ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ Φ. ΗΛΙΑ*
Αναμφισβήτητα, το σημαντικότερο και σπουδαιότερο καθήκον των σύγχρονων εκπαιδευτικών είναι να εμπνέουν τους μαθητές τους και συγχρόνως να τους προκαλούν θετικά συναισθήματα. Για να γίνει όμως αυτό πραγματικότητα, θα πρέπει οι εκπαιδευτικοί να καλλιεργούν την αρμονία και το συντονισμό, δημιουργώντας έτσι μια δεξαμενή θετικής ενέργειας, ώστε πρόθυμα οι μαθητές να βγάζουν προς τα έξω τον καλύτερό τους εαυτό.
Οι πράξεις και οι ενέργειες του σύγχρονου εκπαιδευτικού, τόσο στο σχολικό χώρο όσο και στην αίθουσα διδασκαλίας, έχουν μεγάλη επίδραση στους μαθητές. Ο εκπαιδευτικός στην τάξη δίνει «συναισθηματική γραμμή», αφού η άποψή του έχει μεγάλη βαρύτητα. Οι ενέργειες, οι δράσεις, αλλά και οι συναισθηματικές του αντιδράσεις, επηρεάζουν ανάλογα τους μαθητές. Επομένως, ο συναισθηματικά ευφυής εκπαιδευτικός, εμπνέει αυτοπεποίθηση, πάθος, ενθουσιασμό και ενθαρρύνει τις δημιουργικές καινοτομίες, ώστε με συνεργασία και αρμονία, να πετυχαίνουν όλοι μαζί υψηλούς στόχους.
Όλα όσα αναφέραμε πιο πάνω, αναδεικνύουν τη δύναμη και την επιρροή που έχει ο σύγχρονος εκπαιδευτικός – ηγέτης. Σε περίπτωση που ο εκπαιδευτικός αποτύχει στο βασικό και πρωτεύων καθήκον του, δηλαδή να αφυπνίσει τα συναισθήματα των μαθητών του προς την σωστή κατεύθυνση, τότε τίποτα από όσα θα κάνει δεν πρόκειται να αποδώσουν. Δυστυχώς, ο εκπαιδευτικός, ο οποίος δεν μπορεί να διαχειριστεί τον εαυτό του και τις σχέσεις του με τους άλλους, είναι καταδικασμένος στην αποτυχία. Αντίθετα, ο εκπαιδευτικός με ανεπτυγμένη συναισθηματική νοημοσύνη, που κατανοεί τη συναισθηματική του κατάσταση, που έχει αυτοέλεγχο, που είναι αισιόδοξος και κυρίως αντιλαμβάνεται τα συναισθήματα των μαθητών του, μπορεί να τους καθοδηγήσει προς την σωστή πορεία. Αναμφίβολα, αυτός ο εκπαιδευτικός, θα πετύχει τους στόχους του και θα δώσει ελπίδα και αισιοδοξία στα παιδιά, ώστε να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα.
Ο συναισθηματικά ευφυής εκπαιδευτικός γνωρίζει ότι η διαχείριση των σχέσεων, δηλαδή η ικανότητα του να καθοδηγεί και να κινητοποιεί τους μαθητές, η βελτίωση της ενσυναίσθησής του και η ανάπτυξη συνεργασίας και ομαδικότητας, οικοδομείται πάνω στα θεμέλια της αυτογνωσίας. Η αυτογνωσία, διευκολύνει τόσο τον αυτοέλεγχο όσο και την ενσυναίσθηση. Αυτές, με τη σειρά τους, συμβάλλουν στην ανάπτυξη του εξαιρετικά σημαντικού και καθοριστικού τομέα, της διαχείρισης των σχέσεων στην αίθουσα διδασκαλίας.
Κάνεις δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι γνώσεις είναι πολύ σημαντικές για τον σύγχρονο εκπαιδευτικό. Αυτό και μόνο όμως στις μέρες μας, δεν είναι αρκετό. Ο σύγχρονος εκπαιδευτικός θα πρέπει απαραίτητα να διαθέτει ψηλό δείκτη συναισθηματικής νοημοσύνης. Δηλαδή, να μπορεί να κατανοεί τα δικά του συναισθήματα, τις δυνατότητές του, τα όρια και τις αξίες του, ενώ παράλληλα να είναι σε θέση να χαλιναγωγεί τα αρνητικά του συναισθήματα, την οργή, τον θυμό και το άγχος.
Συγχρόνως, θα πρέπει να διαθέτει ενσυναίσθηση, ώστε να μπορεί να κατανοεί και τα συναισθήματα των μαθητών του. Έτσι, θα μπορέσει να τους εμπνεύσει, να τους καθοδηγήσει και να δημιουργήσει αρμονική ατμόσφαιρα, τα οποία θα του επιτρέψουν να πετύχει τους στόχους του. Με την ανάπτυξη της συναισθηματικής του νοημοσύνης σε ψηλά επίπεδα, ο σύγχρονος εκπαιδευτικός, θα έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει θετικά τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά των παιδιών, με στόχο πάντα τη δημιουργία υπεύθυνων και δημιουργικών ανθρώπων.
Ο εκπαιδευτικός λοιπόν θα πρέπει να εξελίσσεται και να αναπτύσσεται συνεχώς. Η ανάπτυξη της συναισθηματικής του νοημοσύνης είναι υψίστης σημασίας γιατί έτσι θα μπορέσει να εμπνεύσει τους μαθητές του, ώστε να ξεδιπλώσουν τα κρυμμένα τους χαρίσματα και να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους. Μόνο εάν πιστέψουμε στον εαυτό μας, εργαστούμε σκληρά και μεθοδικά, αλλά κυρίως, αν «βγούμε από το καβούκι μας», θα αξιοποιήσουμε στο μέγιστο τις δυνατότητές μας. Μόνο έτσι οι σύγχρονοι εκπαιδευτικοί θα μπορέσουν να προσφέρουν ποιοτική εκπαίδευση και θα δώσουν ελπίδα στα παιδιά, ώστε να ξεκλειδώσουν τις απεριόριστες ικανότητές τους.
*Διευθυντής ΤΕΣΕΚ Πάφου
