Το στοίχημα των αντικαταστατών

ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ*

Ανάμεσα στις τάξεις των εκπαιδευτικών εμφανίζονται ενίοτε κάποια παιδιά, συνάδελφοι για λίγες μέρες, συνήθως με το χαμόγελο του αγνώστου που θέλει να μάθει, θέλει να γνωρίσει ή ακόμα να νιώσει το συναίσθημα έστω και για λίγο. Οι συνάδελφοι αυτοί παραμένουν στα σχολεία από λίγες μέρες μέχρι κάποιους μήνες. Άλλοι δένονται, άλλοι δεν κολλάνε, άλλοι ξεχνιούνται αμέσως. Πολλοί από τους παλιούς πέρασαν από το στάδιο αυτό του «περαστικού», κάποιοι λίγο, κάποιοι πολύ αλλά όλοι το ξεχνάνε σαν μην συνέβηκε ποτέ. Δεν είναι και για θύμηση. Μέρες ανασφάλειας, αβεβαιότητας, πίεσης λόγω του νέου περιβάλλοντος, άγνωστο υλικό, μαθητές από διάφορα σχολεία, νέοι συνάδελφοι, νέες διευθύνσεις και άγνωστο ή ανύπαρκτο εργασιακό καθεστώς.

Αντικαταστάτης λοιπόν. Ο τζόκερ που κολλάει παντού, μπορεί να τα κάνει όλα αλλά δεν έχει φωνή, δεν έχει δικαιώματα. Γιατί να έχει άλλωστε; Αφού δεν είναι μόνιμος, αφού δεν είναι συμβασιούχος, αφού δεν είναι άνθρωπος. Κι αν αρρωστήσει το παιδί του δεν πειράζει, πού θα πάει; Γρίπη θα είναι θα περάσει. Τι πάει να πει άδεια αντικαταστάτη; Ο αντικαταστάτης δεν μπορεί να λείψει για κανένα λόγο κι αν έχει κι αν δεν έχει παιδιά. Κι αν στράβωσε από την ψύξη ή από τα βάρη… Και φυσικά κάθε βδομάδα κι αλλού. Γιατί όχι; Αναλόγως με τις ανάγκες της υπηρεσίας. Φυσικά. Ο ανθρώπινος παράγοντας είναι αδιάφορος.

Άσε και το άλλο που θέλουν να διοριστούν σε κάτι καλύτερο από αυτό που είναι τώρα. Δηλαδή από τζόκερ, να γίνουν φάντης μπαστούνι, κάπου να κολλήσουν, να βρουν άκρη, ένα δικαίωμα, μια αρχή. Και τους καλούνε σε προϋπηρεσιακή και τρέχουν αφήνοντας άλλες δουλειές και υποχρεώσεις. Ναι αλλά η αβεβαιότητα παραμένει, γιατί κανείς δεν τους λέει σίγουρα ότι θα τους διορίσει. Και μαζεύει το σύστημα αδιόριστους εκπαιδευτικούς δέκα ή και περισσότερων ετών με πείρα αρκετή και για άλλους και τους περνάει από προϋπηρεσιακή κατάρτιση με ακαδημαϊκούς που γνωρίζουν λιγότερα για τη Μέση Εκπαίδευση ή για συγκεκριμένους τομείς διδασκαλίας. Αλλά η Προϋπηρεσιακή είναι άλλου άρθρου ευαγγέλιο.

Το χειρότερο απ’ όλα όμως είναι η αντιμετώπιση από τα ανώτερα κλιμάκια. Με ποια λογική και ποια πατέντα οι νέοι αυτοί συνάδελφοι από απλοί τζόκερ, να κάνουν έξτρα αναπληρώσεις, να μη δίνονται οι ώρες υπευθύνου, να αντιμετωπίζονται ως οι τελευταίοι υπάλληλοι αντί ως άνθρωποι ή συνάδελφοι εκπαιδευτικοί; Και πως γίνεται να απαγορεύεται να εγγραφεί κάποιος άνεργος επειδή σταματάει για Χριστούγεννα, θα παραμείνει απλήρωτος δυο βδομάδες και θα συνεχίσει μετά. Εφόσον η ίδια η υπηρεσία δεν θα ήθελε να γίνει αλλαγή σε μια θέση αντικατάστασης μετά τα Χριστούγεννα για λόγους ομαλότητας της σχολικής μονάδας. Ας είναι. Μάλλον θα πρέπει να αποφασίσουν οι αντικαταστάτες να τερματίζουν την υπηρεσία τους και μετά κουτουρού όπου τους στείλουν τανάπαλιν. Και αν έχουν διαγωνίσματα ή εξετάσεις να προετοιμάσουν μέσα στις γιορτές ας τα αφήσουν στην άκρη. Και θα το πάρουν το ανεργιακό και θα ξεκινήσουν καινούργια αντικατάσταση χωρίς τις υποχρεώσεις της προηγούμενης.

Βάλε και το διαίρει και βασίλευε της Εκπαιδευτικής που κατάφερε με τη βοήθεια της βουλής μας να διορίζονται με άλλα κριτήρια οι διορίσιμοι και διαφορετικά οι διοριστέοι με τέτοιο τρόπο που να θεωρούν κεκτημένο τον διορισμό όσοι περνάνε τις εξετάσεις αλλά ο διορισμός να μην είναι σίγουρος και από την άλλη οι διοριστέοι να στηρίζονται στην προϋπηρεσία αλλά αυτή να μη λογαριάζεται.

Και όλα αυτά σε ένα σύστημα το οποίο καλούνται να υπηρετήσουν οι συνάδελφοι και να μιλήσουν για τον άνθρωπο, για τη δικαιοσύνη, τη δημοκρατία, τα δικαιώματα, ίσες ευκαιρίες, για ένα κόσμο χωρίς διακρίσεις, χωρίς ρουσφέτια, για ένα κόσμο που η διαφθορά υπερχείλισε, ο ένας θάβει τον άλλο και μόλις γυρίσουν και κοιταχτούν τα δύο τους αλληλομαλαγανιάζονται ή το αντίθετο. Που πολύ εύκολα φωτογραφιζόμαστε δίπλα στις επιτυχίες χαμογελώντας και κρυβόμαστε στα δύσκολα όταν έρθουν. Γιατί το στοίχημα των αντικαταστατών βασικά κανείς δεν το παίζει. Είναι αδιάφορο. Δεν αφήνει πολλά κέρδη.

*Γενικός Αντιπρόσωπος ΟΕΛΜΕΚ