ΤΗΣ ΝΑΣΙΑΣ ΤΡΙΓΩΝΑΚΗ - ΠΑΥΛΟΥ* Γλυκιά μου κόρη, Μετράω μέρες πλέον πριν φύγεις, πριν ανοίξεις τα φτερά σου για νέες περιπέτειες. Πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου το ήξερα ότι θα ερχόταν αυτή η

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ* Με αφορμή την γνωστή πλέον τοις πάσι ομιλία του Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτου θα ήθελα να θέσω τον παρακάτω θεολογικό προβληματισμό ως ένα

ΤΗΣ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ* Η απώλεια, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ανάπτυξής μας, καθώς σε κάθε εξελικτικό στάδιο καλούμαστε να την αντιμετωπίσουμε. Τόσο οι μικρές καθημερινές απώλειες όσο και το βίωμα της απώλειας μέσα από πιο τραυματικά γεγονότα, φαίνεται να αναδομούν

ΤΟΥ ΔΡΟΣ ΑΝΔΡΕΑ ΣΕΡΑΦΕΙΜ* Μαρί. 11 Ιουλίου 2011. Η μνήμη γυρνάει στον τόπο του έκρηξης ξανά και ξανά. Και σέρνει τις ίδιες εικόνες. Χωρίς να αφήνει να κλείσουν οι πληγές. Γιατί δεν

ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΣΕΡΑΦΕΙΜ* Στην Κύπρο και στην Ελλάδα (ενδεχομένως και αλλού) το επάγγελμα χρησιμοποιείται συνήθως και ως αυταπόδεικτο ηθικό κατηγόρημα. Δεν δείχνει απλώς την επαγγελματική πορεία του καθενός, αλλά αξιολογεί πολλές φορές το ήθος

ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Κ. ΠΕΡΣΙΑΝΗ* Το Σάββατο 1η Ιουνίου 2019, άρχισε επίσημα η λειτουργία του ΓεΣΥ. Της μεγαλύτερης και ουσιαστικότερης κοινωνικής μεταρρύθμισης που εισάγεται στη Δημοκρατία της Κύπρου, ενός μέτρου που μερικά χρόνια πριν φάνταζε σαν όνειρο

ΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΣ ΠΑΥΛΙΔΟΥ* Το σπίτι ήταν γεμάτο από κόσμο χθες στην κηδεία σου, αλλά η απουσία σου αισθητή, κύριε Σάββα. Έλειπες εσύ, με το μπαστούνι σου όρθιος να μας καλωσορίσεις με τη φιλόξενη πάντα διάθεσή σου. Έλειπε το γελαστό σου

ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Κ. ΠΕΡΣΙΑΝΗ* Μια ιστορία που έμεινε βαθιά αποτυπωμένη στο μυαλό μου από την παιδική ηλικία είναι αυτή που διαβάσαμε μικροί μαθητές στο δημοτικό σχολείο από το Αναγνωστικό για τον θαυμαστό τρόπο με τον οποίο εξιχνιάστηκε η δολοφονία του

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΙΚΕΛΛΙΔΗ* Μάιος … Η ανθοφορία της φύσης σηματοδοτεί την ευφορία των ψυχών. Όλη η πλάση γιορτάζει και μαζί οι καρδιές μας αγάλλονται. Μαγιάτικες εικόνες πολλές στο μυαλό μου. Από κάποια αλλοτινά χρόνια… μιας παιδικής ηλικίας.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΙΚΕΛΛΙΔΗ* Εκείνο το Πάσχα στο χωριό τίποτε δεν προμηνούσε για το επόμενο που θα ζούσαν… «Κειο το Πάσχα στο χωριό», που ‘λεγε κι ο παππούς Βασίλης, «ήταν τόσο όμορφο, τόσο ξεχωριστό και τόσο ανατρεπτικό που λες και ζούσαμε ένα