Διάλεξη στην Α΄ ΤΕΣΕΚ Λευκωσίας για την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας


Ευφροσύνη Μαντά-Λαζάρου: «Τι δίνει η ποίηση και τι παίρνει;»

Με τη φιλόλογο και  βραβευμένη ποιήτρια Ευφροσύνη Μαντά-Λαζάρου είχαν την ευκαιρία να συναντηθούν και να συνομιλήσουν οι μαθητές και οι μαθήτριες των Θεωρητικών Τμημάτων της Α΄ ΤΕ.Σ.Ε.Κ. Λευκωσίας (12.02.2020) στην Αίθουσα Συνεδριάσεων της σχολής.  
    Στη δημιουργική συνεισφορά της Ευφροσύνης Μαντά-Λαζάρου (εργαζόταν έως πριν λίγα χρόνια ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση της Κύπρου) αναφέρθηκε εισαγωγικά ο Β.Δ. και Συντονιστής Φιλολόγων Γιώργος Κ. Μύαρης. Σχολίασε το ευρύ ποιητικό και πεζογραφικό της έργο (κρατικό βραβείο ποίησης 2012: Ο Νώε στην πόλη) ως έργο φορτωμένο με κοινωνικό λυρισμό και με ευαισθησία λυτρωτική, από το 2002, όταν εξέδωσε για πρώτη φορά.

Ως συμμετοχή στον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας και  ως κορύφωση των δράσεων του σχολείου, στο πλαίσιο του «Δεκαπεν-θημέρου Ελληνικής Γλώσσας», δόθηκε η διάλεξη «Τι δίνει και τι παίρνει η ποίηση».  Ο στίχος της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ, η οποία πρόσφατα πέθανε, επελέγη ως  τίτλος της διάλεξης ,  για να  τονισθεί η στενή και ουσιαστική  σχέση ανάμεσα στην πραγματική ζωή, στη διττή λειτουργία της γλώσσας (κυριολεξία και μεταφορά- αναφορική και ποιητική γλώσσα), στις ανάγκες των σημερινών νέων για  ουσιαστική επικοινωνία και παρέμβαση στην κοινωνική ζωή.

     Η γλώσσα και η ποίηση, η ομορφιά και η συνειδητή στάση στη ζωή έχουν θέση καθοριστική στην πορεία της ζωής κάθε νέου. Δεν πρόκειται να εξαντληθούν ως προς τούτο η σημασία και η επίδραση που ασκούν τα αντιπολεμικά στοιχεία της ποίησης του Ομήρου έως και τα πλούσια συναισθήματα των στίχων του Διονύσιου Σολωμού. Δεν θα παραγνωριστεί η αγωνιστική παρουσία των ποιητών στις κρίσιμες καταστάσεις των πολέμων, αλλά και η υπαρξιακή αμηχανία ή/και αγωνία των στίχων ακόμη και των «δύσκολων», των «ερμητικών» ποιημάτων.  Στις μέρες μας, οι ποιητές σμιλεύουν με τη γλώσσα και την έμπνευσή τους απαντήσεις στους φόβους για την καταστροφή ανθρώπων και πολιτισμών από τους πολέμους και την προσφυγοποίηση, για τις ανατροπές στη ζωή από τα σκληρά γεγονότα της  παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.  

Με αναφορές σε ποιήματα της Φροσούλας  Κολοσιάτου, της Έλενας Τουμαζή-Ρεμπελίνας της Αγγέλας Καϊμακλιώτη και της ιδίας, πλαισίωσε η ομιλήτρια τα παραδείγματα και τις απαντήσεις της στα ερωτήματα των μαθητών γύρω από τη σύγχρονη κυπριακή ποίηση, για  τον ελεύθερο στίχο και τη ρυθμικότητα των «τσιαττιστών», για τις επιδράσεις Ελλήνων συγγραφέων στην παγκόσμια λογοτεχνία.

  Αίσθηση προκάλεσε η ανάγνωση του ποιήματος της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ

«Τι δίνει η ποίηση και τι παίρνει;»

Τι δίνει η ποίηση και τι παίρνει;
Όταν κάτω από το βάρος κάποιου σύννεφου
όλο το μέσα σου σώμα γέρνει
όταν ένα μόνο βλέμμα παλιές πληγές ξύνει
όταν μια νέα αναπηρία καινούριες πληγές ανοίγει
όταν τα φανάρια τ’ ουρανού σε κοντινή απ’ το μέλλον σου απόσταση λάμπουν
κι όλα τ’ αποθέματα ζωής που ’χεις συλλέξει δεν φτάνουν
όταν σε βασανίζει μια θλίψη που δεν ήρθ’ ακόμα
όταν ο πόνος δεν έχει όνομα ούτε χρώμα
τότε αγγίζει η ποίηση σαν χέρι τρυφερό το μέτωπο σου
και σε κάνει να πιστεύεις ότι είναι υψηλός ο σκοπός σου
ότι οι στίχοι σου δεν τελειώνουν με τη ζωή σου
ότι η ποίηση είναι η λογοδοσία της ψυχής σου.
Πιάνεις τότε την πένα
και νομίζεις πως γίνεσαι ένα
με την ωραιότητα και την αθανασία,
όμως η ποίηση ποια σου ζητάει θυσία;
Τι θέλει γι’ αντάλλαγμα;
Μονάχα ένα πράγμα.
Απ’ τη γη που κατοικείς
τίποτα μην απαιτείς.
Ούτε η πραγματικότητα να σε ανταμείψει
να σε πλουτίσει
μ’ αιώνια δεσμά να σε δέσει
ή να ’ναι εκείνη όπως σ’ εσένα αρέσει.
Ένα μόνο να λαχταράς
να ’ναι ακόμα γύρω σου η πραγματικότητα και να την αγαπάς
να ’ναι εκεί
και ας είναι αγέλαστη, ας είναι και στριφνή.




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










956