ΤΟΥ ΜΟΡΦΑΚΗ ΣΟΛΟΜΩΝΙΔΗ*
Ανεξαρτήτως ηλικίας, μικροί και μεγάλοι, καλούμαστε να προσαρμοστούμε και να μελετήσουμε τα νέα δεδομένα που βρίσκονται γύρω μας. Τα παιδιά από την ηλικία των έξι χρόνων, στην πλειοψηφία τους, έχουν πρόσβαση και αποκτούν εμπειρίες στη χρήση των tablets, των έξυπνων κινητών τηλεφώνων, των ηλεκτρονικών υπολογιστών και επεξεργάζονται προγράμματα και εφαρμογές με μεγάλη επιτυχία.
Δυστυχώς όμως, τα αναλυτικά προγράμματα και κατ' επέκταση το εκπαιδευτικό σύστημα που εφαρμόζει το ΥΠΠΑΝ, αγνοεί τις αλλαγές που γίνονται γύρω μας, και συνεχίζει να κάνει αυτό που έκανε τόσα χρόνια ανενόχλητο! Να αδιαφορεί και να αδυνατεί να ακολουθήσει τις εξελίξεις.
Μάρτιος 2020: Η πανδημία του Κορωνοϊού παραλύει τη Δημόσια εκπαίδευση! Σταματούν όλα και το ΥΠΠΑΝ διαβεβαιώνει τους πάντες ότι θα βρεθεί λύση για την εκπαίδευση των παιδιών και ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας. Όντως μετά από μερικές μέρες, προτείνουν την εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Μεγάλη ανακούφιση για τους γονείς!
Έλα όμως που δυστυχώς οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν εκπαιδευτεί για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση…
Η ειρωνεία βέβαια ήταν ότι εδώ και χρόνια υπήρχε κάποια υποτυπώδης τεχνολογική υποδομή στα σχολεία και ότι ένας μικρός αριθμός εκπαιδευτικών είχε εκπαιδευτεί για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, χωρίς όμως να τους δοθεί η ευκαιρία να εκπαιδεύσουν άλλους ή να την αξιοποιήσουν στη διδασκαλία τους.
Εδώ έρχεται το μεγάλο γιατί. Γιατί να χάνονται τόσες ευκαιρίες και γιατί να μην ακολουθούμε τις αλλαγές που γίνονται γύρω μας; Γιατί να βολευόμαστε με τις αναχρονιστικές διαδικασίες; Γιατί δεν δόθηκε η ευκαιρία στους εκπαιδευτικούς να επιμορφωθούν και να μπορούν να αξιοποιήσουν την εξ αποστάσεως εκπαίδευση ΠΡΙΝ να τη χρειαστούν;
Η πανδημία, μας έπιασε αδιάβαστους ξανά, έφερε στην επιφάνεια τις αδυναμίες και τα κενά που υπάρχουν στο απαρχειωμένο εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Χάθηκε πολύτιμος εκπαιδευτικός χρόνος, μέχρι να αντιληφθούν ότι η εξ αποστάσεως εκπαίδευση δεν μπορεί να εφαρμοστεί με τον ίδιο τρόπο που εφαρμοζόταν η δια ζώσης εκπαίδευση και ούτε μπορεί να την αντικαταστήσει.
Η αλλαγή στον τρόπο διδασκαλίας προϋποθέτει αλλαγή στον τρόπο και τη φιλοσοφία της μάθησης. Με άλλα λόγια, δεν είχε νόημα να προσπαθούν να κάνουν αυτό που έκαναν (χρόνια τώρα) στην τάξη αλλά να το μεταφέρουν διαδικτυακά.
Έπρεπε να σκεφτούν τι πραγματικά είχε νόημα να κάνουν με τα παιδιά και σε ποιο πλαίσιο να διαφοροποιήσουν τις ανάγκες τους.
Αυτό θα έπρεπε να γίνει αφού πρώτα διασφάλιζαν ότι όλα τα παιδιά θα είχαν πρόσβαση σε tablets ή Η.Υ και πρόσβαση στο διαδίκτυο.
Και εδώ γίνεται ακόμα μια μεγάλη παύση...
Το ΥΠΠΑΝ καλείται άμεσα να διασφαλίσει εκατοντάδες tablets ή Η.Υ και πρόσβαση στο διαδίκτυο σε εκατοντάδες παιδιά. Δίνει προτεραιότητα στους μαθητές της Μέση Εκπαίδευση και αφήνει τη Δημοτική Εκπαίδευση στον ωκεανό με βάρκα την ελπίδα.
Η Δημοτική ακόμη περιμένει μέχρι και σήμερα... για ακόμη μια φορά γνωρίζουμε ότι το βάρος αυτό τελικά θα το αναλάβουν οι τοπικοί Σύνδεσμοι Γονέων.
Η σύγχρονη και ασύγχρονη εκπαίδευση που χρησιμοποιήθηκε για περίπου δυο μήνες πρόσθεσε επιπλέον άγχος στους γονείς αφού είχαν την ευθύνη και για τη διδασκαλία των παιδιών τους. (Να σημειωθεί ότι αρκετοί γονείς δεν είχαν ούτε το χρόνο, ούτε τις γνώσεις για να βοηθήσουν τα παιδιά τους.)
Είναι πολύ λυπηρό, άνθρωποι που ασχολούνται με την εκπαίδευση να μην είναι ευέλικτοι και δημιουργικοί και ακόμη πιο λυπηρό, άνθρωποι που είναι ευέλικτοι και δημιουργικοί να μην μπορούν να προσφέρουν.
Έφτασε πλέον ο καιρός να αυτονομηθούν οι σχολικές μονάδες και να αφήσουν τους εκπαιδευτικούς (διευθυντές, δασκάλους και βοηθητικό προσωπικό) να οργανώνουν, να δημιουργούν και να διοικούν τις σχολικές τους μονάδες.
Τα πλεονεκτήματα πολλά και σημαντικά, ευέλικτες διαδικασίες, άμεσες αποφάσεις και η κάθε σχολική μονάδα θα έχει τη μοναδικότητα της και παράλληλα θα έχει την ευκαιρία να δείξει την εργατικότητα, την δημιουργικότητα και την ευελιξία της.
Αν σήμερα οι σχολικές μονάδες ήταν αυτόνομες όλα τα σχολεία θα ήταν εξοπλισμένα με μονά θρανία, καρέκλες, σύγχρονους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, ικανοποιητικές ταχύτητες στο διαδίκτυο για να υποδεχθούν τους μαθητές χωρίς προβλήματα. Με την αυτονόμηση τα προβλήματα θα ελαχιστοποιηθούν.
Από την πρώτη στιγμή το ΥΠΠΑΝ έπρεπε:
• να δημιουργήσει ομάδες στήριξης που θα αποτελούνταν από άτομα τα οποία έχουν την τεχνογνωσία αλλά και τις ικανότητες να βοηθήσουν στο να βρεθούν εναλλακτικές λύσεις. Αυτές οι ομάδες θα έπρεπε να ετοιμάσουν πλάνα δράσεις για τη λειτουργία των σχολείων και την επάνοδο των μαθητών στις τάξεις.
• να γίνει αναθεώρηση των αναλυτικών προγραμμάτων με βάση τα νέα δεδομένα που έχουμε μπροστά μας (ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ όμως αναθεώρηση).
• με δεδομένο ότι όλες οι τάξεις σταμάτησαν τα μαθήματα από το Μάρτιο, η ύλη της κάθε τάξης να μειωθεί/διαφοροποιηθεί έτσι ώστε να μπορεί να διασφαλιστεί η καλύτερη μάθηση για τα παιδιά.
• να έχει σταθερό εκπαιδευτικό προσωπικό σε κάθε σχολική μονάδα έτσι ώστε τα παιδιά να νιώθουν ότι είναι σε ασφαλές και γνωστό περιβάλλον. Αυτό σημαίνει λιγότερες μεταθέσεις/μετακινήσεις.
Το ΥΠΠΑΝ θα ακολουθήσει τους ρυθμούς ροκ ή θα παραμείνει αδιάφορο…
*Γενικός Διευθυντής Κ.Σ. ΕΔΕΚ
