28η Αυγούστου- η μέρα που κοιτάξαμε επιτέλους ουρανό


ΤΗΣ ΡΕΒΕΚΚΑΣ ΣΙΕΚΚΕΡΗ*

Αγαπητοί μου φίλοι, θυμηθείτε εκείνη την υπέροχη μέρα ακριβώς ένα χρόνο πριν, θυμηθείτε την λαοθάλασσα των εκπαιδευτικών που ξεχύθηκε στους δρόμους, όχι για να διεκδικήσει μια ώρα εδώ και μια ώρα εκεί, αλλά για να ξαναδώσει κύρος και υπόσταση στον εκπαιδευτικό κόσμο, για να θυμίσει σε κάποιους που έκαναν μπακαλίστικους λογαριασμούς για θέματα παιδείας για μας, χωρίς εμάς, ότι το επάγγελμα του εκπαιδευτικού είναι λειτούργημα.

Τι ήταν νομίζετε εκείνο που έκανε τόσες χιλιάδες εκπαιδευτικών να διαδηλώσουν ενάντια στα μονομερή και ετσιθελικά σχέδια του Υπουργείου Παιδείας για περαιτέρω υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου;  Ήταν, κατά την ταπεινή μου γνώμη, κάτι που συνοψίζω σε μια λέξη μόνο : Aγανάκτηση …. Αγανάκτηση για τον τρόπο που η κυβέρνηση θέλησε να καλύψει τα σκάνδαλα του συνεργατισμού … ( Μακαρίτες παππούδες και γιαγιάδες … πάρτε το επιτέλους απόφαση και μην τρίζετε στους τάφους σας… ο συνεργατισμός πέρασε στην ιστορία και τα δάνεια του χωρίς αντίκρισμα σε μας…. ) και γύρισε τα φώτα της δημοσιότητας στα θέματα που εκείνη ξαφνικά δημιούργησε στο χώρο της παιδείας. Αγανάκτηση για τον τρόπο που τα Μ.Μ. Π. ( Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης ) λοιδορούσαν τους εκπαιδευτικούς λες και ήταν οι τελευταίοι εγκληματίες στον πλανήτη γη … Αλήθεια, τα δάση του Αμαζονίου να καίγαμε θα είχαμε καλύτερη αντιμετώπιση από τον τύπο και τα πολυμέσα…. Εκείνες τις μέρες καλύτερα να απέφευγες να αναφέρεις ότι ήσουν εκπαιδευτικός γιατί νά σου τα ειρωνικά χαμόγελα, τα στριφνά σχόλια, οι κακιούλες  και η αγένεια από παντού…. Γελοίο φαινότανε μια κοινωνία που είχε υποστεί κούρεμα λίγα χρόνια πριν και δεν αγανάκτησε τώρα να δακτυλοδείχνει τους εκπαιδευτικούς, λες και ήταν οι εκπαιδευτικοί υπεύθυνοι για το φρεσκοκουρεμένο της το σβέρκο… Λες και οι εκπαιδευτικοί ήταν εκείνοι με τα ιδιωτικά τζετ, το high class lifestyle, τα φευγάτα εκατομμύρια εν μία νυχτί, τις δωρεάν λιμουζίνες και τα δάνεια… χωρίς επιστροφή… Λες και οι εκπαιδευτικοί ήταν εκείνοι που ρήμαξαν ζωές και οδήγησαν ανθρώπους στην αυτοκτονία…. Ούτε για τους τραπεζίτες, ούτε για το σαθρό πολιτικό μας σύστημα δεν υπήρξε τόσος θυμός και απαξίωσή όσο υπήρξε το περσινό καλοκαίρι για τους εκπαιδευτικούς Οι δακτυλοδεικτούμενοι, οι αχαμάκκηδες που «κάθονται 2 μήνες το καλοκαίρι..» ήταν η κυρίαρχη άποψη μιας αλλοπρόσαλλης κατά τα άλλα κοινωνίας.

Και ήταν, λοιπόν, αυτή η αγανάκτηση για τη μεγαλύτερη των αδικιών που έγινε πέρσι στον κάθε εκπαιδευτικό με την μονομερή απόφαση για αποκοπές από παντού του Υπουργείου Παιδείας που σήκωσε τον ράθυμο Κύπριο, τον αμάθητο στην διαμαρτυρία εκπαιδευτικό να βγει στους δρόμους… Φτάνει πια  μια ολόκληρη πολιτεία και κοινωνία να τα βάζουν με αυτούς που έπρεπε πρωτίστως να σέβονται για τις μάχες που δίνουν καθημερινά για την μόρφωση των παιδιών τους… Μέσα σε συνθήκες που κάθε χρόνο δυσχεραίνουν την καθημερινότητα στο σχολείο  και με την παραβατικότητα να έχει προ πολλού κτυπήσει κόκκινο … Γιατί κακά τα ψέματα αλλά είμαστε δυστυχισμένοι γονείς που μέσα στον κυκεώνα των προσωπικών και οικονομικών μας προβλημάτων, μέσα στον αγώνα για επιβίωση  δημιουργούμε δυστυχισμένα παιδιά… Και αντί να σταθούμε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας και να παραδεχτούμε αυτή μας την αδυναμία που κάνει τα παιδιά δυστυχισμένα να ξεσπούν που αλλού από το δεύτερο τους φυσικό χώρο εκτός από το σπίτι τους, που δεν είναι άλλος από το σχολείο τους , τι κάνουμε; Τα βάζουμε με τους εκπαιδευτικούς…

Εκείνη λοιπόν η γιγαντιαία αγανάκτηση μας έβαλε μπροστάρηδες στους δρόμους για την αξιοπρέπεια την δική μας αλλά και του δημόσιου σχολείου… Οι συνδικαλιστικές μας οργανώσεις έδωσαν ενωμένες την μεγάλη μάχη και κέρδισαν… έδειξαν πρόσωπο κάτω από τις χειρότερες συνθήκες, συνθήκες που θα λύγιζαν ακόμα και τους πιο σκληρούς διαπραγματευτές… στάθηκαν υπεράνω των περιστάσεων και για αυτό τους συγχαίρω. Μα η λέξη κλειδί ήταν η ενότητα.

 Στις τραγικές μέρες που ζούμε στην μετά του κουρέματος εποχή όπου ότι ξέραμε για σίγουρο έχει γίνει αβέβαιο και σκοτεινό το σύνθημα «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία» φαντάζει μακρινό…. Ψωμί… ποιο ψωμί, εκείνο των καρτέλ που μας κατατάσσει ανάμεσα στο πιο ακριβοπληρωμένο ψωμί στην Ευρώπη; Θα μου πείτε φταίει η τιμή του ρεύματος και για την τιμή του ρεύματος φταίει η τιμή του πετρελαίου… και κλάφτα Χαράλαμπε… Παιδεία … χαχα, με όλα τα ευφάνταστα του Υπουργείου, με τις αλλαγές του … έλα βρε Χαραλάμπη να σε παντρέψουμε, να φάμε και να πιούμε και να χορέψουμε…. Καλέ, πέστε μας βρε παιδιά πως τα σκέφτεστε όλα αυτά… Η υπόθεση εφαρμογή των εξετάσεων τετράμηνων με τις ασάφειες της και το μεγάλο μπέρδεμα που θα δημιουργήσει θα μας  αποδείξει σωστούς δυστυχώς….Και θα δοκιμάσει το δημόσιο σχολείο ξανά… μακάρι να κάνουμε λάθος. Δεν είναι αυτοσκοπός να είμαστε εμείς σωστοί και οι άλλοι λάθος… Σκοπός είναι η  σωστή αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου … Από την άλλη , καλέ παιδιά… η γιαγιά μου η μακαρίτισσα έλεγε : «Να βλέπεις την κωλοσυρμαθκιά της κουφής.» Το θέμα είναι όλες αυτές οι απανωτές αλλαγές στα της παιδείας μας έχουν κάνει την «κουφή» ανακόντα… Να φοάστε την κωλοσυρμαθκιά του ανακόντα…. Δυστυχώς, κιόλας, ουδέν μονιμότερο του προσωρινού… Δέστε την εφαρμογή των Ν.Ω.Π. και την υποκλοπή ωρών από τέτοια μαθήματα, όπως τα Αγγλικά… τάχα θα γινόταν αξιολόγηση, τάχα θα γίνοταν αλλαγές. Και τέλος στο τρίπτυχο « Ψωμί, παιδεία, ελευθερία», ας δούμε την  ελευθερία… σε ένα νησί που τελεί υπό κατοχή εδώ και δεκαετίες για τι ελευθερία μιλάμε; Πως διεκδικείς ελευθερία όταν τα πρώτα δύο δεν υπάρχουν σωστά ουσιαστικά;

Όπως και να έχει τα θέματα της παιδείας είναι πολλά… Τα θέματα που πρέπει να χειριστεί η οργάνωση μας είναι πολλά με το συνταξιοδοτικό των μόνιμων μετά το 11 να είναι καυτή πατάτα στα χέρια των ηγούντων της οργάνωσης…Με τη δημιουργία διάφορων κατηγοριών εκπαιδευτικών, από εκείνων που θα πάρουν φουλ τα δικαιώματα τους σε εκείνους (ανάμεσα τους και εγώ) που θα «παίζουν πουρού στο κλόσμα..». Από την άλλη, πρέπει να παραδεχτούμε ότι  έγιναν πολλά με τους αγώνες μας και κακό είναι να τους μηδενίζουμε. Πήραμε πίσω όσα άδικα και μονόπλευρα μας πήραν και μέρος της αξιοπρέπειας του εκπαιδευτικού. Παλέψαμε ακόμα μια φορά για το δημόσιο σχολείο που ίσως ξανά φέτος δοκιμαστεί σκληρά, όλα έγιναν με αγώνες και στην μνήμη μας  η 28η Αυγούστου είναι μια μέρα που θα θυμόμαστε με περηφάνεια. Περηφάνεια για τον τρόπο που διαμαρτυρηθήκαμε και για την ενότητα μας σε στιγμές δύσκολες και καιρούς χαλεπούς… 28η Αυγούστου, η μέρα που επιτέλους κοιτάξαμε καθαρό ουρανό! Ενωμένοι!

*Εκπαιδευτικός Μέσης




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter











327