ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΠΑΠΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ-ΚΑΖΑΜΙΑ*
Η νέα τάξη πραγμάτων έχει αποκαλύψει ευθαρσώς πως είναι ζωτικής σημασίας η οικουμενική συνεργασία για να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα κάθε βέλος που μπορεί να δεχθεί. Το πλανητικό μας χωριό δεν μπορεί να κατακερματιστεί γεωγραφικά, τα σύνορα δεν υφίστανται στην πραγματικότητα και όλοι οι πολίτες του χωριού αυτού, μηδενός εξαιρουμένου, γίνονται δέκτες και κοινωνοί των εκάστοτε ανατροπών που τυγχάνει να λαμβάνουν χώρα σε κάθε πιθανό και απίθανο σημείο του πλανήτη. Ως εκ τούτου, η εθνικιστική διακυβέρνηση που μπορεί να υιοθετηθεί από κάποιο κράτος, θα έχει αλυσιδωτά και τραγικά αποτελέσματα στους υπόλοιπους λαούς. Κατά παρόμοιο τρόπο και η εγωκεντρική, εγωπαθής συμπεριφορά των πολιτών έναντι των συμπολιτών τους.
Η πανδημία της εποχής μας, λοιπόν, έφερε στο προσκήνιο ένα μείζον σημασίας θέμα, που ο παγκοσμιοποιημένος τρόπος ζωής ως παραπέτασμα είχε επικαλύψει: η επιβίωση του πλανήτη μας θα επέλθει μόνο μέσω της αλληλεγγύης, του αλτρουϊσμού, του εθελοντισμού και της συνεργασίας τόσο σε τοπικό όσο και σε διακρατικό επίπεδο. Κατά συνέπεια, ο ατομικισμός, ο εγωκεντρισμός, οι μικρότητες και η εγωπάθεια επιβάλλεται να παραγκωνιστούν.
Η αμοραλιστική συμπεριφορά και οι αήθειες εμποτισμένες με ποικίλες εμπάθειες ανάμεσα στους πολίτες θα έπρεπε να καταδικάζονται συλλήβδην. Παρά ταύτα, αν και διάγουμε μια εποχή «ισχνών αγελάδων», δυστυχώς, δεν εκλείπουν φαινόμενα απανθρωπισμού, προπηλακισμού, υστεροβουλίας και ραδιουργίας. Εν μέσω της δίνης μιας πρωτοφανούς πανδημίας, κάποιοι συμπολίτες μας επαγρυπνούν ώστε να υλοποιήσουν τα καιροσκοπικά τους σχέδια, αδιαφορώντας για τις τραγικές συνέπειες μιας τέτοιας απαράδεκτης συμπεριφοράς. Αναφύεται, λοιπόν, ένα εύλογο ερώτημα: πόσο άξιος είναι ο σύγχρονος πολίτης να αναλάβει τις κοινωνικές του ευθύνες; Πόσο ικανός είναι να αντιμετωπίσει τους συγκαιρινούς Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες με αίσθημα συλλογικής ευθύνης; Πόσο έτοιμος είναι να αγωνιστεί για να περισώσει την κοινωνική συνοχή και χωρίς ολιγωρία να απομακρύνει το κουτί της Πανδώρας που ως δαμόκλειος σπάθη επικρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας;
Τα παραπλανητικά κελεύσματα της κερδοσκοπίας, του φενακισμού και της από-πολιτικοποίησης λειτουργούν ως ένας μεγάλος πειρασμός παρέκκλισης από τα προαιώνια διδάγματα των μεγάλων προγόνων μας, που πρόβαλλαν το πρότυπο του «χρηστού καγαθού πολίτη» ως βασική προϋπόθεση για την πρόοδο και ευημερία μιας κοινωνίας. Οι κλασικές αυτές αρχαιοελληνικές αξίες δεν είναι δυνατό να γίνουν βίωμα και τρόπος ζωής του σημερινού πολίτη αβρόχοις ποσί. Είναι αναγκαίο, συνειδητά το άτομο να καθυποτάξει τα ορμέμφυτα και τα γενετήσια ένστικτα. Μόνο τότε θα μπορεί να λέγεται ΆΝΘΡΩΠΟΣ.
Η αποτροπή της αδικίας, του νεποτισμού, του αριβισμού, του ρατσισμού, του κοινωνικού αποκλεισμού συνιστά προτεραιότητα για κάθε πολιτισμένη κοινωνία. Διαφορετικά, όλες οι μορφές κοινωνικής παθογένειας θα κυριαρχήσουν ανεξέλεγκτα περιθωριοποιώντας τον άνθρωπο και ανάγοντας την υποκρισία, την αναλγησία και τη μηχανορραφία ως την κορωνίδα όλων των αν-αξιών.
Απαιτείται επιτακτικά η δέσμευση όλων των συντελεστών – φορέων μιας κοινωνίας, ώστε να διασφαλιστεί η αποτελεσματική αντιμετώπιση όλων των κρουσμάτων απανθρωπιάς. Επιβάλλεται αυτά τα κρούσματα, που δρουν στην αφάνεια, υπογείως και αθόρυβα, ωσάν τα τρωκτικά, υφαίνοντας τα καταχθόνια σχέδιά τους, να εξαλειφθούν. Η καταπολέμηση κάθε στοιχείου που ενεργεί ενάντια στην κοινωνική συνοχή είναι οφειλή και χρέος όλων.
Ας μην αντιπαρέλθει κανείς είτε εκούσια είτε ακούσια τέτοιες συμπεριφορές. Ας μην παραβλέψει κανείς την απόπειρα κάποιων «δήθεν εξευγενισμένων υποκείμενων» να διαβάλουν και να αμαυρώσουν υπολήψεις. Ας μην ορρωδεί κανείς μπροστά στην αποκάλυψη της ΑΛΗΘΕΙΑΣ.
*Φιλόλογος
