ΤΟΥ ΔΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ*
Οι Κύπριοι Πολίτες, διαχρονικά ζούσαν στο εξωτερικό για μεγάλες περιόδους. Οι λόγοι ήταν ποικίλοι, κυρίως για σπουδές, για εργασία, για επαγγελματικούς και επενδυτικούς λόγους αλλά και για οικογενειακούς. Μία κατάσταση πολύ φυσιολογική, η οποία με το ξέσπασμα της κρίσης έγινε μία κατάρα. Οικογένειες έχουν χωρισθεί, άνθρωποι είναι στην απομόνωση της ξενιτιάς, πεινούν, δεινοπαθούν, ασθενούν, χωρίς να έχουν τη γνήσια αρωγή από τους δικούς τους ανθρώπους. Φοιτητές εγκαταλελειμμένοι από τα πανεπιστήμια τους και με το φόβο μήπως εκδιωχθούν από τις πανεπιστημιακές εστίες και να απειλούνται με έξωση από τους φορείς των πανεπιστημιακών εστιών εάν δεν πληρώσουν.
Καθημερινά είναι τα τηλέφωνα απόγνωσης, από τα οποία ακούγεται η κραυγή φόβου, αγωνίας, πανικού. Καθημερινά είναι τα τηλέφωνα από ανθρώπους που έχουν βρεθεί σε κάθε γωνιά του πλανήτη και η τραγική αυτή συγκυρία τους άφησε μόνους κι αβοήθητους. Καθημερινά είναι τα τηλέφωνα από ανθρώπους, που είναι άρρωστοι και έχουν απομονωθεί στο εξωτερικό. Καθημερινά είναι, επίσης, τα τηλέφωνα από ανθρώπους, που βρίσκονται στο εξωτερικό, οι οποίοι έχουν μολυνθεί από τον Κορωνοϊό και ψήνονται στον πυρετό, χωρίς ιατρική βοήθεια, χωρίς να υπάρχει σύστημα περίθαλψης. Αυτή δυστυχώς η κραυγή αγωνίας, έχει δημιουργηθεί, ως απότοκο της εξάπλωσης της πανδημίας και των μέτρων που έχουν ληφθεί, με σκοπό τον περιορισμό των μολύνσεων.
Είναι σημαντικό, να υπερασπίζουμε το δικαίωμα των ανθρώπων για την υγεία τους, σημαντικότατο, όμως, είναι να υπερασπιζόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενεργώντας άμεσα και αποφασιστικά. Όμως, δε θα γενικεύσω την αναφορά μου σε άλλες ομάδες ανθρώπων, γι’ αυτό θα περιοριστώ στο δικαίωμα αυτής της ομάδας των πολιτών, που βιοπαλεύει στο εξωτερικό, εντελώς εγκαταλελειμμένη. Το δικαίωμα αυτών των Κυπρίων πολιτών και φοιτητών για την προστασία τους, τόσο από την πανδημία, όσο και από την εγκατάλειψη, θα πρέπει να διασφαλισθεί εξίσου με τους υπόλοιπους Κύπριους πολίτες και φοιτητές.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όλες οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν εφαρμόσει προγράμματα επαναπατρισμού. Έχουν ήδη επαναπατρίσει τους πολίτες τους, σεβόμενες τα δημοκρατικά και ηθικά θέσμια, για την προστασία των πολιτών τους και μάλιστα αυτό έχει γίνει εντός των πλαισίων της διαχείρισης της κρίσης.
Το επιχείρημα ότι θα εισαχθούν μολυσμένα άτομα, τα οποία θα οδηγήσουν το σύστημα υγείας της χώρας μας σε κατάρρευση, μπορεί να ακούγεται πολύ ορθολογιστικό αλλά είναι ταυτόχρονα απόλυτα λανθασμένο, εάν λάβουμε υπόψιν μας την υποχρέωση της Συντεταγμένης Πολιτείας, για την προστασία των πολιτών της. Αυτό το οποίο σήμερα χρειάζεται να γίνει είναι ένα οργανωμένο πρόγραμμα σταδιακού επαναπατρισμού και ουσιαστικής στήριξης για το σύνολο των εγγεγραμμένων πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας στις χώρες όπου διαμένουν τώρα προσωρινά. Σίγουρα είναι αδύνατος ο άμεσος επαναπατρισμός όλων των Κυπρίων πολιτών και φοιτητών, γι’ αυτό επιβάλλεται η στήριξή τους και κυρίως η ιατρική περίθαλψή και η ψυχολογική ενίσχυσή τους.
Η πρότασή μου έρχεται ως αρωγός στις προσπάθειες της συντεταγμένης πολιτείας και αφορά, φυσικά, την άμεση και σταδιακή, με πλήρη οργάνωση, έναρξη επαναπατρισμού του συνόλου και τη σωστή διαχείριση των προβλημάτων των Κυπρίων πολιτών και φοιτητών που βρίσκονται απομονωμένοι στο εξωτερικό. Επίσης, θεωρώ, πως η παράλληλη και ταυτόχρονα ξεχωριστή λειτουργία Κέντρου Υγείας για τους επαναπατριζόμενους συνανθρώπους μας, όχι μόνο δε θα επιβαρύνει τα ήδη πάσχοντα νοσηλευτήριά μας λόγω του πλήθους των ασθενών, αλλά με σωστό προγραμματισμό θα δύναται να ενισχύσει τις αντοχές του υφιστάμενου συστήματος υγείας.
*Πρόεδρος της Επιτροπής Παιδείας της Βουλής, βουλευτής ΔΗΣΥ Αμμοχώστου
