Σε κλίμα συγκίνησης πραγματοποιήθηκαν την περασμένη Παρασκευή 4 Απριλίου στην ΤΕΣΕΚ Πάφου τα εγκαίνια έκθεσης αντικειμένων υπό τον γενικό τίτλο «Μνήμης σπαράγματα – η φωνή των μικρών πραγμάτων». Πρόκειται για αντικείμενα που διασώθηκαν μαρτυρώντας τη βίαιη φυγή των προσφύγων κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής του 1974.
Τα εγκαίνια τέλεσε ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Γιαννάκης Ομήρου ο οποίος στον σύντομο χαιρετισμό που απηύθυνε, συνεχάρη την ΤΕΣΕΚ Πάφου για την πρωτοβουλίας της ενώ αναφέρθηκε στη σημασία της εκδήλωσης η οποία όπως είπε «θυμίζει και αναδεικνύει την ιστορική μας ρίζα, την πολιτιστική μας κληρονομιά και το ανεξόφλητο χρέος προς την πατρίδα». Πρόσθεσε επίσης πως «τα αντικείμενα που οι πρόσφυγές μας έφεραν μαζί τους στο ταξίδι της πικρής προσφυγιάς είναι τα ιερά κειμήλια των ακατάλυτων δεσμών με τη γη που τους γέννησε και τους μεγάλωσε, για να θυμίζουν, όχι απλώς την αγάπη για τους τόπους τους, αλλά κυρίως τον άσβεστο πόθο της επιστροφής.»
Στα εγκαίνια παραβρέθηκαν ο βουλευτής του ΔΗΣΥ Πάφου Χαράλαμπος Πάζαρος και ο αντιδήμαρχος Πάφου Άγγελος Ονησιφόρου ενώ συγκινητική ήταν η παρουσία κατόχων των αντικειμένων που εκτίθενται. Χαιρετισμό στους παρευρισκόμενους απηύθυνε και ο Διευθυντής της ΤΕΣΕΚ Πάφου Θεόδωρος Ηλία.
Για την ιδέα της έκθεσης μίλησε η φιλόλογος Ελίζα Χριστοφόρου η οποία παρουσίασε τα εκθέματα και αναφέρθηκε στη σημασία τους, στις μικρές ιστορίες, τη συναισθηματική φόρτιση και τους συμβολισμούς που κουβαλούν τα αντικείμενα αυτά μέσα στο πέρασμα του χρόνου.
Η έκθεση, που θα παραμείνει ανοικτή για κοινό και μαθητές μέχρι και την Παρασκευή 11 Απριλίου, πραγματοποιείται στη βιβλιοθήκη της ΤΕΣΕΚ Πάφου, στο πλαίσιο της συμπλήρωσης 50 χρόνων από το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή του 1974 και είναι εμπνευσμένη από τις τραυματικές μνήμες και τις αναμνήσεις που ξυπνούν μέσα από τα αντικείμενα που διέσωσαν οι εκτοπισμένοι κατά τη βίαιη φυγή από τα σπίτια τους, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1974.
Τα κλειδιά του σπιτιού, μια τσάντα με είδη πρώτης ανάγκης, μια μικρή βαλίτσα που θα χωρούσε μια ολόκληρη ζωή, ένα παιδικό παπουτσάκι, ένα πάπλωμα…
Τα μικρά ασήμαντα αντικείμενα γίνονται μάρτυρες, αποκτούν φωνή για να πουν τη δική τους ιστορία. Την ιστορία των χεριών που τα κράτησαν και τα διέσωσαν. Σημαντικά και ασήμαντα αντικείμενα, χρήσιμα όπως το όρισε η συνθήκη, ίσως και άχρηστα στο πέρασμα του χρόνου, που όμως η μοίρα θέλησε να γίνουν πολύτιμα και μοναδικά. Φορτισμένα με τη στιγμή της μεταφοράς τους, τη συγκίνηση της διαδρομής τους, την ανάμνηση της χρησιμότητας τους… Προορισμένα, πια, να θυμίζουν εκείνη τη μέρα και να σηματοδοτούν τον πόθο, την προσμονή και την ελπίδα για να επιστρέψουν στην αρχική τους θέση. Ακόμα κι όταν οι κάτοχοι τους θα έχουν φύγει…
Για την υλοποίηση και την επιτυχία της έκθεσης δούλεψε μια μεγάλη ομάδα εκπαιδευτικών και μαθητών της ΤΕΣΕΚ Πάφου τους οποίους αξίζει να συγχαρούμε τόσο για το άψογο αποτέλεσμα και την πρωτοβουλία όσο και για το ομαδικό πνεύμα με το οποίο έφεραν εις πέρας το συγκινητικό αυτό εγχείρημα.
