ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΒΩΝΙΑΤΗ*
Τί εστί γυνή; Από τον αρχαίο τραγωδό Ευριπίδη μέχρι τον Σίγκμουντ Φρόϋντ, η γυναικεία προσωπικότητα, αποτυπώθηκε δια μέσου των χρόνων, πολλές φορές με απαξίωση, άλλες με χιούμορ και άλλες με θαυμασμό.
Η μεγαλύτερη ερώτηση που δεν έχει απαντηθεί ποτέ είναι: “Τί θέλει μία γυναίκα;” Σίγκμουντ Φρόϋντ, (1856-1939, Αυστριακός ψυχίατρος). Και, όμως, εμείς οι γυναίκες ξέρουμε τι θέλουμε και πολύ καλά μάλιστα!
Από τα πολύ αρχαία χρόνια, την Προϊστορική Περίοδο (ως 2,500 π.Χ.), η Μητριαρχία ήταν η πρώτη μορφή κοινωνικής οργάνωσης των ανθρώπων, με κοινωνιολογικό, πολιτικό και θρησκευτικό χαρακτήρα. Η γυναίκα-μητέρα είχε κυρίαρχη θέση στην οικογένεια και κοινωνία, ήταν η αρχηγός του γένους όπου οποιαδήποτε κληρονομικά δικαιώματα μεταβιβάζονταν στα θηλυκά μέλη της κάθε οικογένειας. Σε ορισμένους λαούς όπως τους Τούαρεγκ και τους Ιροκουά, διατηρείται μέχρι σήμερα ο θεσμός της Μητριαρχίας. Κατάλοιπα Μητριαρχικής δομής, υπάρχουν και στον Ιουδαϊσμό. Τα παιδιά θεωρούνται ότι είναι Εβραίοι αποκλειστικάκαι μόνο αν η μητέρα τους είναι Εβραία.
Όμως, πώς αντιμετωπίζεται η γυναίκα σύμφωνα με το σύγχρονο τρόπο ζωής; Η γυναίκα δίνει ζωή που είναι το απόλυτο δώρο στην ανθρωπότητα και η μητρική φροντίδα που είναι ανιδιοτελής αγάπη. Αλλά άραγε θεωρείται το “ωραίο” φύλο ισότιμο ή έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε;
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας πρωτογιορτάστηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1909 στη Νέα Υόρκης, ως Εθνική Ημέρα της Γυναίκας, με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.( Το περιστατικό αυτό αμφισβητείται σήμερα από μερίδα Αμερικανών Ιστορικών). Από τότε μέχρι σήμερα η Γυναίκα είναι πάντα παρούσα σε όλους τους κοινωνικούς, πολιτικούς, εθνικούς αγώνες σε όλον τον πλανήτη.
Δυστυχώς ο δρόμος προς την ισότητα δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, ακόμη και οι γυναίκες αμείβονται κατά μέσο όρο 13,7% λιγότερο έναντι των ανδρών στην Κύπρο.
Ακόμη υπάρχει φυλετικός διαχωρισμός, ειδικά σε θέσεις κλειδιά με ηγετικά καθήκοντα, όπως π.χ. στο Κοινοβούλιο, ή ακόμη ονειρευόμαστε τη μέρα που θα εκλεγεί η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Οι εργοδότες δεν επενδύουν τόσο σε γυναίκες υπαλλήλους, γιατί επικρατεί ο φόβος ότι μετά από δημιουργία οικογένειας, η γυναίκα θα τα “παρατήσει” ή δεν θα είναι τόσο αφοσιωμένη στην εργασία της, πράγμα που φυσικά δεν υφίσταται. Η Κυβέρνηση οφείλει να δρομολογήσει και να δημιουργήσει καλύτερες συνθήκες εργασίας για τη γυναίκα. Παράδειγμα, ο κυβερνητικός συνασπισμός της Φινλανδίας αποτελείται από πέντε κόμματα, που έχουν όλα επικεφαλής γυναίκες. Η ενίσχυση της ισότητας μεταξύ των φύλων, ήταν μέσα στους στόχους της Φινλανδικής Κυβέρνησης. Η άδεια μητρότητας παρέχεται και στους πατέρες εξίσου το ίδιο διάστημα με τις μητέρες.
Σε χώρες του Τρίτου Κόσμου, ακόμη παντρεύονται ανήλικα κορίτσια που υπόκεινται σε βιασμό σώματος και ψυχής, πράγμα ανήθικο και ανήκουστο για την εποχή μας.
Η γυναίκα είναι διαφορετική από τον άνδρα αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η διαφορετικότητα και η όποια διαφορετικότητα, δεν απαιτεί ισότητα, σεβασμό και αποδοχή. Η γυναίκα παγκοσμίως έχουν μόνο τα τρία τέταρτα των δικαιωμάτων που έχουν οι άνδρες, σύμφωνα με τη μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας που δόθηκε στη δημοσιότητα.
«Αν οι γυναίκες είχαν ίσες ευκαιρίες (με τους άνδρες) το οποίο θα τους επέτρεπε να επιτύχουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους, ο κόσμος θα ήταν όχι μόνο πιο δίκαιος, αλλά θα ευημερούσε περισσότερο» σημείωσε η Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, προσωρινή Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Για τους σκεπτόμενους ανθρώπους, ένα είναι το συμπέρασμα:
Aν αλλάξει η νοοτροπία ανδρών και γυναικών προς τις γυναίκες, και αν καλλιεργηθεί από μικρή ηλικία ο σεβασμός, η εκτίμηση προς τη γυναίκα, τότε θα σταματήσουν οι φυλετικές διακρίσεις και θα μάθουμε να ζούμε μαζί ισότιμα και πιο αρμονικά.
*
*Εκπαιδευτικός Μέσης Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης
Υπουργείο Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας
