτρου περιλαμβάνει: υποκριτική-σκηνοθεσία-σκηνογραφία-φωτισμός, τεχνική-τεχνολογική υποστήριξη, θεωρία-ιστορία, συγγραφή θεατρικού κειμένου.
Είναι ευτυχές το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας υπάρχει έξαρση του φαινομένου, με πολλούς ηθοποιούς, σκηνοθέτες, τεχνικούς θεάτρου, θεατρικούς συγγραφείς και θεατρολόγους που μπορούν να στηρίξουν επαρκώς τη θεατρομάθεια. Επίσης μεγάλοι φορείς με μόνιμη στέγη μπορούν να εντάξουν μαθήματα στις εγκαταστάσεις τους με συνεργασίες και ικανή διαφήμιση. Πρόκειται για σοβαρή προπόνηση πνεύματος, ψυχής και λόγου, πιο σημαντική κι από τη σωματική άσκηση.
Εν κατακλείδι, το θέατρο είναι ύψιστη και συνδυαστική μορφή τέχνης και μπορεί ολιστικά να αναδιαμορφώσει την προσωπικότητα ενός εφήβου που θα το γνωρίσει εκτενώς. Δεν θα επιβιώσει όμως αν δεν αναγνωριστεί τόσο επίσημα όσο και από την ευρύτερη κοινή γνώμη η πραγματικά τεράστια αξία του.
Εκπαιδευτικός, συγγραφέας, θεατρολόγος
