This is Cyprus

ΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ*

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι γονείς, ακόμα και οι δάσκαλοι, έκαναν bullying στα παιδιά τα οποία ήταν αριστερόχειρες. Θυμάμαι έναν  συνάδελφο, ο οποίος μου εξομολογήθηκε πως στο Δημοτικό, τον χτυπούσε ο δάσκαλος του μ’ ένα ξύλο για να γίνει δεξιός.

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο Θεός είπε πως η κόλαση θα είναι στ’ αριστερά του και ο Παράδεισος στα δεξιά του. Θυμάμαι έναν ρασοφόρο, ο οποίος  χτυπούσε τη γυναίκα του και τα παιδιά του μ’ ένα ξύλο, γιατί το ξύλο βγήκε από τα δεξιά. Από τον παράδεισο.

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ο Χριστός λέει  «Μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου» και δεν λέει «Μὴ γνώτω ἡ δεξιά σου τί ποιεῖ ἡ  ἀριστερά σου».

Τελικά, το αριστερά και το δεξιά είναι ένα θέμα που απασχόλησε τους ανθρώπους από τη δημιουργία του κόσμου, τους απασχολεί σήμερα και θα τους απασχολεί μέχρι και τη Δευτέρα παρουσία όπου σύμφωνα με την Εσχατολογία της Εκκλησίας, τα πρόβατα (δίκαιοι)  θα πάνε δεξιά στον Παράδεισο και τα ερίφια (άδικοι) θα πάνε αριστερά στην Κόλαση.

Τελικά το αριστερά και το δεξιά, δεν είναι  πρόβλημα  το οποίο ανακάλυψαν οι κάτοικοι της Κύπρου χωρίζοντας τους κεντρικούς δρόμους και τις πλατείες των χωριών σε Εθνικόφρονα Δεξιά Σωματεία και Λαϊκές Αριστερές Οργανώσεις.

Αγαπητές κυρίες και αγαπητοί κύριοι,

Δεν είμαι 100% σίγουρος, αλλά ανάμεσα στους πρώτους κατοίκους του νησιού μου, θα υπήρχαν και ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ-ΣΚΟΤΙΣΜΕΝΟΙ. Αυτοί οι άνθρωποι που 1000% ασχημίζουν τον τόπο σε  κάθε εποχή. Αυτοί που έχουν αμαυρώσει πολλές από τις κεντρικές σελίδες της ιστορίας και του δικού μου του τόπου. Αυτούς, η συνείδηση του λαού, μέσα στους αιώνες, τους κατέτασσε  για χάρη της αλήθειας, αριστερά. Στην κόλαση της απαξίωσης. Αυτούς, η πολιτεία, μέσα στους αιώνες, τους κατέτασσε για χάρη του ψ-αίματος, δεξιά. Στον παράδεισο των αξιωμάτων.Αρχικά, ως ρουφιάνους, να φυλάνε θερμό-πύλες, αφουγκραζόμενοι πίσω από τοίχους σε  παλάτια. Μετά, ως τσαρλατάνους, σε θέσεις κλειδιά, ν’ ανοίγουν αλλά και να κλείνουν όλες τις πόρτες σε κάθε κυβέρνηση.

Είμαι όμως 10000% σίγουρος, πως δεν είναι αυτοί που χαρακτηρίζουν τον τόπο μου. Για τους ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΥΣ- ΣΚΟΤΙΣΜΕΝΟΥΣ, αφιερώνουν αμέτρητα λεπτά τα δελτία ειδήσεων, αμέτρητες σελίδες τα περιοδικά, ενώ πλέον κυκλοφορούν και σε συσκευασίες  στο NETFLIX.

Γι’ αυτούς τους ανθρώπους δεν θέλω καθόλου να σας μιλήσω.

Δεν είμαι 100% σίγουρος, αλλά ανάμεσά στους πρώτους κάτοικους του νησιού μου, θα υπήρχαν και ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΙ-ΑΔΙΑΦΘΟΡΟΙ. Αυτοί οι άνθρωποι που 1000% ομορφαίνουν τον τόπο σε κάθε εποχή. Αυτοί που έχουν φωτίσει πολλά από τα περιθώρια των κεντρικών σελίδων της ιστορίας και του δικού μου του τόπου.

Αυτούς, η συνείδηση του λαού, μέσα στους αιώνες, τους κατέτασσε ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ στα δεξιά. Στον παράδεισο των αφανών μα φεγγοβόλων αστεριών.

Αυτούς, η πολιτεία, μέσα στους αιώνες, τους κατέτασσε ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΑ στα αριστερά. Στην κόλαση των μεταξωτών μα κοφτερών μαχαιριών.

Είμαι  όμως 10000% σίγουρος, πως είναι αυτοί που χαρακτηρίζουν τον τόπο μου.

Για τους ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΥΣ-ΑΔΙΑΦΘΟΡΟΥΣ, τα δελτία της παραπληροφόρησης, δεν αφιερώνουν κλάσματα των δευτερολέπτων γιατί απλά δεν υπάρχει χρόνος για τους «προβατοειδείς ασήμαντους». Οι ραδιο-φΟνικοί παραγωγοί τους θεωρούν ξεπερασμένους, ενώ το NETFLIX τους θεωρεί υπέρ-εκτιμημένους.

Γι’ αυτούς τους ανθρώπους θέλω πολύ να σας μιλήσω.

Στις αρχές του 20ού αιώνα, μια ομάδα Κυπρίων γεωργών, επισκέφτηκε το Μοναστήρι της Παναγίας της Ελεούσας του Κύκκου. Η συνεχόμενη ανομβρία, φαινόμενο σύνηθες για τους άοκνους σκαπανείς των ματωμένων χωμάτων του νησιού, τους οδήγησε σε ένα απομακρυσμένο κελί ενός ασκητή που βρισκόταν έξω από την Ιερά Μονή. Μόλις έφτασαν έξω από την ταπεινή του καλύβα, φώναξαν το γέροντα να βγει να του μιλήσουν. Ο ασκητής, ένας απλός και αμόρφωτος  άνθρωπος, ενδεδυμένος με τα ιμάτια της ασημαντότητας, τους ρώτησε ποιος ήταν ο λόγος της επίσκεψής τους.

-  Γέροντα, ήρταμεν να σας παρακαλέσουμεν, για να παρακαλέσετε τη μάνα του Θεού, για να παρακαλέσει τον γιο της, για να παρακαλέσει τον πατέρα του να βρέξει.

-  Τζαι καλά  γιατί ήρτετε σε μέναν τον σσιήλλον;

-  Γέροντα, σε παρακαλούμεν, σήκωστα σιέρκα σου στον ουρανό τζαι θα βρέξει.

Μόλις ο ασκητής σήκωσε τη ψυχή, το βλέμμα, τα χέρια του στον ουρανό, γέμισε ο τόπος σύννεφα και έβρεξε ο θεός αγάπη και ξεδίψασαν η γη, τα ζώα, οι άνθρωποι.

Αγαπητοί μου

Δεν αντέχει άλλο η ψυχή των ανθρώπων της Κύπρου το γκρίζο χρώμα της διαφθοράς. Δεν είναι αυτό το χ(ρ)ώμα που χαρακτηρίζει το νησί μου.

Στο νησί μου, το φως του ήλιου δεν μπορεί να χωρέσει στους πίνακες ούτε των λαϊκών ούτε και των επισήμων  ζωγράφων, αλλά ούτε περί-ορίζεται στις γραμμές του τετραγωνισμένου κύκλου των χαμένων ποιητών.

Στο νησί μου, δεν κελαηδάνε πένθιμα τα αηδόνια. Εξυμνούν τη χαρά της ζωής και δεν σε αφήνουν να κοιμηθείς ούτε στις ακροθαλασσιές ούτε στις Πλάτρες.

Στο νησί μου, οι φωτισμένοι άνθρωποι, είναι αυτοί που δεν έχουν αίσθηση ότι υπερέχουν των άλλων ανθρώπων. Είναι οι απλοί άνθρωποι, οι ταπεινοί, αυτοί που έχουν καθαρό το μυαλό και καθαρή την καρδιά τους.

Είναι γι’ αυτούς που μίλησε ο Χριστός ότι θα αξιωθούν να δουν το Θεό και τους ονόμασε Μακάριους-Ευτυχισμένους και σ’ αυτή τη ζωή αλλά και στην άλλη.

Κανείς δεν κάνει λόγο γι’ αυτούς. Ξέρουν να κρύβονται μέχρι που η εποχή να χρειαστεί το φως τους και τότε τους φανερώνει ο Θεός.

Και είναι τότε που στο ξεχείλισμα της αμαρτίας, υπερισχύει η χάρη.

Και είναι τότε που οι αόρατοι άνθρωποι του φωτός γίνονται ορατοί.

Ανάμεσα στις τάξεις της αστυνομίας υπάρχουν και Αδιάφθοροι.

Ανάμεσα στους ρασοφόρους, όσο και αν δεν αρέσει η αλήθεια σε κάποιους, υπάρχουν  και Φωτεινοί.

Ανάμεσα στους δασκάλους, ανάμεσα στους ανώτερους και ανώτατους λειτουργούς, ανάμεσα στους καλά πληρωμένους υπουργούς, ανάμεσα  ακόμα και στους επισκόπους υπάρχουν  και Φωτεινοί και Αδιάφθοροι.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως, στις μέρες μας φανέρωσε ο Θεός τους αγίους του που τόσα χρόνια τους είχε κρυμμένους. Και έμαθαν όλοι τον Άγιο Νεκτάριο της Αίγινας,  τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη,  τον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη,  τον Άγιο Ιάκωβο τον Τσαλίκη, τον Άγιο Λουκά το γιατρό, τον Άγιο Φιλούμενο τον Κύπριο και τόσους άλλους.

Το φως, το χαριτωμένο φως, δεν είναι προνόμιο ούτε των μοναχών, ούτε των αγράμματων, ούτε των φτωχών ούτε των γερόντων ούτε των παιδιών. Πιστεύω πως το φως της ελπίδας και της αγάπης που έχουμε όλοι ανάγκη 1000000% υπάρχει δίπλα μας, κάπου κρυμμένο, υπάρχει 10000000% μέσα μας κάπου θαμμένο.

Οι μαθητές μου, τα βιολογικά μου παιδιά, όλοι οι άνθρωποι που συναναστρέφομαι, αναζητούν πλέον επίμονα το Φως στον κόσμο. Ως θεολόγος  παραπέμπω στα λόγια Του Χριστού που είπε ««ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου» όμως οι άνθρωποι δεν χρειάζονται ππαρά-πομπ€ς για το Φως. Χρειάζονται Φως.

Έχω την αίσθηση πως 100000000% ήρθε  η ώρα των ταπεινών.

Έχω την αίσθηση πως η αυτή η ώρα είναι τ-ώρα.

Γνώρισα μια τέτοια ψυχή  πριν λίγες μέρες.

Πήγα να ψάλλω σε ένα χωριό. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας κάναμε δέηση να βρέξει ο Θεός λίγη αγάπη για να ξεδιψάσουν τα άψυχα και τα έμψυχα αυτού του τόπου. Με πλησίασε μία γιαγιά που την υπολόγισα να ήταν κοντά 200 χρονών. Είχε την όψη της Ορεινής Γυνής που περιέγραφε ο Φώτης Κόντογλου στο «Ασάλευτο Θεμέλιό» του. Είχε ζωγραφισμένα στο πρόσωπό της, όλα όσα όμορφα θέλω να σας περιγράψω τα οποία πιστεύω πως είναι η Κύπρος μας.

ΑΓΝΟΤΗΤΑ

ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ

ΑΓΑΘΟΤΗΤΑ

ΚΑΛΟΣΥΝΗ

ΑΡΧΟΝΤΙΑ

ΒΑΣΑΝΑ

ΠΟΝΟΥΣ

ΧΑΜΟΓΕΛΟ

ΧΑΡΑ

ΕΛΠΙΔΑ

ΔΙΑΚΡΙΣΗ

ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ

ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ

ΦΙΛΟΘΕΙΑ

ΟΜΟΡΦΙΑ

ΕΥΓΕΝΕΙΑ

ΕΥΤΥΧΙΑ

ΕΙΡΗΝΗ

ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ

ΣΩΦΡΟΣΥΝΗ

ΚΑΗΜΟΥΣ

ΤΡΑΥΜΑΤΑ

ΑΓΑΠΗ

 Η γιαγιά είχε σταυρωμένα τα χέρια της και χαμογελώντας μου είπε:

-  Καλώς όρισες γιέ μου στο χωριό μας. Τώρα να δεις που η Παναγία μας θα βρέξει σήμερα που κλάψαμε και εμείς.

-  Τι εννοείς γιαγιά;  Εσύ γιατί έπρεπε να κλάψεις;

-   Όλοι μας λεβέντη μου πρέπει να κλάψουμε. Αν δεν βρέξουμε την ψυχή μας με τα δάκρυα της μετάνοιας και ξεδιψάσουν τα σωθικά μας από τη Χάρη του Θεού, πως θ’ ανοίξουν οι ουρανοί για να βρέξει;

Για να κλάψει ο ουρανός και να πέσουν οι σταγόνες  του στη γη, πρέπει γιε μου να κλάψει πρώτα η γη. Πρέπει να κλάψουμε εμείς οι ίδιοι.

-  Γιαγιά  έτυχε  ξανά να παρακαλέσεις τον ουρανό;

-   Ναι γιε μου. Με πήρε η μάνα μου στο Μοναστήρι της Παναγίας του Κύκκου όταν ήμουν νεαρό κορίτσι. Δεν είχε βρέξει για πολύ καιρό. Όλοι οι χωριανοί μάζεψαν λεφτά  και βάλανε ένα λεωφορείο και πήγανε στο μοναστήρι. Με πήρανε και μένα μαζί τους. Εγώ τότε ήμουνα περίπου δέκα χρονών και θυμάμαι τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια. Μόλις τέλειωσε η λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας μας, έβρεξε τόσο πολύ που δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Πρώτα όμως κλάψαμε πολύ για τα κρίματα μας. ‘Έβλεπα τη μάνα μου και τη γιαγιά μου να κλαίνε και έκλαιγα κι εγώ μαζί τους. Είναι τούτο που δεν κάνουμε σήμερα γιε μου. Περιμένουμε τον ουρανό να βρέξει αγάπη, λεφτά, δικαιοσύνη και εμείς κοιμόμαστε. Ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε γιε μου.

-  Ναι γιαγιά έχεις δίκαιο.

-  Τι δουλειά κάνεις λεβέντη μου;

-  Είμαι δάσκαλος γιαγιά.

-  Τι δάσκαλος είσαι;

-  Είμαι θεολόγος.

-  Να πεις στα μωρά στο σχολείο σου ότι ο Θεός είναι ζωντανός. Και να παρακαλούν τη μάνα του Χριστού γιατί αυτή παρακαλεί  το γιό της κι αυτός τον πατέρα του και έτσι ότι θέλουμε γίνεται πάντα.

-   Ευχαριστώ γιαγιά θα τους το πω. Δώσε μου την ευχή σου.

-   Την ευχή του Χριστού και της Παναγίας να έχεις κι εσύ και οι μαθητές σου και όλος ο κόσμος.

Αγαπητοί μου

Ότι πιο φωτεινό έχει η Κύπρος μας είναι 100000000%  οι Άγιοί της.

Από τον Απόστολο Αντρέα, οποίος είναι ακόμα σταυρωμένος στο ακρωτήρι του και καρτερικά μας περιμένει, μέχρι τον  Άγιο Νεόφυτο, ο οποίος είναι ακόμα ζωντανός στην εγκλείστρα του και πατρικά μας υπομένει.

This is Cyprus

*Θεολόγος Εκπαιδευτικός

Τεχνική και Επαγγελματική Σχολή Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, Μακάριος Γ' Λευκωσίας

Υ.Γ(1)

Cyprus

Ο τόπος ο βασανισμένος.

Ο άνυδρος.

Ο τόπος ο ευλογημένος.

Ο άγιος.

Cyprus

Το νησί που το βάφτισαν… της Αφροδίτης.

Και το ερωτεύτηκαν όλοι.

Το νησί που  ξανά-βάφτισαν …των Αγίων.

Και το σταύρωσαν όλοι.

Cyprus

Μας βάφτισαν… παιδιά του Διόνυσου.

Του οινοπνεύματος.

Μας ξανά-βάφτισαν… παιδιά του Χριστού.

Του πνεύματος.

Cyprus

Εμείς βαφτίσαμε τους εαυτούς μας…

Ανθρώπους του κρασιού.

Εμείς ξανά-βαφτίσαμε τους εαυτούς μας…

Ανθρώπους του αίματος.

Εμάς τα σταφύλια μας κρέμονται σε σταυρωμένα κλήματα.

Είναι για τους Μυστικούς τους Δείπνους.

Στο τραπέζι του Δείπνου οι μισοί καθόμαστε αριστερά.

Οι άλλοι μισοί καθόμαστε στα δεξιά.

Όλοι πίνουμε από την ίδια κούπα.

Και ο Θεός.

Και οι άνθρωποι.

Και ο προδότης.

Υ.Γ(2)

Θα ήθελα να μπορούσα να ζωγραφίσω τα πιο πάνω λόγια, όμως δεν ξέρω να συνδυάζω τα χρώματα και να φτιάχνω σχέδια όπως κάνω με τις λέξεις φτιάχνοντας προτάσεις. Αν μπορούσα όμως θα το έκανα 10000000000%. Γνωρίζοντας εξ αρχής πως οι πίνακές μου θα με έβαζαν σε μπελάδες, θα έπαιρνα με χαρά το ρίσκο, γιατί οι αλήθειες των καλλιτεχνών, στην Cyprus των ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΩΝ – ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ, ξεπερνούν τις λεπτές γραμμές των (αν)ηθικών  οριζόντων.