.jpg)
ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Α. ΠΟΛΗ*
Το 2020 είναι πραγματικά ένα δίσεκτο έτος για την ανθρωπότητα. Ο αριθμός των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους από τον Covit 19 είναι ήδη πενταψήφιος ενώ τα κρούσματα πλησιάζουν το μισό εκατομμύριο παγκόσμια. Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που παρόμοιες θεομηνίες έπληξαν την ανθρωπότητα. Ποιο κάτω θα δούμε κάποιες από αυτές τις τρομερές πανδημίες που η οδυνηρή μνήμη τις έχει απωθήσει στο συλλογικό ασυνείδητο της ανθρωπότητας
Η ισπανική Γρίπη
Ένα αιώνα προηγουμένως, το 1918, εμφανίστηκε μια τρομερή επιδημία γρίπης που αποδεκάτισε το 7% της ανθρωπότητας. Πρόκειται για την ισπανική λεγόμενη γρίπη, που έκανε το σφαγείο του Α΄ παγκοσμίου πολέμου να φαίνεται μάλλον ως «Παιδική ασθένεια». Ενώ στον τρομερό πόλεμο χαρακωμάτων (1914 – 1918) χάθηκαν 15 εκατομμύρια ψυχές σε τέσσερα χρόνια,( μέση απώλεια: 3,75 εκατομμύρια νεκροί κατ’ έτος ) από την επιδημία γρίπης χάθηκαν πέραν των σαράντα εκατομμυρίων σε ένα μόνο χρόνο (1918 – 1919)
Η Ισπανική γρίπη έκανε την τρομακτική εμφάνιση της στην Άπω Ανατολή. Η ονομασία της προήλθε από τις ισπανικές εφημερίδες που έκαναν τις περισσότερες δημοσιεύσεις, εφόσον η Ισπανία δεν συμμετείχε στον πόλεμο και τον τοπικό τύπο δεν απασχολούσαν οι πολεμικές συγκρούσεις. Τα θανατηφόρα συμπτώματα της ήταν: οξύ φλεγμονώδες πνευμονικό οίδημα, κυάνωση του δέρματος, Πνευμονία με οξύ αιμορραγικό οίδημα. Πιθανολογείται ότι οι πρώτοι φορείς της ήταν τα πουλιά και με κάποιο απροσδιόριστο τρόπο μεταδόθηκε στον άνθρωπο. Η μεταφορά στρατευμάτων με υπέρ συνωστισμένα πλοία από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην Ευρώπη, τον Απρίλιο του 1918 πρόσφερε το έδαφος για εξάπλωση της Επιδημίας με ρυθμό γεωμετρικής προόδου. Κατά τους τελευταίους μήνες του μεγάλου πολέμου η Πανδημία θέριζε περισσότερες ψυχές από τα κανόνια. Το θανατικό δεν έμεινε στη Γαλλία. Το Μάιο επεκτάθηκε στην Ιταλία, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γερμανία και την Ισπανία. Το τέλος του πολέμου με την επιστροφή των στρατιωτών στις χώρες τους διέσπειρε την επιδημία σε όλες τις αποικίες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας από την Ινδία, μέχρι την Νότιο Αφρική και την Νέα Ζηλανδία. Με βάση συντηρητικούς υπολογισμούς στην Ινδία μόνο πέθαναν πέντε εκατομμύρια άνθρωποι, ενώ μισό εκατομμύριο χάθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και τρία με πέντε εκατομμύρια στις χώρες της Δυτικής και κεντρικής Ευρώπης. Η Ελλάδα πένθησε μερικές χιλιάδες νεκρούς.
Η μαύρη πανούκλα του Μεσαίωνα
Στα μέσα του 14ου αιώνα, την μαύρη πενταετία 1348 – 1353, μια τρομερή πανδημία έπληξε όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Οι επιστήμονες υπολογίζουν, με βάση στατιστικούς αλγόριθμους, ότι ο παγκόσμιος πληθυσμός είχε μειωθεί κατά 20% σε πέντε χρόνια και έπεσε από 450 σε 360 εκατομμύρια. Η πανούκλα είχε δύο μορφές την βουβωνική και την πνευμονική πανώλη. Το χαμηλό επίπεδο της ιατρικής του μεσαίωνα, οι δεισιδαιμονίες, οι κακές συνθήκες υγιεινής και οι αρουραίοι βοήθησαν στην ανεξέλεγκτη μετάδοση της πανδημίας. Λέγεται ότι τα γενοβέζικα εμπορικά καράβια μετέφεραν την πανούκλα από τη Μαύρη Θάλασσα στην Ιταλία το 1348. Από εκεί σε μερικούς μήνες μεταδόθηκε σαν πυρκαγιά σε όλη την κεντρική Ευρώπη. Ως το 1349 πέρασε τη Μάγχη και τη Βαλτική και ο Χάρος θέρισε αναρίθμητες ζωές σε Αγγλία και Σκανδιναβία.
Ενώ η Καθολική Εκκλησία προσπαθούσε με δεήσεις και εξορκισμούς να διώξει το κακό, ο χάρος ανεξέλεγκτος θέριζε ανθρώπινες ζωές. Ως το 1353 που το κακό υποχώρησε, το ένα τρίτο του πληθυσμού της Ευρώπης πέθανε. Ολόκληρες περιοχές σχεδόν ερημώθηκαν. Αναφέρεται για παράδειγμα ότι το 80% του πληθυσμού της Φλωρεντίας πέθανε ως το 1353. Ο πληθυσμός της Ευρώπης έκανε τρακόσια χρόνια να επανέλθει στα προ της πανώλης επίπεδα.
Ο Covit 19 δεν είναι ανίκητος
Το παράδειγμα της Κίνας μας διδάσκει ότι ο κορωνοϊός δεν είναι ανίκητος. Δεν βρισκόμαστε στο μεσαίωνα και η Ιατρική έχει σημαντικά προοδεύσει. Αν δείξουμε πειθαρχία στα κυβερνητικά διατάγματα για περιορισμό στα σπίτια μας η αλυσίδα του θανάτου θα σπάσει, ο Covit 19 θα απομονωθεί, η επιστήμη θα τον νικήσει με τη δημιουργία ενός αποτελεσματικού εμβολίου.
Ας ελπίσουμε ότι μέχρι το Καλοκαίρι η τρομερή πανδημία θα είναι παρελθόν, ένα εφιαλτικό όνειρο που θα στοιχειώνει μόνο τον ύπνο και τη συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας.
*Eκπαιδευτικός
