ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΤΑΣΟΥ*
Αφορμή για το κείμενο που ακολουθεί αποτέλεσε χτεσινή αναφορά του υπουργού Παιδείας και Πολιοτισμού κ. Κώστα Καδή: «Μέσα από τη λειτουργία κατάλληλα διαμορφωμένων προγραμμάτων, προσφέρεται η δυνατότητα για ταχεία εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας σε αλλόγλωσσους μαθητές» (Paideia-News, 1/2/2017). Για όσους βρίσκονται εκτός της εκπαίδευσης, «νεοεισερχόµενος» είναι ο αλλόγλωσσος µαθητής που εγγράφεται για πρώτη φορά σε ∆ηµόσιο Σχολείο Μέσης Εκπαίδευσης και του οποίου η μητρική γλώσσα δεν είναι η Ελληνική και δεν κατέχει επαρκώς την Ελληνική Γλώσσα (Εγκύκλιος ΑΦ 7.1.19/6). Η έννοια του «επαρκώς» μεταφράζεται από το λίγο έως το καθόλου. Σε ένα Λύκειο Μέσης Εκπαίδευσης που τρέχει ένα πρόγραμμα για «νεοεισερχόμενους» παραχωρούνται τέσσερις περίοδοι (4 x 45 λεπτά) για διδασκαλία των Νέων Ελληνικών. Τις υπόλοιπες 31 περιόδους της βδομάδας οι νεοεισερχόμενοι μαθητές ακολουθούν το πρόγραμμα του τμήματος στο οποίο τοποθετούνται μαζί με τους υπόλοιπους μαθητές.
Το ερώτημα είναι κατα πόσο οι νεοεισερχόμενοι μαθητές στο Λύκειο μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα. Το πόσο γρήγορα μπορούν να την μάθουν είναι εκτός συζήτησης.
Στην πλειοψηφία τους οι νεοεισερχόμενοι δεν κατέχουν καθόλου την ελληνική γλώσσα και στην ουσία είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις όπου αυτοί οι μαθητές καταφέρνουν να μάθουν τη γλώσσα σε βαθμό που να τους επιτρέψει να φοιτήσουν στη συνέχεια ως κανονικοί μαθητές. Τα παιδιά αυτά τοποθετούνται σε ένα τμήμα, παρακολουθούν μαθήματα σε γλώσσα που δεν κατανοούν, αδυνατώντας να ενταχθούν στην ομάδα και να συμμετέχουν ενεργά. Αν έχουν την τύχη να δημιουργήσουν φιλίες και να συναναστραφούν με άλλους μαθητές, τότε ίσως να έχουν μια ευκαιρία να πετύχουν κάποιο θετικό αποτέλεσμα. Στην αντίθετη περίπτωση παραμένουν σε ομάδες με ομοεθνείς τους, γεγονός που τους απομακρύνει περισσότερο από τον στόχο της εκμάθησης της γλώσσας.
Οι τέσσερις περίοδοι (ώρες φιλολόγου) που παραχωρούνται στο σχολείο πρέπει να καλύψουν τις ανάγκες όλων των νεοεισερχομένων μαθητών, αυτών που είχαν ενταχθεί στο πρόγραμμα στην Α’ Λυκείου και φοιτούν στην Β’, αυτών που μπαίνουν στο πρόγραμμα την τρέχουσα χρονιά αλλά και όποιου άλλου παιδιού εντάσσεται στο πρόγραμμα κατα τη διάρκεια της χρονιάς. Αυτό, εκ των πραγμάτων, δημιουργεί μια ομάδα μαθητών με μεγάλη διαφορά στο επίπεδο γνώσης της ελληνικής γλώσσας, που μαζί με τον μεγάλο αριθμό παιδιών στην ομάδα, αποτελούν εμπόδιο στην επίτευξη του στόχου. Να σημειωθεί πως κάποια από τα παιδιά όχι μόνο δεν καταλαβαίνουν καθόλου ελληνικά, αλλά ούτε αγγλικά.
Το πρόγραμμα «νεοεισερχομένων» αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα για το πώς αντιμετωπίζονται διάφορα θέματα από το αρμόδιο Υπουργείο. Οι θεωρίες και οι σχεδιασμοί στο χαρτί απέχουν πολύ από τις πραγματικότητες των σχολείων και δεν πρόκειται να λύσουν τα σοβαρά προβλήματα της εκπαίδευσης.
*Διευθυντής Λυκείου
