ΤΗΣ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ ΣΤΥΑΛΙΑΝΟΥ
Ιδιαίτερο προβληματισμό προκαλεί το περιστατικό επίθεσης που δέχθηκε ο 13χρονος μαθητής, από δύο άλλους μαθητές 13 και 15 ετών με αφορμή διαφωνία που είχε προηγηθεί σε ένα διαδικτυακό παιχνίδι στο οποίο συμμετείχαν. Φυσικά, δεν είναι τώρα που οι ειδικοί ψυχικής υγείας προειδοποιούν για το αρνητικό αντίκτυπο μερικών ηλεκτρονικών παιχνιδιών και εισηγούνται τη σωστή χρήση, μέσα από την οριοθέτηση και την επίβλεψη των παιδιών. Απόδειξη, ο υψηλός αριθμός περιστατικών που το Τμήμα Ενδονοσοκομειακής Νοσηλείας Παιδιών και Εφήβων χειρίζεται, τα οποία ως βάση έχουν την εξάρτηση στα ηλεκτρονικά και τις επιθετικές συμπεριφορές.
Και ενώ παρατηρείται μια αύξηση στη χρήση των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και της εγκληματικότητας, τα παιχνίδια συνεχίζουν να είναι «μόδα», να δίνονται με χαμηλή επίβλεψη, σε παιδιά μικρότερης ηλικίας ενώ τα περισσότερα από αυτά έχουν το ηλικιακό όριο των 16 ετών… Καταλήξαμε ακόμη σε ομαδικές δραστηριότητες παιδιών να οργανώνονται υπαίθρια παιχνίδια προσομοίωσης των πιο γνωστών ηλεκτρονικών παιχνιδιών, και να προσφέρονται στα μικρά παιδιά ως δραστηριότητες ψυχαγωγίας, αναπτύσσοντας παιδικές χαρές με όπλα και επιθέσεις συνοδευόμενα από γέλια μικρών και μεγάλων…
Αν προσεκτικά αναλύσουμε τη ψυχολογία των εν λόγω παιχνιδιών, θα παρατηρήσουμε ότι αποτελούν δραστηριότητες που κατεξοχήν προάγουν την επιθετικότητα και την προβάλλουν ως επίτευγμα, που τοποθετούν τα παιδιά σε μια συνεχή εγρήγορση και δεν αφήνουν αποθέματα λογικής σκέψης.
Ποιοι είναι όμως οι φταίχτες; Ποια είναι τα αίτια της παραβατικότητας παιδιών και εφήβων; Φυσικά, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια αποτελούν ένα σημαντικό αιτιακό παράγοντα, αλλά όχι τον μοναδικό… Όλοι φταίμε….
Είναι πλέον εύκολο και καθημερινό, ένα παιδί να παρατηρήσει έναν πολίτη που καταπατά τους νόμους και η συμπεριφορά του δεν τυγχάνει συνέπειας. Γονείς να δουλεύουν αμέτρητες ώρες ενισχύοντας την αξία της απόκτησης των υλικών αγαθών και λειτουργώντας εις βάρος του ποιοτικού χρόνου με την οικογένειά τους. Το σχολικό σύστημα, που δίνει έμφαση στην ακαδημαϊκή επιτυχία και επίτευξη και αφήνει ακαλλιέργητα απαραίτητα στοιχεία της προσωπικότητας. Που δεν είναι εξοπλισμένο με προγράμματα πρόληψης και παρέμβασης της κρίσης, που αδυνατεί να χειριστεί με αποτελεσματικότητα τους νταήδες του κάθε σχολείου λαμβάνοντας υπόψη και τις δικές τους ανάγκες και αδυναμίες…
Η επιθετικότητα των παιδιών και εφήβων αποτελεί το σύμπτωμα ενός ανώτερου προβλήματος, το οποίο όλοι μας, καθημερινά συντηρούμε και ενισχύουμε.
*Σχολική Ψυχολόγος
Υποψήφια Διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας
Μέλος Συνδέσμου Ψυχολόγων Κύπρου
