ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ*
Ο εκπαιδευτικός κόσμος ψήφισε όχι στα απεργιακά μέτρα. Στα σχολεία η κατάσταση είναι από τραγελαφική έως δραματική. Τα παιδιά βρίσκονται σε άγνοια και τρομερό άγχος. Δεν έχουν καταλάβει πως θα βαθμολογηθούν, πως θα αξιολογηθούν δεν υπάρχει σαφής οδηγία για το 50%, η ύλη δεν βγαίνει, κάθε οδηγία που αλλάζει την προηγούμενη συνοδεύεται από επεξηγήσεις και απανωτά τηλέφωνα σε επιθεωρητές, διευθυντές και εκπαιδευτικούς για προσαρμογή στα νέα δεδομένα.
Αναρωτιέται κανείς εντός και εκτός Παιδείας πώς άδειασε ο πέμπτος εκεί ψηλά. «- Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία, κι η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν)» Οι εκπαιδευτικοί κουτουλάνε μεταξύ τους, με τους μαθητές τους, τους διευθυντές τους ψάχνοντας λύσεις και ρωτώντας τους επιθεωρητές που απαντούν μετέωρα ανάμεσα σε εγκυκλίους και οδηγίες χωρίς σαφές πλαίσιο λειτουργίας. Σε καμιά περίπτωση το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αποτέλεσμα της πειθούς του Υπουργείου και της διαδικασίας των εξετάσεων. Δεν φαίνεται να υπάρχει διαδικασία εξετάσεων. Άλλωστε το πλαίσιο μέσα από το οποίο ξεκίνησε η ιδέα και στηρίχθηκε αρχικά έχει χαθεί προ πολλού.
Ο εκπαιδευτικοί ψήφισαν μαζικά στο δημοψήφισμα και το αποτέλεσμα ήταν εναντίον των απεργιών γιατί κουράστηκαν. Κουράστηκαν να κουβαλούν τα προβλήματα του Υπουργείου και τα απωθημένα των κυβερνήσεων. Κουράστηκαν γιατί κάθε αλλαγή που περιμένουν ότι θα οδηγήσει σε βελτίωση οδηγεί σε χειροτέρευση. Κουράστηκαν να δίνουν άλλοθι στην ανικανότητα του Υπουργείου να δημιουργήσει σαφές εργασιακό πλαίσιο και να διαμορφώσει υγιές σχολικό περιβάλλον για μαθητές και εκπαιδευτικούς. Κουράστηκαν να φορτώνονται κάθε στραβό που ξεκινά από πάνω. Ιδίως κουράστηκαν να σηκώνουν μόνοι τους το βάρος της αντίδρασης. Κουράστηκαν γιατί στην τελική έχουν και δικά τους προβλήματα να λύσουν.
Το ζήτημα των εξετάσεων λοιπόν μεταφέρεται στις πλάτες του Υπουργείου. Οι εκπαιδευτικοί διαφώνησαν, έγραψαν, συζήτησαν, προσπάθησαν να πείσουν. Η ηγεσία των γονιών σε καμιά περίπτωση δεν έδρασε με κίνητρο τη λογική και το καλό των παιδιών. Αντιθέτως παλινδρομούσε ανάμεσα στις αποφάσεις του Υπουργείου και στις πολιτικές εντολές. Ταυτόχρονα οι στρεβλώσεις, ο κακός προγραμματισμός, οι περίεργες ποσοστώσεις, οι συνεχείς αλλαγές και η αδυναμία και η ανεπάρκεια του Υπουργού να διαχειριστεί τις εξελίξεις οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση.
Οι παρατάξεις της ΟΕΛΜΕΚ διαφοροποίησαν τις θέσεις τους στο δημοψήφισμα. Τα προβλήματα όμως στα σχολεία είναι τα ίδια, η αντίληψη είναι κοινή, η βούληση για επίλυση των ζητημάτων είναι η συνισταμένη στην οποία θα πρέπει να κινηθεί η ΟΕΛΜΕΚ. Το δημοψήφισμα δεν αφήνει νικητές και ηττημένους ούτε κερδισμένο το Υπουργείο Παιδείας. Δεν ήταν αυτό το διακύβευμα. Τα δύσκολα πέρασαν, τα δυσκολότερα έρχονται. Η προσπάθεια εφαρμογής των εξετάσεων τετραμήνου έτσι όπως διαμορφώθηκαν θα αναδείξει αυτά για τα οποία φωνάζουν οι εκπαιδευτικοί.
Αλλά όσο και να φωνάζουν οι εκπαιδευτικοί δεν μπορεί το κράτος να παραδοθεί στους συνδικαλιστές. Το κράτος έχει ήδη παραδοθεί αλλού… Αλλά και γι’ αυτό οι εκπαιδευτικοί φταίνε…
*Γενικός Αντιπρόσωπος ΟΕΛΜΕΚ
