Εκπαιδευμένους συνοδούς ζήτησαν για άλλη μια φορά οι εμπλεκόμενοι Σύνδεσμοι
«Κάποιοι εκπαιδευτικοί, λόγω άγνοιας στέλνουν τους έφηβους μαθητές Λυκείου στις τουαλέτες για την ινσουλίνη τους επειδή δεν γνωρίζουν πώς γίνεται η ινσουλίνη»
Εκπαιδευτικοί, λόγω άγνοιας στέλνουν τους μαθητές στις τουαλέτες των σχολείων για να κάνουν την ινσουλίνη τους, μικρά παιδιά του δημοτικού σχολείο με διαβήτη χρειάζονται στήριξη ενώ σε κάποιες περιπτώσεις οι γονείς υποχρεώνονται να μεταβαίνουν στο σχολείο κατά τη διάρκεια των μαθημάτων προκειμένου να ελέγξουν τις μετρήσεις του παιδιού τους και να χορηγήσουν οι ίδιοι την ινσουλίνη τους.
Καταγγελίες που κατατέθηκαν στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Υγείας που για άλλη μια φορά συζήτησε σήμερα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με διαβήτη στην Κύπρο.
«Κάποιοι εκπαιδευτικοί, λόγω άγνοιας στέλνουν τους έφηβους μαθητές Λυκείου στις τουαλέτες για την ινσουλίνη τους επειδή δεν γνωρίζουν πώς γίνεται η ινσουλίνη», ανέφερε η πρόεδρος του Συνδέσμου Γονέων Παιδιών με Διαβήτη Τύπου 1 προσθέτοντας ότι για αρκετά από τα περιστατικά αυτά έχουν γίνει και καταγγελίες στο αρμόδιο Υπουργείο.
Εκπρόσωποι άλλων συνδέσμων που εκπροσωπούν τους διαβητικούς της Κύπρου ανέφεραν ότι συνοδοί παιδιών με διαβήτη που φοιτούν στη Δημοτική Εκπαίδευση δεν είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι και υποχρεώνονται οι γονείς τους να μεταβαίνουν στα σχολεία τους για να τα βοηθήσουν.
«Όλα αυτά εύκολα μετατρέπονται σε μπούλινγκ στις ημέρες μας και όλοι γνωρίζουμε ποια είναι τα επακόλουθα τέτοιων νοοτροπιών», επεσήμαναν.
Από πλευράς του ο εκπρόσωπος του Παγκύπριου Διαβητικού Συνδέσμου ανέφερε ότι «το κάθε σχολείο προδημοτικής, δημοτικής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (γυμνάσια), πρέπει να έχει Σχολικό Συνοδό, ο οποίος να είναι σε θέση να αναγνωρίζει την υπογλυκαιμία και υπεργλυκαιμία, να κάνει μετρήσεις σακχάρου του αίματος και να χορηγεί ινσουλίνη. Δεν είναι ανάγκη να έχει το κάθε παιδί τον δικό του Σχολικό Συνοδό. Σε αντίθετη περίπτωση, οι γονείς είναι αναγκασμένοι όποτε χρειαστεί να επισκέπτονται το σχολείο. Επίσης, οι δάσκαλοι πρέπει να παρακολουθούν τα παιδιά με Διαβήτη ούτως ώστε εάν παρατηρήσουν ότι δεν έχουν αυτοσυγκέντρωση, να ενημερώνουν τον Σχολικό Συνοδό, ο οποίος θα βρίσκεται εντός του σχολείου».
Προς συζήτηση τέθηκε και το ενδεχόμενο στο κάθε σχολείο, να υπάρχει κάποιο μέλος του προσωπικού που να είναι κατάλληλα εκπαιδευμένο και να μπορεί να παρέχει την απαραίτητη στήριξη στα διαβητικά παιδιά που φοιτούν στη σχολική μονάδα.
Σε ό,τι αφορά την εθνική στρατηγική για τον διαβήτη, όλοι οι εμπλεκόμενοι τόνισαν την ανάγκη για επικαιροποίηση της με το Υπουργείο Υγείας να δίνει τις δικές του εξηγήσεις.
Τέλος, για άλλη μια φορά τέθηκε προς συζήτηση το θέμα της αναγνώρισης της ιατρικής εξειδίκευσης της διαβητολογίας. Όπως αναφέρθηκε από πλευράς Ομοσπονδίας Συνδέσμων Ασθενών Κύπρου, «στην Κύπρο, ενώ έχουμε γιατρούς που διαθέτουν αυτή την εξειδίκευση, επίσημα η διαβητολογία ακόμα δεν έχει αναγνωριστεί με αποτέλεσμα ούτε και μέσω του ΓεΣΥ να μπορούν οι δικαιούχοι να απευθύνονται στους συγκεκριμένους γιατρούς για να εξυπηρετηθούν».
Από πλευράς γιατρών επεξηγήθηκε ότι το πρόβλημα δημιουργείται από τη στιγμή που οι περισσότεροι διαβητολόγοι στην Κύπρο είναι παθολόγοι, ενταγμένοι στο ΓεΣΥ ως προσωπικοί γιατροί γεγονός που εμποδίζει την πρόσβαση σε αυτούς, σε ασθενείς που δεν είναι εγγεγραμμένοι στους καταλόγους τους.
Αναφέρθηκε επίσης ότι οι διαδικασίες για αναγνώριση της διαβητολογίας ως ιατρικής εξειδίκευσης βρίσκονται σε εξέλιξη εδώ και άρα πολλά χρόνια με τους εκπροσώπους των αρμόδιων επιστημονικών εταιρειών να εξηγούν ότι για να λάβει ένας γιατρός τη συγκεκριμένη εξειδίκευση πρέπει να εργαστεί για τουλάχιστον 2 χρόνια σε εξειδικευμένη διαβητολογική κλινική.
«Εκείνο που θα μας βοηθήσει είναι η λειτουργία στην Κύπρο διαβητολογικής κλινικής στην οποία να μπορούν να εργάζονται και να εκπαιδεύονται οι γιατροί μας».
