ΤΟΥ ΔΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ*
Με δεδομένες τις σύγχρονες παιδαγωγικές μεθόδους, οι οποίες έχουν ως στόχο να συμβάλουν ουσιαστικά στην απόκτηση γνώσεων, ικανοτήτων, δεξιοτήτων από τους μαθητές και ταυτόχρονα να εντάξουν τους μαθητές στην ομαλή διαδικασία κοινωνικοποίησης, θα πρέπει όλοι όσοι έχουμε ταχθεί να υπηρετούμε την Παιδεία να επανεξετάσουμε το θέμα της στασιμότητας. Θα πρέπει να το δούμε στη βάση της ωφέλειας που μπορεί να αποκομίσουν τα παιδιά που υστερούν σε κάποια μαθήματα λόγω διαφόρων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν, χωρίς φυσικά να ευθύνονται αυτά τα ίδια.
Είναι επιβεβαιωμένο πως μαθητές οι οποίοι παραμένουν στάσιμοι λόγω ελλείψεων σε γνώσεις σε κάποια μαθήματα, όταν επαναλαμβάνουν τις ίδιες τάξεις είτε στο Γυμνάσιο είτε στο Λύκειο είτε στην Τεχνική Εκπαίδευση δεν αποκτούν, επαναλαμβάνοντας τις τάξεις, τις γνώσεις που αναμένει το εκπαιδευτικό σύστημα, ώστε να συνεχίσουν στις επόμενες τάξεις με σιγουριά. Αντίθετα, ένας αριθμός από αυτούς τους μαθητές, οι οποίοι κλείνουν 15 χρόνια ζωής, εγκαταλείπει το σχολικό περιβάλλον και συνήθως ούτε καν εργάζεται. Εάν ακόμη ακολουθήσουν αυτοί οι πρώην μαθητές κάποιο επάγγελμα από αυτή τη νεαρή ηλικία μετατρέπονται σε αντικείμενα εκμετάλλευσης. Μία σημαντική μερίδα αυτών των παιδιών καταλήγει σε παραβατικές συμπεριφορές και παράνομες δραστηριότητες. Ας δούμε τα στατιστικά στοιχεία και, αν για κάποιες πτυχές του θέματος δεν υπάρχουν καταγεγραμμένα στατιστικά στοιχεία, θα ήταν ενδιαφέρον πεδίο έρευνας για κάποιο από ταΠανεπιστήμιά μας.
Με τα παραπάνω δεδομένα καταδεικνύεται η επιτακτική ανάγκη να προχωρήσουμε σε μελέτη για προαγωγή των μαθητών οι οποίοι υστερούν γνωσιολογικά σε κάποια μαθήματα στις επόμενες τάξεις, μεταφέροντας στο ενδεικτικό τους το βαθμό που έχουν πάρει στο προηγούμενο έτος για το μάθημα που υστερούν.
Το μέτρο αυτό εκτιμώ πως θα απαλλάξει τα παιδιά αυτά από το άγχος λόγω της αδυναμίας τους σε κάποια μαθήματα, θα απαλλάξει τους γονείς τους από το τρέξιμο στα φροντιστήρια και από τα έξοδα των φροντιστηρίων, θα απαλλάξει τους εκπαιδευτικούς από την ταλαιπωρία της προετοιμασίας και της διόρθωσης διαγωνισμάτων σε ελάχιστο χρονικό διάστημα που έχουν να επιτελέσουν τεράστιο έργο σε ελάχιστο χρόνο.
Με την κατάργηση της στασιμότητας είναι δυνατό να περιορίσουμε σε μεγάλο βαθμό φαινόμενα βίας, παραβατικότητας, σεξουαλικών και άλλων παρενοχλήσεων από τους μεγαλύτερους σε ηλικία μαθητές προς τους μικρότερους μαθητές και μικρότερες μαθήτριες που φοιτούν στις ίδιες τάξεις.
Είναι γνωστό πως όλοι οι απόφοιτοι μαθητές Γυμνασίων, Λυκείων, Τεχνικών Σχολών, όποτε θέλουν, μπορούν να μελετήσουν και να παρακαθίσουν σε γραπτές εξετάσεις στα σχολεία από τα οποία αποφοίτησαν, ώστε να βελτιώσουν τον βαθμό τους σε μαθήματα που επιθυμούν και ως εκ τούτου τον γενικό βαθμό απολυτηρίου. Συνεπώς, καμία επίπτωση που προκύπτει από την αποφοίτηση ενός παιδιού με χαμηλότερο βαθμό από τον βαθμό της βάσης δεν μπορεί να υπάρξει είτε εάν επιθυμεί σε μεγαλύτερη ηλικία να φοιτήσει σε Πανεπιστήμια είτε διότι χρειάζεται τον βαθμό για επαγγελματικούς σκοπούς.
Τα οφέλη για το σύνολο του εκπαιδευτικού συστήματος θα είναι και περισσότερα και ποιοτικότερα. Φυσικά, δεν πρέπει να καταργηθεί η στασιμότητα στις περιπτώσεις των απουσιών των μαθητών. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, διότι είναι διαφορετικό ένα παιδί να μην βασανίζεται, αλλά να βοηθάται από το εκπαιδευτικό σύστημα να προχωρήσει, αφού δεν ευθύνεται αυτό για μαθησιακές αδυναμίες που έχει και διαφορετικό να δέχεται εποικοδομητικά τις συνέπειες των αρνητικών του πράξεων και ενεργειών εξαιτίας απουσιών λόγω παραβατικών συμπεριφορών, που θα έχουν ως συνέπεια την εφαρμογή της εκπαιδευτικής νομοθεσίας που αφορά τις απουσίες.
Θεωρώ πως ήρθε ο καιρός να κάνουμε εποικοδομητική συζήτηση για το θέμα αυτό όλοι οι φορείς που έχουμε ταχθεί από τον νόμο να υπηρετούμε την Εκπαίδευση και να πάρουμε την τολμηρή αυτή απόφαση, η οποία θα πάρει πολύ πιο μπροστά την Παιδεία του τόπου μας. Παρόμοια παραδείγματα υπάρχουν, με αντίστοιχα μέτρα και σύγχρονες αποφάσεις, και σε άλλα εκπαιδευτικά συστήματα, τα οποία θεωρούνται πολύ ανεπτυγμένα.
*Βουλευτής Αμμοχώστου
