Αντιμετώπισε τον εξωτερικό εχθρό, καλλιεργώντας την εσωτερική ηρεμία


ΤΗΣ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ*

Καθώς τα κρούσματα από τον νέο κορωνοϊό σημειώνουν μια ανησυχητική αυξητική τάση, η νέα κατάσταση ήρθε και ξύπνησε το φόβο που πολλοί από εμάς κρύβαμε. Το φόβο που κοιμίζουμε καθημερινά μέσα μας με παραμύθια που λένε πως «πάντα θα είμαστε καλά», «ποτέ δεν θα πάθουμε κάποιο κακό», «οι άλλοι μπορεί να αρρωστήσουν, αλλά εμείς όχι». Το φόβο της αρρώστιας, της αδυναμίας, του θανάτου. Και αυτοί που λένε πως δεν φοβούνται, πιθανόν να φοβούνται… όμως συνεχίζουν με τις δικές τους μεθόδους να κρατούν τον εαυτό τους μακριά από την υπόθεση ότι πιθανόν να νοσήσουν, πηγαίνοντας στα πάρκα και οργανώνοντας μαζικές συναντήσεις σε περιόδους καραντίνας, υιοθετώντας μια στάση «αντίστασης». Και αρκετές φορές η «αντίσταση» στην αλλαγή, φανερώνει τη δυσκολία του ατόμου να έρθει σε επαφή με τα συναισθήματά του, να αποδεχθεί μια νέα κατάσταση και να δράσει ανάλογα. Κάπως έτσι αντιστέκονται πολλά άτομα στην παραδοχή ότι έχασαν κάτι σημαντικό: ένα αγαπημένο πρόσωπο, μια δουλειά, ένα σημαντικό αντικείμενο. Κάπως έτσι αντιστεκόμαστε σήμερα αρκετοί, που χάσαμε τη σημαντική για εμάς ρουτίνα, καθημερινότητα και χωρίς όρια μετακίνησή μας.

Σε καταστάσεις φόβου, ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει την τάση να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα και το μέλλον κάτω από έναν αρνητικό φακό. Και ενώ το άγχος και η αγωνία κατακλύζουν το σώμα μας, ο φακός αυτός γίνεται ακόμη πιο αρνητικός και σιγά-σιγά μη ρεαλιστικός. Όταν οι άνθρωποι βρισκόμαστε σε κατάσταση άγχους, εγρήγορσης, μάχης, το μυαλό μας εμποδίζεται από το να σκεφτεί, να κρίνει και τελικά να πράξει λογικά και κατάλληλα. Σε αυτή την περίπτωση, καλούμαστε να κάνουμε ένα βήμα πίσω, να παρατηρήσουμε όλες τις σκέψεις και τα σενάρια που έχουμε δημιουργήσει, να δώσουμε χρόνο στο σώμα μας να ηρεμίσει, ώστε να οδηγηθούμε σε μια πιο ρεαλιστική και ωφέλιμη κατανόηση της πραγματικότητας. Μιας αντίληψης που λέει πως «βιώνουμε μια αλλαγή και είναι φυσιολογικό αυτό να μας φοβίζει», «οι σκέψεις και τα σενάρια που φτιάχνουμε στο μυαλό, πιθανόν να έχουν κτιστεί μέσα από τον φόβο και την ανησυχία που μας κυριεύει και τελικά να μην είναι ρεαλιστικά», «υπάρχει ευκαιρία επιστροφής και επανάκτησης της χαμένης μας ρουτίνας, όμως αυτό απαιτεί δύσκολες θυσίες από όλους μας, με τη δυσκολότερη από όλες τις θυσίες, τον κοινωνικό αποκλεισμό», «εάν ακολουθήσουμε τα μέτρα πρόληψης και εμπιστευτούμε τους ειδικούς, θα είμαστε ασφαλείς».

Με αυτό τον τρόπο, θα αντιμετωπίσουμε το «εξωτερικό πρόβλημα» που ονομάζεται πανδημία, αντιμετωπίζοντας πρώτα το «εσωτερικό πρόβλημα» που ονομάζεται άγχος, φόβος, πανικός. Έτσι, καλούμαστε όλοι να αναγνωρίσουμε και να αντικρίσουμε τα συναισθήματά μας, χωρίς να τα αποφεύγουμε. Να καλλιεργήσουμε την εσωτερική ηρεμία ώστε να αντιμετωπίσουμε τον εξωτερικό πανικό. Τότε θα είμαστε πλέον έτοιμοι να χειριστούμε αποτελεσματικά την εξωτερική περίσταση με περισσότερο ωφέλιμες πρακτικές.

*Σχολική Ψυχολόγος

Μέλος Συνδέσμου Ψυχολόγων Κύπρου




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










1177