ΤΗΣ ΝΙΚΟΛΕΤΤΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ*
Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο. Αυτή η ρήση αποδίδεται στον Μαχάτμα Γκάντι ο όποιος δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Ήταν Ινδός πολιτικός στοχαστής και επαναστάτης. Όπως όλα τα αποφθέγματα και οι συμβουλές που διαβάζουμε κατά καιρούς μπορεί να επιδέχονται διαφόρων ερμηνειών, ο καθένας από εμάς αντιλαμβάνεται τα πράγματα ανάλογα με τις δικές του προσωπικές εμπειρίες και βιώματα. Ωστόσο υπάρχουν και θέματα που δεν σηκώνουν αμφισβήτηση όπως είναι η απαλλαγή από τον μίζερο τρόπο σκέψης.
Όταν άρχισα να ασχολούμαι με τον υπέροχο και μαγικό κόσμο της επικοινωνίας και των κοινωνικών δεξιοτήτων κατάλαβα ότι το πρώτο βήμα για την αλλαγή και την καλυτέρευση της ποιότητας της ζωής μας είναι η απαλλαγή από τις λανθασμένες πεποιθήσεις και, κατ’ επέκταση, του μίζερου τρόπου σκέψης. Στην προσπάθεια μου να βοηθήσω τους ανθρώπους γύρω μου να δουν την ζωή με περισσότερη αισιοδοξία έπεσα πάνω στον τοίχο της άρνησης και της μιζέριας, έναν τοίχο κτισμένο με πολύ γερά υλικά, ποτισμένο με πίκρες, ματαιώσεις και απογοητεύσεις.
Μόλις τους πεις ότι θα πρέπει να κάνουν δουλειά με τον εαυτό τους, ότι υπάρχουν αμέτρητα εργαλεία και ειδικοί για να σε βοηθήσουν να απαλλαγείς από το αχρείαστο στρες που μακροπρόθεσμα κάνει κακό στην υγεία και επιβουλεύεται την ποιότητα ζωής σου, αρχίζουν οι δικαιολογίες. Οι πιο συχνές: “Μα είναι δύσκολο, ναι αλλά εγώ έτσι είμαι δεν μπορώ να αλλάξω, δεν γίνεται …εγώ είμαι αγχώδης και ευαίσθητός άνθρωπος, δεν μπορώ να αλλάξω και το χειρότερο είναι αργά πια”.
Μπορείς, όμως, να αλλάξεις έστω και δύο ώρες πριν πεθάνεις όπως λέει χαριτολογώντας η γνωστή ψυχοθεραπεύτρια Μαρία Κανδεράκη. Το σύνδρομο της βολικής μιζέριας είναι ο εύκολος δρόμος. Η ευτυχία θέλει κόπο και τόλμη, η μιζέρια είναι πανεύκολη, η κλάψα, η επίρριψη ευθυνών ακόμα πιο εύκολη και συνάμα εθιστική. Φταίνε όλοι, φταίει που δεν έχω μέσο, φταίει η ζωή που είναι άδικη και δεν έχει σταματημό αυτή η κατηφόρα. Δεν εισηγούμαι σε καμία περίπτωση να γίνουμε θιασώτες της τοξικής θετικότητας και να ζούμε σε ροζ συννεφάκι, αντίθετα θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε ρεαλιστές, βλέπουμε τις αλήθειες αλλά τις αντιμετωπίζουμε όμως με δύναμη και αποφασιστικότητα.
Mε το να αναγνωρίζουμε τις αδικίες που συμβαίνουν γύρω μας, δεν σημαίνει ότι πρέπει να εστιάσουμε σε αυτές και να γεμίσουμε την ψυχή μας με αρνητικά συναισθήματα με αποτέλεσμα να μην πιστεύουμε στη δύναμη της αλλαγής και της επιτυχίας. Η αληθινή ευτυχία είναι αυτή που πηγάζει από μέσα μας. Θέλει κουράγιο και δουλειά, θέλει να έρθουμε αντιμέτωποι με τους προσωπικούς μας δαίμονες και να βγούμε από την ζώνη άνεσης μας. Για να ξεκολλήσεις από τον βάλτο όπου βουλιάζεις, έστω και αν δεν το καταλαβαίνεις καμιά φορά, θα πρέπει να βρεις την δύναμη να ρισκάρεις. Η μιζέρια έχει πολλά πρόσωπα και έρχεται σε πολλές μορφές σαν χαμαιλέοντας και γίνεται εμμονή ,ανακυκλώνει συνέχεια τις ίδιες χιλιοειπωμένες κουβέντες και τα ίδια συναισθήματα μειονεξίας και απαισιοδοξίας που κουβαλούν μαζί τους.
Ο μίζερος άνθρωπος είναι σαν να ζει σε μία εσωτερική φυλακή όπου κλείστηκε μόνος του από φόβο για την χαρά της ζωής. Μέσα στο μυαλό του λειτουργεί η πεποίθηση ότι κανένας δεν ζηλεύει έναν κακομοίρη ή μια κακομοίρα. Έτσι νιώθουν προστατευμένοι χωρίς να καταλαβαίνουν ότι έτσι εξουθενώνονται ηθικά και συναισθηματικά με αποτέλεσμα να μπαίνουν συνέχεια στην θέση του ανθρώπου που δεν τον υπολογίζει κανένας με άμεσες και αμέτρητες αρνητικές συνέπειες. Η μιζέρια, σαν τρόπος σκέψης, βλάπτει σοβαρά την αυτοεκτίμηση και αφαιρεί την δυνατότητα να προοδεύσουμε στην ζωή.
Πετάξτε στο καλάθι της λήθης την μιζέρια που σας βραχυκυκλώνει και δεν σας αφήνει με ηρεμία να κάνετε στόχους και όνειρα πραγματικότητα. Η ευτυχία θέλει κότσια, θέλει να μάθεις να παίρνεις χαρά και από μικρά καθημερινά πράγματα. Πάρτε την ζωή στα χέρια σας, πάρτε την ευθύνη για τις επιλογές και τις πράξεις σας .
Η ευτυχία είναι ένα αέναο ταξίδι … Αν την θέλεις πολύ και την κυνηγάς θα την βρεις στην μορφή που σου ταιριάζει. Μην αφήνεις την ζωή να σε προσπερνά επειδή φοβάσαι να ρισκάρεις. Σήκω και πες, φτάνει πια με την μιζέρια δοκίμασε να αντλήσεις από κάπου φως και ελπίδα. Οι γιορτές των Χριστούγεννων είναι μια θαυμάσια ευκαιρία. Έστω και σε συνθήκες πανδημίας, τώρα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται να βρούμε την χαμένη μας αισιοδοξία.
Μια αγαπημένη μου ρωσική παροιμία λέει: “Όποιος δεν ρισκάρει δεν πίνει σαμπάνια”.
*Καθηγήτρια Θεάτρου, Κοινωνικών και Επικοινωνιακών δεξιοτήτων, Ηθοποιός και συγγραφέας.
